Croatiae auctores Latini: inventa  
   domum |  qui sumus |  textus |  auxilia |  tolle, lege! |   
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Previous paragraph

Next paragraph


Artibus ignotis irae, labefacta priorum
Vesano fervore ducum Tarpeia fata
Restituit Fabius. Septeno e culmine praeceps
Decideras, Roma, et lusci fòrs fraena subilles
Victoris, caeco dederat, si fraena furori
Maximus, imperij columen, speciosaque rectis
Consilijs tanto potiora in cardine rerum
Duxisset. Sed nulla viro seu fervida iussa
Instantûm sociûm, et pugnam clamore frementûm;
Sed Tyrij Conata ducis, nunc Marte propinquo

-- 178 --


Vallum assultantis; nunc circumiecta per arua
Cogentis praedas, ferrumque ignemque ferentis,
Propositum excussere animi, studiumque salutis:
Et vicit, priùs Annibalem quàm vinceret, Iram. 42
42. Nunc, age, quid contra diuersum tegminis hostem.
Quaque veniferos ratione Cupidinis arcus
Effugias (Nulli fas tutum hìc fingere, nulli
Plùs, quàm securo, pugna haec metuenda) docebo.
Prima adeo laruam speciosi nominis, atrox
Qua tegit ingenium, ferali demere monstro
Cura sit. Heu quantâ respersit labe, quibusque
Opprobrijs castum synceri nomen Amoris
Polluit, huic illud primus quicunque ferendum
Attribuit morbo. Nil foedum, vile, eaducum
Ingenuus meditatur Amor: nil purius vsquam,
Nil magis agnatum caelo, et rationis amicum.
Hic sacer ille calor mentis, quo percita sese
Egreditur, votisque leues aptantibus alas,
Aeternum sequitur sua per vestigia Pulchrum:
Hinc cordis vigor; hinc alacres ad fortia sensus,
Et Recti modus, et vitae caelestis origo.
Ergo caue, pulchri ne te consortia ducant
Nominis in fraudem, stygioque bitumine olentem,
Corporeae lucis pariunt quam fulgura, flammam
Syncero geminum quidquam arbitreris Amori.
Nil dispar adeo. Tenebris Phoebeia lampas
Congruerit citiùs, sapiantque aconita Deorum
Ambrosiam. Rabies haec perdita, caeca phrenesis,
Nesseum virus, coeni Camarina nefandi,
Exitium mentis, vitae pudor, halitus Orci.
Quid nobis heu verba damus? Compsisse decoram
Quid scelus in speciem iuuat, et superaddere claris
Syderibus, cuius pudeat vel Tartara, monstrum?
Scilicet egregios inspiret cordibus ignes,
Heroumve calor posst, geniusque videri
Tetra lues. Brutis hominem quae miscet, inerti
Affigitque Solo diuinae semina mentis?

-- 179 --

43
43. Tu meliùs sapias: talemque in imagine verâ,
Tot cinctam colubris, tam detestabile virus
Faucibus, efflantemque oculis tibi finge; vel ipsa
Infandi vt timeant commercia nominis aures.
Tum simul hac diri se quisquam tabe veneni
Saucius (heu nusquam non plurima turba) videndum
Obtulerit; licet Assyrios procul vndique nimbos,
Seplasiaeque forum expiret: licet omnibus ille
Munditijs talos à vertice comptus ad imos.
Cirratus, roseae nitidus fulgore iuuentae,
Totusque e speculo, Cypriâque e pyxide, blandas
Mille serat gestu charites; haud nausea menti
Sit minor, ac putri caelum nidore grauantes.
Proiecti canis exuuias, dilapsaque tetram
In saniem laceri membra aspexisse caballi.
Obuia quae si Fors tulerit spectacula; vultum
Ocyùs auuertis, properasque euadere, totam,
Non sine rugoso concussu, in lumina frontem
Declinans, animaeque premens spirabile limen,
Nequa veneniferae irrumpant contagia pestis. 44
44. Hoc odio imbutus ne protinus omnia blandi
Euasisse putes morbi discrimina. Nullus
Fortior arcanâ vi mentem impellere vocis
Aemoniae sonitus: caelo aurea sydera quamvis
Effuget, inque suos mutata retorqueat ortus
Flumina. Securae necquicquam dulcia pacis,
Hoste semel victo, praesumimus otia . Belli
Non alius, quàm corporei qui, terminus, aeui,
Vnaque mors requies. Natiuo à semine ductum,
Congenitumque imis vitium fatale medullis
Humano penitùs succidi robore nescit.
Quin, vires animosque nouans per vulnera, lapso
Fortius Antaeo, caesâque perennius Hydrâ,
Victorem petit vsque suum: et, ni cura resistat
Peruigil; infestis toties assultibus vrget,
Tot mouet insidias, tot fraudibus vndique cingit;
In sua captiuum postremò vt vincula cogat.

-- 180 --

45
45. Quas ego, quas heroum animas, fortissima quondam,
Et centum memoranda trophaeis nomina, foedum,
Intueor subijsse iugum? Praestantibus en qui
Herculeam titulis gestorumque agmine famam
Transierat, gemino spoliatus lumine Sampson,
Viribus abrasis, oneri poenaeque reuinctus,
Murmoreum, nouus Ixion (an Sisyphus?) orbem
(Saeuus Amor, Cyprisque iubet sic perfida) voluit.
Monstrorum en Alter domitor, Iesseia proles,
Monstrorum à puero domitor, cladesque gigantum,
Captiuis Paphium tandem ceruicibus hostem
Accipit, inuicto ex heroe, cruentus adulter.
Tunc etiam, nemorum et squalentis sydus eremi,
Tunc etiam, Iacobe? Ah notas exere vires: [a]
Previous paragraph

Next paragraph


Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Powered by PhiloLogic

Creative Commons License
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom
Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.