Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
IESSEIDOS LIBER V.
1.
At Virgo augusti servans penetralia tecti Et viduas formare nurus tenerasque puellas Exempli virtute potens, sese omnibus aequam Errare indocilem morum praebebat amussim.
2.
Nacta Phanuelem patrem Solymeia supplex Templa colebat anus, primum cui septima postquam Connubium solvisset hiems, pertaesa secundi Anna thori, thalamos nequicquam urgente iuventâ, Forma, opibus frustra bigamos suadentibus ignes, Assiduo sese divinae mancipat aedis Obsequio, castis replens ea limina votis. Haec erat Anna, suus cui sorte Asteris opima Vir genitus quondam pro dote reliquerat amplum Vectigal, pecorumque greges, et plurima fundi Iugera, nec modici pondus legaverat auri. Illa autem suprema viri post fata, fovendos Coniugis extincti manes non lenta piorum Suscipit officiis operum; gremioque receptam Abrami mentem (probitas cui nota mariti Hanc poterat fecisse fidem) decernit ad aras Libatis dapibus, sacro templi igne piare.
3.
Postquam animus multis opibus, prout contigit Annae Accedit virtutis amans, pia munera grandi Pectore metitur: largis hinc illa litantes Muneribus mystas, inopes stipe, sacra replebat Atria mactandis templo legalè iuvencis. Hac pietate viri tumulum donisque sepultos Talibus ornabat cineres, pietasque pudicae Ista dabat vivae fidei suffragia nuptae. Credidit illa etenim carnis compage solutas Aeternùm durare animas aequique subire Numinis arbitrium iustaque in lance peractae Librari meritum vitae, quod palma vel atrox Excipiat Nemesis: pariterque haerere minores Mentibus exclusis maculas, quas rite repensis Vivorum auferri meritis votisque sciebat. Et quamvis nitidas sacris lustralibus atrae Servarent animas umbrae, nec aperta pateret Tunc vetita Isacidum puris quoque mentibus aura, Quod necdum aetherea venisset ab arce Redemptor Terrigenûm, clausi felix reserator Olympi, Cocyti domitor. Tamen haec prodesse beatis Exulibus poterant vivorum vota, quod illas Isacidae puri tolerarent mitius umbras, Vel quod subsidium supremi Vindicis ista Urgeret pietas, celerem quo tristius Orci Hospitibus deferret opem caeloque locaret. Aut etiam si quas flammis abolere pusillas Pectore servatas labes opus esset, habebant Inde pii flammae ad veniam suffragia manes.
4.
Talibus ut primum cessit perfuncta iugalis Officiis virtus, thalamis optata secundis Anna fuit, quae tergemini florente iuventa Septenni censuque procos urebat amantes. Ast illa: “Extinctas nuper mihi coniuge rapto, Anne novus tentabit hymen accendere taedas? Explevi thalamum primique puerpera lecti Possedi germen: repuli legale marito Coniugii fecunda probrum, signatque parentem Parva nec absimilis soboles. Nec degener ultra Nupta Cupidineos, aliis obnoxia flammis, Ducar in amplexus: tutando primus honori Conveniebat hymen; aliae quas tristis adurit Flamma faces, nequeunt sanctum laudare pudorem. Iam satis est, uteri casta quod laude, Tonanti Non fuit ingratus sanguis meus: editus infans Numinis ad cultum nostri laus seminis ampla est.”
5.
