Michaelis Mioxae Epitaphium
Ecce Mioxa votis quam saepe petisti,
Hora suprema tibi venit, et ecce iaces.
Iam comes accedis nato, vix vertitur annus,
Et bibit (heu) lachrymas pulvis uterque meas.
Faelix, si sedes eadem componeret ambos,
Et coniuncta tuis illius ossa forent.
Illa rosam sedes, et lilia verna tulisset,
Illa daret, quos fert Sicelis Hybla, crocos,
Invidere Dei. nec fors tulit impia rerum.
Tu patrio, Veneto conditur ille solo.
Quod si certa fides vati, si conscia veri
Laurus in emerita fronte virere solet,
Qua surgens Aurora diem vehit ore sereno,
Vos simul excipiet, iunget et ille locus.