Heccine sunt, manes vnde arbitrere dolendos?
Demens! Ceu multò non iustiùs ipse videri
Manibus infelix mereare, vrgentia mille
Quem rapido circumueniunt discrimina ponto;
Illorum ac ploranda tibi sint funera, certos
Emeritâ portus qui iam tetigere carinâ.
13. Sin tua te potiùs mouet intercepta voluptas,
Frigentemque torum, desolatosque Penates
Non alio prorsus, fundi quàm damna, vel auri,
Prosequeris gemitu; iacturas quae modò tales
Flentibus admoui, solatia nil opus aegro
Hic iterum cecinisse. Illis e funere crudo
Ortum, rite memor, poteris lenire dolorem:
Haud Lachesim damnans, ictu quòd praecoce Natos
Sustulerit, qui, mortales, quandoque perire
Debuerant: magni statuens quin muneris instar,
Quòd, iuuenum florem rapido dum demetit vngui,
Nere tuos Fusis pergat viuacibus annos.
14. Funditus at perijt domus, et spes tota nepotum.
Dirum equidem memoras vulnus, crudele, nec vllis,
Sat flendum lacrymis. Nusquam genitoris imago,
Paruulus Aeneas, clarae qui nomina stirpis
Excipiat, reparetque genus, in resque paternas
Sorte pari subeat. Villas, fundosque vacantes,
Seruatosque diu census, cumulataque parcis
Sumptibus, haud parcis etiam sudoribus aera,
Nescio quis, dignusve tuo quàm nomine, certè
Externus, subitò veniens, inuaserit Haeres.
15. O caecas Hominum curas! Rationis inanes
O gemitus! En quid, busto nigrâque fauillâ
Vlterior, funestum adeo et lacrymabile ducas.
Scilicet, occiduo postquam de carcere, vitae
Caelitis in sortem, fortunatosque Deorum
Veneris, humanis iam casibus altior, orbes;
Is, reor, aeterno perfusam nectare mentem
Conficiet stimulis gaudere vetantibus angor,
Num consanguineâ quisquam de gente supersit.

Nomine te referens: aut quis tibi posthumus haeres
Contigerit, serusque tuâ dominetur in aulâ.
At Cynicus moriens haud tantûm quaerere spreuit,
Fortiter ignarus, cuinam versatile tectum [a]

Previous paragraph

Next paragraph