Non solum hoc quod dicit, agit; maiora pudicam Commendant exempla Annam: proscribere molles Alterius thalami nexus, casumque secundi Declinare thori, sacra securius aede Proposuit claudenda nurus: prius illa tenello Concessis opibus nato, dulcemque paternae Committens tribui prolem, per compita templi Maesta thori rapto gemuit consorte columba. Illa dies, noctesque piis expendere sollers Obsequiis, ieiuna cibi, caelestibus aptam Deliciis mentem, precibus lassata ferebat. Assiduis pariter lacrymis spectata beatum Suspirare diem, cuius promissa misellis Prosperitas tot iam saeclorum vota ciebat. Illa etiam Vatum libris edocta notabat, Iam prope spectandam terris promittere pacem Aethere fluxuros mellis lactisque canales. Plenius id tacitis didicisse afflatibus Annam Crediderim: populisque, Dei secreta docente, Hac etiam sciri voluisse Prophetide Numen. Hoc afflante eadem didicit, licet illa bis octo Vixisset properata viri post funera lustris, Postremi immunem fati fore, donec amato Thariadae qui notus erat, de sede veniret Empyrea Princeps; vinctum Israëla daturus Multa repromissae post saecula libertati. Hac spe nixa suos numerabat laetior annos Religiosa nurus, numquam cessante piorum Accessu studioque operum temploque fidelem Reddere non deses cura crescente senectam. Fana augusta colens bis septuagesima vidit Solstitia; ingressam spectat cum templa puellam Anna Ioachimi natam sobolemque parentis Alterius, gavisa sibi est quam compare dici Voce Annam. Aspexit tenerae dum Virginis ora Effigiemque magis formae caelestis habentem Quam speciem moriturae, agnoverat Anna susurro Flaminis interni, caeli hanc suffragia Matrem Poscere, felici cuius de sanguine Princeps Prodeat Hebraeus, Diti quoque iura daturus. “O bona sors, quam laeta venis!” ait Anna, silenti Ore quidem; tamen expressit simulacra latentis Laetitiae iucunda oris frontisque serenae Maiestas: “Iam specto tuum, regina, decorem, Iam Dominae cerno ora meae!”, vultuque trienni Blanditur natae Mariaeque in imagine tota est.
6.
Anna super reliquas templi, virtutis et aequi Canitie laudata nurus, abscondita sacris Virginibus veterum reserare oracula Vatum, Non impar nec deses anus, memorare vetustas Crebra prophetarum Christi de matre figuras, Arcanumque decus, cuius sub cortice vocum Virgineus signata tulit praeconia venter. Illa frequens altum et clare ventura sonantem Legit Amosiden; Iesseaque viscera pandit Et virgam et florem; sine semine concepturae Virginis exponit signum; tum cuius ab aevo Est iter aeterno, sobolis primordia ructat. Virginis ut vidit templum accessisse paratos Iudaeae pro rege sinus, clam cognita prudens Subticet arcana et praesentem prodere vulgo Non probat ignaro matrem, sed clausa sub imo Pectore danda palam quondam mysteria celat. Interea observat natam et caeleste pudoris Custodit pignus teneraeque ultronea curam Suscipit infantis, Dominam quam saepe salutat. Par tamen officiis Virgo, resalutat eandem Et Dominam et matrem cupiitque ancilla vocari, Ingratosque sibi titulos condemnat heriles.
7.
Illa magisterio quamvis imbuta Tonantis, Mystica sacrorum nosset praeconia vatum, Doctrinam tamen ore premit supplexque doceri Postulat, auditae patiens humilisque magistrae. Illud Amosidis persaepe reponere docta Effatum: “pariet Virgo”, sibi proprius ille Gnara quod esset honor, numquam demissior ullum Audivit Vatem: quo tunc comprenderat Anna Indicio, sua iam praenoscere fata puellam. Non aliter matura viri quam regia virgo Caesareo iungenda thoro, cum publica tanti Necdum fama volat thalami, sed pectore clausus Stat sponsi securis amor, cum Caesaris audit Forte Palatinas sociali murmure nymphas Divinare faces, quamvis prudentius illa Subticeat sponsi nomen, tamen illius ignes Non nescire, silens oculos demissa fatetur. Ergo quod arcano iam flaminis Anna sciebat Afflatu, Mariam proprii quoque ventris honorem Non dubitat didicisse prius, Dominamque negabat Ignorare decens, famulae quae nota fuissent. Hic simul obstupuit, qualis prudentia parvam Ornaret Nympham, tacito quae pectore tantas Asservabat opes: tantae cui copia lucis Fluxit et aethereus Charitum quam reddidit imber Prodigium et summae specimen mirabile dextrae; Quam demissa suas premeret mens conscia dotes. Sed quam venturi implevit lux praescia fati, Lux eadem quoque nosse dedit, constanter ubique Compositae servare decus moresque puellae. Arcanique tenax Virgo caelestia numquam Lumina secreto cordis prodire recessu Passa, suos animi pressit prudenter amores.
8.
Mens proprium sciens puro demissa colore Apparere nihil, fuerat fidissima tantae Servatrix gazae: paris est nec luminis Argus, Mens humilis quantum vigilat sibi. Vana latentes Lux perdit dum prodit opes: caelestis avarum Et timidum spoliari animum decet esse favoris. Regia quod novit Virgo, quae mentis et ipsum Naturam superans penetrabat acumine verum. Maturante magis, sapiens aetate puellam Mirabatur anus, quod nullus in actibus error, Nulla animi levitas, puris nil labis inesset Moribus, aeternum natura imitante nitorem.
