17.
Proxima Memnonias aperire Aurora parabat
Sole novo pulsante fores et luminis illud
Exiguum lux talis erat, quam sola nequiret
Stellarum radiis dare scintillantibus aethra.
Illa peregrinis ad iter conspecta maritis
Sufficiens lux parva fuit: subiere profundas
Angustasque loci fauces utrumque profectis
Praesidio stipante latus, quod celsa dedere
Saxa, hominum primis tentatum umbrantia callem.
Montis in adverso spectare cacumine solem
His licuit tantum, nisi se medio axe serenum
Spectandum daret a celsa regione, per ortum
Sive per occasum distans, ne tectus opaca
Nube putaretur, voluit non mollibus uti
Testibus, oppositis feriens iuga saxea flammis.