Fratris Bonifacii Epitaphium
Occidit ille vetus nemorosae cultor Idumae.
Quisquis ades plena lilia sparge manu.

-- 220 --

Thuraque da flammis, iteraque precantia Divos
Carmina, et extremum Manibus adde vale.
Qua brevis in bimares Staeos se contrahit Isthmos,
Non male commissum paverat ille gregem.
Nam licet instarent pecori furesque lupique
Non pecori fures, non nocuere lupi.
Tutus in irrigua pascebat valle iuvencus,
Tuta domum sera nocte redibat ovis.
Sors inimica tamen dilectis expulit arvis.
Iussit et externo claudere rure diem.
At nunc ille poli meliore in parte receptus
Lucet, et antiqui pascua videt agri.

Bonifacius homo Rhacusanus e Divi Francisci Familia Minoritarum coenobio, quod Hierosolymis visitur, diu praefuit. Ibique Palestinae, quam non semel pedes peragrarat, situm accuratissime descripsit. Reversus in patriam, et Stagnensis episcopus creatus, delatam sibi provinciam, singulari pietate et pari diligentia administravit. Missus vero modo ad summum Pontificem, modo ad Hispaniae regem orator, liberalem civibus suis operam praestitit. Moritur Themesuarii in Pannonia, et nullo apparatu peregrinorum tumulo infertur.