9.
Quae vero vitae ratio Mariamque teneret Quae pietas, quae religio, sacrique caloris Arderet quo flamma gradu, si nescia tantae Virtutis portenta loqui me deseret oris Gratia, nil moror: audebo licet impare lingua Prodere: plus esset vitii de Virgine tanta Nolle loqui exiguum vatem quam nolle silere.
10.
Prima fuit, sed summa fuit qua Virgo calebat Fax, in sidereas mentis pernicibus alis Eniti sedes celsique in nube Tonantis Vestigare iubar, non deficiente volatu Mentibus aethereis misceri et vincere sacras Aligerûm, quibus est prior excellentia, flammas.
11.
Dicite, caelestes animae, quas alta polorum Evehit astrorum radiis animata curulis, Forsitan Hebraeae vobis certare puellae Est calor? En veluti teneris vibrat aurea fibris Spicula, pectoribusque ignes flammasque coruscat, Authorisque petit cor inaccessibile vestri! Si ferit illa Deum victumque ardore Tonantem Attrahit atque suos (quanti est hoc pondus amoris!) Orbis communi pro pace paciscitur ignes: Cui vestrûm, aligeri, tantae stat gloria flammae, Quem vestrûm tantus stimulat calor? Ite, beatae, Vel maiora animi ructate incendia, mentes, Vel tenerae ardoris palmam concedite Natae. Et dubitatis adhuc terrenaque membra morantur Virgineis ignes vestros submittere votis? Dicite, num potis est humanis artubus abdi Tam[ERROR: no reftable :]211 Tam : Fam sublimem animam cui nil adversa resistat Membrorum gravitas, carnis nil sarcina mentem Ire vetet, comperta Dei propellat amati Quo bonitas? Nihil hoc fieri quo posse negetis, Audio! Vestrarum Charitum nec limite tantam Circumscribi opus est animam, fulgere sed illa Excessu maiore potest, quam summus Olympi Aliger; et talis Maria est, cui pectora pleno, Divinus Charitum complevit gurgite torrens. Haec Verbi decreta parens; Verbi illius, inquam, Quod vestra, Aligeri, lux est qua cuncta videtis: Vosque etiam Verbo melius comprenditis isto, Quam vos in vobis – quanto est spectare volenti Clarior obscuro lux vespere matutina. Deberi visa est tantae iam summa puellae, Aethereâ maior vis pectoris: esset ineptum Effari: Mariae superûm tribuisse beatas – Materiam livoris – opes; Triadique propinquum Nacta gradum Virgo, quod post sua terga relictas Sensisset potiore Deo splendescere mentes.
12.
Crebrius an vester, somnoque immunis ab omni, Aligeri, num fervet amor, Mariamque soporis Desidie mentis fax interrupta resolvit? Non ita caelestes, residis quëis libera somni Est pietas, censete animae, nec regia Virgo, Quando soporiferae concedit lumina nocti, Mente cubat, cordisque suus non sustinet ardor Otia, nocturnae vigilantior ore Dianae. Invadit cum membra sopor, se limite claudit Corporeo, vetitus proprios excedere fines, Exemptumque animae timidus sopire vigorem. Debuit hoc etiam Mariam secernere damno Reginae supremus honor, ne segnior esset Mentibus aethereis, quëis nullo tempore fervens Vis animi sacri studium intermittit amoris. Talis erat, sed maior erat, cui gratia maior, Fax Mariae, quae tantae animae concessa sub ipso Corporis accessu, merito quoque iure stupendos Ipsis Caelitibus semper crescebat in aestus. Reddidit hoc Virgo Delubrum augustius auro, Quam classis quod Eoa tulit, populata superbas Auri gemmarumque plagas: illustrius omni Virgineis facibus Solyme resplenduit astro.
13.
