Hìc rastros seges; hìc poscent viridaria falcem.
Quidquid agas, sat erit, dum ne nihil, otia pellat
Dum labor, Idaliasque, fauent quibus otia, curas.
Praecipuè Saeris musarum operare. Voluptas
Haec simul illimi captam dulcedine mentem
Imbuerit; nedum Veneris mala gaudia; sensum
Vel dapis, et somni coget sibi cedere. Clauus
Truditur vt clauo; docti sic entheus ardor
Carminis obscoeni stimulos excludit amoris. 52
52. Multa super tradenda forent precepta: sed vnum
Extremo sub fine vitae iam vela legenti
Sat retulisse: suis nihil in certamine tanto
A studijs opibusque homini sperare relictum;
Ni fragiles animos caelo labentis amoris
Viuidus ignipotens calor, et vegetabilis aura
Roboret. O hominum, Diuûmque beata voluptas,
Sancte Amor, arcano coniugens omnia nexu,
Omnibus insinuans animam, sensumque, vigoremque,
Immensi natura Boni, spirabile Numen,
Tu potes antiquae penitùs contagia labis
Tergere: tu, caecis quos subijcit ossibus, ignes,
Insidiosa Venus, meliori vincere flammâ.
O Generantis ades, Genitique reciprocus ardor
Numinis: o totas animorum illabere fibras.
Quid tum, si Stygius flammantia tela Cupido
Ingeminet? Quid tum, ruptis fornacibus aestus
Fumiferos inimica vomant si Tartara? Flatùs
Vna tui mentes leniuerit aura: caloris
Vna tui totum scintilla extinguet auernum. 53
53. Ambitio superest. Huius releuare superbo
Aggredior iam colla iugo. Tu, libera si mens,
Vindiciaeque iuuant; solerti ante omnia curâ,
Fac, reputes, famae de moribus ingenioque
Carminis haud falsus cecinit quae nuper Apollo,
Vt sua crudeli pretio connubia vendat,
Mille subire procos discrimina, mille laborum
Taedia ferre iubens; vt, vel post talia, paucos
[Žug]

Dignetur thalamis, multos exosa repente
Destituat, nulli syncera atque integra constet:
Vt demum, stabili quamvis se lege fruendam
Annuerit; solidae nil tunc quoque frugis habenti
Ferre queat, vani simulacrum futile somni,
Aerius vapor, vmbra leuis, resonabile murmur,
Pictaque mentitae Iunonis imagine nubes. (a)

Previous paragraph

Next paragraph