Ad Nobiles Viros Tragurienses P. Joannis Pridoęuii Scardoniensis de Tragurii praeclarae Dalmatiae urbis laudibus carmen.
O felix una ante alias memoranda per orbem
Vrbs, Diuum summi maxima cura Patris.
In te uera fides Christi fundata cruore
Perpetuos uiuet non peritura dies.
Iussa etenim summo quam dulcia cara parenti
Exequeris puro pectore amanda parens.
Quae tot praeclaros peperisti candida qui te
Euexere armis sydera ad alta poli.
O quot grandisonos musarum dulcis alumnos
Cogis turrita ut carmina docta canant.
Vtraque lex quondam nec non et floruit in te
Queque ars praeclara, ut fertur, et ipse sophos.
Insuper et solers in te facundia creuit
Aurea qua cęli sydera fronte feris.
Quid memorem claros teque o facunde Traguri
Eximium penitus Coriolane decus?
Tu maris hostili foedasti sanguine fluctus
Te Macometigenę tunc timuere uirum.
Tempore quo Petrus Mocenicus caede cruentus
Vastabat Thracum littora amoena satis.
Tu quoque mandasti literis quae fecerit ille
Heros magnanimus Cunctipotentis ope.

-- 88r --

Denique completo cursu pelagoque remenso
Clausisti extremum, clarus honore, diem.
Quid uel purpureum cui Martia Roma galerum
Iam dedit, eheu, quem fata tulere uirum?
Quem si seruassent, ipse unus totius orbis
Ecclesiae custos urbs celebranda foret.
Andronicum taceam cuius facundia cunctis
Innotuit claris prorsus in orbe uiris?
Scit bene quis fuerit Christiani totius orbis
Imperium, clari Pannoniique duces.
Quid de te dicam felix Statileia proles
Dacia quo fulget satque superque uiro?
Rexisti ecclesiam diuino numine fretus
Verbo, opere ut cunctis exitus ipse probat.
Eloquar an sileam tua, praestantissime Marti,
Facta, Andręuciae firma columna domus?
Non equidem quoniam temet probitate renidens
Exuperas, claros interhabende uiros,
Tergore lanigero facunda ad pascua ducis
Pastor oues quorum et pellis ab ore sitim,
Carniuorosque lupos lacerantes dente cruento
Spem gregis alta audens ipse repente fugas.
Sic custoditus pallenteis ruminat herbas
Grex tibi uel pascet tutus ubique pater
Quocum tu uictor cęlesti in sede beatus
Conspicies demum luminis ipse patrem.

-- 88v --

O igitur felix o terque quaterque beata
Vrbs Vtini tanto condecorata uiro,
Tu quoque Dalmatiae uerum decus inclyta clare
Vrbs alias quae inter laude canenda nites.
Cordibus a nostris non te ulla obliuia tollent
Marti, dulce etenim pectora nostra foues.
Mitto quamplures quos pigra obliuia tollunt
Quorum (dii faciant) carmina laeta canam.
Nobilitas bene culta uirum uirtusque decusque
In te est, una etiam semper amandus honos
Quae modo praetereo, satius mihi namque tacere est,
Quam paucis laudes enumerare tuas.
Viue igitur faelix nec te unquam Thracia laedant
Arma nec indomitus Turcicus ipse furor.
Sint procul, alma, tibi dira et contagia sitque
Tabida uel pestis longe et amara lues.
Viuant in te omnes aeterno sacra canentes
Caelicolum Regi Nestoris usque dies.
Relligio crescat, laudetur Virginis almae
Filius omnipotens, flamen et ipse Deus.
Illa etiam summo genuit quae intacta salutis
Authorem ingenito Virgo beata Patri
Caelicolę et lęti quorum prece conditor orbis
Flectitur ut cunctis adsit ab arce poli
Innumeris feriant ardentia sydera caeli
Laudibus et resonet semper uterque polus.

-- 89r --

Nati et natorum qui uel nascentur ab illis
Id faciant omni tempore, summe Deus.
Vnus donec erit pastor tenerumque et ouile,
Decantent lęti carmina dulce tibi.
Interea laudanda uale, uale, et ipsa canentem
Fronte hilari laeta urbs pectore conde tuo. FINIS.