Nec locus aut tempus sacris ardoribus aptum Defuit: arcanae quantumvis conscia flammae Aedes tota foret, solitò maioribus ignes Sed quae Virgineos vidit fervescere votis, Delubri pars una fuit, sacratius illud Divinae penetrale Domus summaque verendum Religione adytum, quo se tangentibus alis Bisgeminos voluit mediam stipare Cherubos, Templi author monitis doctus caelestibus Arcam. Aequa Domus votis; sed qua ratione puellae Fas erat augusti (quo bis totius in anni Curriculo primae vetitum fuit ire tiarae) Ingressum tentare loci? Qua lege potestas Ulla, precatura tenera pro Virgine sacras Reclusit valvas, quas ipsa Aronica tantum Obiecto poterat velo spectare senectus? Ista cui adversa licuit penetralia lege Pandere et horroris plenos attingere postes? Sed Dominum templi mater paritura Virago Hoc vetito immunis, nullum violabat avitae Praescriptum legis, tabulis legalibus impar Adstringi, proprio nisi se demittere vellet Libertas placito, parendique ardua virtus. Haec etenim legum immunem sortita fuisset Quantumvis regina gradum, tamen omnia patrum Isacidum sancita probat, se subdere numquam Deses, ut eximium tantae virtutis honorem Explicet humanosque premat demissa rumores. Hic etiam parere humilem, secreta petendi Quantumvis adyta et vetitis succedere tectis Nulla fatigaret mentis votique cupido. Quin etiam demissa animi se crederet ista Parte Domus ibidemque Arcae fulgore repostae Longius arceri; tamen explorata iubentis Numinis et semper Mariae observata voluntas, Haec implenda suis statuit sacraria votis. Hoc mandante Deo Virgo penetrale subibat Aligero monstrante viam vetitasque sacrati Recludente fores adyti; qui semper eodem, Cum medium nox alta silet, perfunctus honoris Officio, patefacta piae dabat atria Nymphae. Si vati patuit, quoties opus esset, ad Arcam Cornigero accessus, mediaque e sede, Cherubis Quam formare fuit iunctis pro Numine pennis; Audire aethereum dantem responsa Tonantem Si meruit Moses, numquid Genetrice minister Maior et augusto legatus dignior ostro?
14.
Iessaeae vero, postquam Solymaea beavit Ingressu Delubra, fuit mos iste puellae Continuus: modicum post pensa diurna soporem Naturae intuitu teneros mittebat in artus. Nec tamen (angelici terreno in corpore pollens Libertate animi) somno detenta premebat Internum lumen: nec erat par pectoris ille Membrorumque sopor, flammis cui iugibus ardens Nulla reposcebat somni intervalla voluntas. At medio adversis cum sol radiaret Olympo Antaecis paribusque umbris distantia summam Formabant Solymae lucis confinia noctem, Adveniens caelo iucundus adesse solebat Aliger, ut Mariam suetis pro more praeiret Obsequiis, subiturae imum penetrale puellae Et comes et lumen; fortisque recludere sacras Arcani valvas adyti, quas simplice primus Cuiusvis anni introitu reserabat et idem Tergemino egrediens firmaverat aere sacerdos. Hae subito impulsu tacito patuere reclusae Aligero veniente fores Mariamque Cherubi Excepere hilares, quorum plaudentibus alis, Admissa est proprio nova Numinis Arca sacello. Illa velut summos cum Luna recolligit ignes, Stellarum incedens vultu radiante per axem, Extenuansque umbras, fratris quas proximus auxit Occubitus, templi claro fulgore micantis Intrat in auratos postes legisque repertas Incipit illato Virgo splendore figuras Perdere mansuroque umbras tenuare nitore.
15.
Inter adorati nocturna ea symbola fani Praecipuum fuit Arca iubar, cui arida plantae Materies induta aurum, rude cetera lignum; Ex superinducto lucem lucrata metallo, Latriam ex signo, vivam quo Numinis Arcam Vaticinans cultum antiquis extorsit Apellis. Hoc Mariam referebat opus molemque futurae Virgineae lucis perpende, quod illius umbram Augustum radiorum igni formaverit aurum.
16.
Arcae ingressa Domum Virgo oratura Tonantem Invenit de nocte diem: qui lucis ab illo Manabat simulacro imber fususque ministri Aligeri fuit ore nitor, formabat adultum Supremo Phoebi par stantis in aethere lumen. Cernua adoravit venturi insignia fati: Seque figurari rutilo nescire metallo Non potuit, cultaeque umbrari aenigmate capsae. Hac vero Phario servatus flumine Vates Corniger inclusit, celso quae vertice Sinae Descripsit duro legum compendia saxo Non terrena manus. Qui per deserta profectos Pavit Abramigenas, panem servavit ibidem: Hic siccam Aronis dantem vernantia virgam Lilia, venturos posuit signantia casus. Noverat haec Virgo: tum singula mente revolvens, “Messiae matrem haec,” inquit, “ventremque beatum Arca refert”, propriae interpres non degener umbrae. Signa futurum etiam penetrans umbrantia verum Sic loquitur: “Nostra et patrum quid lege cavata Saxa docent inclusa Arcae, nisi robore petrae Messiam insignem, recti praecepta daturum, Et legem quae saxa domet? Sine sede vaganti Isacidae quae lapsus habet mysteria panis? Nutritorem hominum signat, labefacta cibantem Pectora Messiam. Quid flos de stipite sicco Ascendens? Hic Virgineae praeconia matris, Promissum populis non terrae ab origine germen Parturientis habet, cui tota ex aethere proles.”
