Praebemus, valeant què is nos prosternere, laruis? 9
9. Heu furor! Inuisis heu nemo nocentior hostis
Hostibus, ac stultus sibi quilibet! Vnde remotos
Venari gemitus homini tam dira libido?
Quae laeui mala fraus genij, quis fascinat error,
Spernere laetitiam praesentem: crastina fortè
Quos vehet, aut fòrs nulla vehet quos hora, labores
Praecipere: auersis et cladibus obuia ferre
Pectora? Vos, almae Pacis iustissimus ardor
Quos rapit, haec sortis libamina vana futurae,
Has, moneo, curas seponite: dumque benigno
Pollice nent hilares Saturnia saecula Parcae;
Ne pigeat promptâ fugitiuae munera lucis
(Vlteriùs Babylon, Lydusve inquirat haruspex)
Excepisse manu. Nam quò iam prospera rerum,
Quò Superi faciles, et euntia vota secundis
Ominibus; liquidos tam puri nectaris haustus
Diluit occulto si mens ingrata veneno?
Omnia si postquam fatorum munere pleno
Euenere; deest animus, ratioque fruendi:
Plùsque fodit dubij species longinqua pericli,
Commoda quàm quaecunque iuuent praesentia? Nusquam
Certa quies: laetae perijt fiducia vitae,
Sub trepido tam dira vlulat cui pectore Erinnys.
Cuncta forìs tranquilla licet: non finibus Hostis
Ingruat, Aeolio non turbine mugiat aether;
Tempestas animum versat sua: durior intus
Obsidio premit. Aeternâ formidine pallens
Stultitiae culpam luet: infernisque sub vmbris
Quas vetus immanes praescripsit fabula poenas,
Ante rogum, superi fruitur dum luminis aurâ,
Aeacus ipse, sibi statuet. Quid scilicet vrgens
Tantaleum caput, et iamiam voluenda, ruentique (a)

Previous paragraph

Next paragraph