17.
Talia dicebat Virgo, cui divinorum Conscia fatorum quamvis cortina pateret, Seque etiam tantam caelestis diphtera matrem Diceret, illa tamen posset si ancilla probari, Grande sibi, licet inferior foret omnibus una, Censuit esse decus. Crebroque in vota profuso Pectore dicebat: “Quaecumque electa cupiti Messiae Genetrix, Virgo fecunda veniret, Certarem obsequiis cuperemque impendere totas Ad Dominae matrisque huius compendia curas.” Haec ita promebat, non quod divina tulisset Ambiguâ decreta fide, quëis docta tenebat Maternum secura decus, sed prodidit istis Pectoris ardorem votis, animosa mereri Servitiis, quamcumque daret fors ista parentem.
18.
Postea Virginei pondus caeleste pudoris Messiam exoptat dicens: “Totius Adami Servator sperate, veni! Tibi nostra calescunt Pectora! Maternam cur non descendis in alvum Progenies promissa Dei? Si lurida ferro Colla Sioneis horrent captiva puellis; Te durus veniente chalybs, te vindice frangi Terrigenûm servile iugum Charitumque tuarum Vincla soluturo putrescere poscit olivo. Maesti Abramigenae, patrum sancta agmina, vultus Expectant, venture, tuos, mitissime caeli Splendor, ut adversos tandem tua ventilet hostes Dextera, quem manibus torquentem cornua noster Aspexit Vates. Propera, lux nostra, venique Inclite Tartareo Dux certature tyranno. Prodeat in campum et bello tota fulguret hasta, Quâ saevum Phlegetonta premas trepidetque potestas Ante tuos inimica pedes. Fortissime surge. Bellator, femorique, Stygem qui terreat, ensem Appende et virga, qua nulla est aequior, orbem Iustitiae aeternâ propera componere famâ. Terrigenûm caelique decor nostrique futurus Adsis cordis amor, nostri pax pectoris, adsis!” Pluraque dicebat, caelo quëis plura rogabat Munera, possessas animi cumulantia flammas.
19.
Illa modo ingenitum votis sibi stringere Patrem Ardet et aeternam Verbi modo hypostasin orat Progeniemque Patris, de qua sensisse loquentem Scivit Amosidem, praesenti voce futuri Praesagum fati. “Nobis cum parvulus Infans Natus, et ipse datus nobis est Filius” inquit. Hic haerere magis Virgo prolisque beatae In corpus venturae ingens expendere sollers Prodigium: laetum, fortunatumque parentis Extollit fetum, felicia viscera dicit, Ex quibus haec veniet terras visura propago. Inde Patris Sobolisque unum meditatur amorem, Ex utroque Deum, amborum spirabile Numen.
20.
Codice fatidico quamvis obscura lateret Et modicum apparens veteres vitaret Apellas Lux admirandae Triadis, sub Numinis una Maiestate triplex veluti persona perennet Ignaros. Tamen illa Deum, mirabile! primo Momento sortita oculis, quo segnior Annae Intumuit venter, valuit cognoscere pulsis Tergeminam aeterni splendoris hypostasin umbris. Postea multiplices quos se Deus explicat extra Ponderat effectus operum librataque rerum Mira creatarum spectacula pectore perflant Virgineo accensos meditari Numinis ignes. Non aliter quam caelesti cum fulmine tactae Silvestres fulsere trabes, si flantibus Euris Mota tremat pinus, piceo de stipite maior Flamma venit carpitque alias vis ignea plantas; Tunc unus fit silva rogus, restinguere molles Quem nequeant nimbi, vix si comitantibus Haedis, Imbriferae pronis occurrant Pleiades urnis – Talis Virgo sacro fibras accensa Tonantis Lumine, divinorum operum consueta moveri Flammarique magis forma, numero, ordine, mole, Cuncta sui ceu flabra forent animata caloris, Tota rogo similis, flammis caelestibus ardet. Hanc crebri poenarum imbres multique laborum Indomitam sensere amnes; nec plena dolorum Flumina, nec rapidus torrens Crucis obruit alto Virginei cordis divina incendia rivo.
21.
Huic licet aetherei vis tanta fuisset amoris, Non tamen ista fuit sterilis fax: ultra calere Sollicita optabat, semper crescentibus uri Ignibus, extremos donec resolutus abiret In cineres augeri impar, dare corpora leto Non impar, uniri astris cupidissimus ardor. Nec contenta suas vibrare in sidera Virgo Sola faces, Italo similis flagrare Vesevo Vicinos late campos et rura cremanti, His hominum genus omne petit succumbere flammis. Concipiebat enim – vasti quoque pectoris, annos Non egressa rudes Virgo – quae copia summi, Quae moles immensa boni, sine litore quantum Nectaris aeterni pelagus socordia mentis Expetat humanae labra, invitetque calentem Terrigenûm replere gulam, quorum improba vexat Ora sitis, putentis aquae devincta paludi. Ac veluti qui solem audax Iovis armiger ales Respicit, ardenti non claudens lumina Phoebo, Immotâ tanti sidus spectare decoris Laetatur pupillae acie, poscitque pusillas Illi etiam volucres frontem committere lucis Oceano, cupidus parvos sua gaudia fetus Discere et immani vultus aptare sereno – Talis divinae lucis perpendere molem Terrigenas cupiit Virgo, bonitatis abysso Aeternae immergi, quos ad purissima mentis Gaudia divinum pectus pietasque vocabat.
22.
Votorum expleta serie quae regia Virgo Nocte dabat, cum pennigero comitante ministro Sacra adyta atque uni concessum limen adiret. Nocturnae astrorum flammae, labentia caelo Sidera festinare levi apparente rotarum Lumine, purpureo pexam iam crine monebant Auroram. Precibus posito tunc fine beatus Aliger ardentem votis et Numinis igne Ad solitum sexus Mariam conclave reducit. Hic etiam internas ceu impos omittere mentis Delicias pia vota novat noctisque diurno Flammea connectit Virgo praecordia penso. Lucifero surgente sacrum iucunda puellae Cura Volumen erat signataque codice Vatum Noscere compositâ divina oracula mente; Inde suum puris manibus dare sueta laborem, Aut telas pingebat acu tinctisque lebete Sidonio aut niveis variabat stamina filis. Germinaque et ficto surgentes cespite flores Formabat, propriae exemplo fortasse parentis Docta, vel alterius tunc erudientis Arachnae Delubri nymphas, pingendi imbuta Minervâ.
23.
Ex reliquis tela una fuit, bis duplice circum Margine, sed pariter longo, quam fine quaterno Undique linea par Phrygiae distendit in usum Artis. Erat pictus variis cum floribus hortus: Hortus, Adame, tuam qui si nescisset orexim, Staret adhuc et adhuc insontibus illa colonis Gauderet tellus, vitali germine praestans, Spinarum vepriumque expers, ignara sepulchri. Coeperat hoc scitis linum variare figuris Virgo; suus iam floris honor foliisque comisque Frondibus arboribusque suus fuit impare filo Distinctus color; in medio producta petebant Fatalem cor telae habituram licia plantam. Iamque fuit ramis distincta virentibus arbor Et sua protensae poscebant germina frondes, Quëis filo innexum iam Virgo paraverat aurum. Fructibus illa aequum dum pollice circinat orbem Et telam vestigat acu, cum pollice fixa Coepit acus tremere et fatales ducere fructus, Unde scelus morsque erupit, formidine pomi Horret iners Virgo; et qualem reiecerat una Ore animoque cibum, quamvis mendacia telae, Inconstante timet producere toxica dextrâ. Despexitque artem tristis secumque locuta Sic fertur: “Vetita et primaevae conscia culpae Germina damnatasque dapes componere filo Aggrediar? Damnetur opus, tellure furentis Initium sceleris: quid ego paro reddere vitam Funeris authori, danti rea pabula, ramo? Mens horret, nec dextra audet versare nocentis Germinis effigiem: gaudet quo Tartara pomo, Caligant oculi, languescit dextera, pectus Ingeniumque labat, cervix onerosa fatiscit, Stamen et ars titubat, digiti torpore stupescunt. At scio quid faciam, quo nostrae hoc utile telae Perficiatur opus: meliorem stipite fructum Fatali appendam!” Dixit bene gnara futuri; Germine funereo dextra trepidante repostam Sumit acum pomique loco pendentis ab alto Efformat vultum pueri, cui lactea frontis Area, liliolis par candor, eburnea cervix, Aurea caesaries, oculi pupilla, serenus Stellarum fulgor, roseas imitantia malas Labra color Tyrio qualis fervescit aheno Tinxerat, ut veri speciem formaret Amoris. Bracchia vicinis suspenderat utraque ramis Mollibus affigens clavis plantasque manusque Et tenui frontem niveam velamine texit. Armaque suspendit de stipite, qualia ferre Suevit Amor, tela et pharetram nervoque remissum Pendentis pueri pedibus subiecerat arcum. Novit enim quod caelestis sua tela, peritus Corda ferire, vibret; veletque obscura Cupido Lumina, ne sponsae naevos observet amantis.
24.
His ita compositis, venturi praescia fati Virgo laboratae defigit imagine telae Crebra pios vultus suspensique icone rapta Infantis, sic plena animi dicebat: “Amoris O mira effigies, qualem praedicere nostros Observo vates! Uno pro germine, talis Divinam excipies Nemesim, cum pondus acerbae Arboris, ingratum furere in tua funera Iudam Aspicies matrique tuae suprema doloris Materies, vetiti solves mendacia pomi.” Dixerat et pictae meditans emblemata telae Corripitur maerore animi, turbataque vultu “Me miseram! Quid feci?” inquit, “Prior ipsa nefandi Ostendi seriem fati! Prior ipsa, latronum Quod scelerata manus post est factura, peregi. Supplicium tibi prima tuli; quem barbara cuspis Conficiet, iam mollis acus confecit Amorem. Id mea fecit acus, manus id mea, sumeret unde Impia turba tui specimen, flos caelice, fati. Quid faciam? Tristem confundam pollice telam Hoc maestum ne duret opus? Turbabo nocenti Stamen acu, ne forte petat moneatque cruentos Isacidas, similis probrum componere scenae? Sed volo vivat opus: mea te venerabitur isto Stipite religio, mentis dum lumine nota Iam properare trabis verae miracula cerno. Haec quae tela manum tenuit, toto impete pectus Corripit atque mei spolium sibi poscit amoris. Nec tibi concedam, fias mea tela, cruenti Funeris exemplum: quid stipite pensilis infans Designet mihi, nemo sciet: mihi pendeat uni Sufficit, ille meos cordis sciat unicus ignes. Iam reliqua expediam funestis germina ramis.” Moxque rapit chalybem Virgo, quo cetera fingat Mala, nec antiquae terretur imagine culpae, Dum prope securam cernit pendere salutem.
25.
Ut labor expletus telae, sacra aede morantes Spectandam venere nurus: placet omnibus hortus, Plantarum florumque placent divortia, pictae Nec laus defuerat pecudi. Bis duplice scindi Flumine surgentem media inter gramina fontem Mirantur; praebensque viro rea pabula laudi Est mulier prendensque epulum fatale maritus. Pomiferis vero suspensus frondibus infans Pendentes animi nymphas tenet: omnibus una Vox tandem erupit, Mariam proferre reposcens Ignotum cunctis appensi aenigma puelli. Rettulit illa nihil prudensque referre vetabat Religio, sed maesta et languida suspirabat. Hic illius erat labor: horum regia Virgo Ingeniosa operum, plures formabat in usum Delubri et patrum telas frontisque tiaras. Famaque filo aderat, siquidem, seu vellere puro Serica misceret, seu lino immitteret aurum, Materiam superabat acus digitusque puellae. Propria Arachnaeos cum posceret hora labores, Talis erat Mariae labor ac, aetate parata, Arte laboratae superassent Pallada telae.
26.
Cena levis post fila vocat, sed coepta calenti Et completa prece: aethereae de nube coquinae Virgineae venere dapes, quas cura ministri Aligeri, poscente hora, praeferre solebat. An dubitare placet? Sed si mens haesitet anceps, Sic flectam pendentem animum dubiumque docebo. Aligeros vitalem homini dare promptior escam Ardor habet, quam Thesbitis, famis impote rostro Paulinusque corax caleat deferre paratam Nescio ubi Cererem; primo deserta colenti Niligenae tamen iste tulit Cerealia fidus Fragmina, cura oris proprii quoque deside corvus, Par Carmeleum simili dape pascere Vatem. Si castigatum missam consumere caelo Sanctorum annonam Phoebeius attulit ales, Segnius aethereos rear id fecisse ministros, Summa Dei praesto voluit quos esse potestas Non solitis quëis digna nurus Solymeia curis? Haud etenim Eliae Phariamve colentis eremum Tantus erat patris, pectus qui accenderat, ardor Numinis, ut Mariae sacras ructantia flammas Aequaret corda, Aligerum transgressa calorem. His igitur ne cura cibi potiore Tonantis Abstraheret cultu, certa si prospicit aether Annonâ; ratione venit maiore putandum, Occupet astrorum ne se regina parandis Virgo cibis purosque animis spirantibus ignes Vilia terrestres pariant ne taedia mensae, Aligeros tantae cenas aptasse puellae. Non curata suis si prandia mittere vernis Numen amat, curâ quanto est ea dignior istâ Cui natura suos, proprios cui gratia fasces Credit et ut solium regale Tonantis adorat. Lustra fuere octo desertae habitator arenae E caelo demissa manu quëis deside Iuda Prandia collegit, ne deficiente periret Annona populus, quorum haec ventura latebat In lumbis Virgo. Fortasse negavit eidem Caeli epulas Numen, tantae si Virginis aestu Saepius ingratas pavit dape caelite turbas? Sic duo lustra super, caelesti vivere digna Virgo penu tetigit maturos nubilis annos.
27.
Iam quater et decies Phoebi quadriga calentem Carcinon et toties flammis brumale remissis, Frigoris immodicum, caudatum Pisce premebat Aegoceron, roseos postquam Galilaeus in ortu Aurorae istius radios aspexit horizon. Illius assuetas nymphis Vestalibus aetas Iam matura viro visa est deposcere taedas; Docta sed interno veri monitore maritas Proposuit vitare faces purumque soluti Corporis obstrictae mansurum foedere mentis Conservare decus. Tunc primum candida movit Virgineus vexilla pudor: constantior inde, Difficilem subiit voto praecinctus arenam. Ivit in exemplum sua non uno agmine quondam Signa secuturis Virgo coryphaea puellis, Virginibus tutrix eadem materque futura Quae fuit exemplum. Mariae suprema renidet Laurea tot gemmis, quot habet sua vota secutas Expertes thalami nymphas, quarum illa magistra, Dux, speculum, vitae plusquam terrestris imago.
28.
Augusta siquidem templi dum sede moratur Virgo piaeque animi numerant maiora caloris Incrementa faces, mentem versare per omne Suevit opus, durumque magis disquirere sollers Obsequium quo Numen amet, quaecumque laborum Ardua dilecti nutu subitura Tonantis. “Ut quid ego his tectis”, animo sic saepe locuta, “Numinis ad cultum positis ignava quiesco? Ut quid ego has sedes, Solymae delubra potentis, Desidiosa tero, si me neglecta paventem Torquet religio? Me germen inutile templi Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae Maiestatis ago. Quando tot munera danti Incipiam praebere Deo totumque dicare Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra, Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est Esse quid exiguum et punctum minus omnibus unum. Et tamen hoc punctum, cinerem hunc praestantibus ornat Muneribus Numen: quantum est quod deneget illa Se mihi nesciri bonitas nostrisque vocatus Pectoribus placatus adest, cui limite nullo Stat pietas. Nullus recti, nullusque potentis Terminus est dextrae, nullum sapientia finem, Nullum vita timet, rerum est fontalis origo. Quod sibi collibeat nostris immensa Tonantis Maiestas votis, nostra quod laude serenos Explicet obtutus, quae lux venit inde misellis Mentibus, ut maestas tanta pietate repellat Quae nimis officerent animis mortalibus umbras. Quid faciam? Quid munifico pusilla rependam Authori? Saevis equidem mihi membra cremari Ignibus optarem, diris mihi viscera velli Tormentis cuperem, proprio me sanguine sectis Destitui venis fusoque incendia toto Quo caleo, pariter vellem sopire cruore. Accedat tantum qui Numinis igne tyrannus Postulet orbari Mariam, qui Numinis hostem Esse velit, cui sanctarum custodia legum Sit gravis, Antiocho peior. Deus! O Deus, isto Munere si dignam reddas, en corporis artus Exiguos! neque enim fato meliore beari Posse reor, quam flamma meo, vel dura tyranni Me litet Authori cuspis collumque cruenti Carnificis patriâ feriat pro lege securis. O decus Isacidum fratres, Machabaea propago! O asperse caput canis Eleazare, digno Funere felices animae, quëis causa cadendi Numen erat! Veniet tempus, cum castus amator Sanguinis occisusque suis consortibus Agnus Victrices referet tali pro sanguine palmas.”
29.
Talia dicenti, consuetus adesse, puellam Aliger accessit. Sua grata fuisse Tonanti Vota refert, cuius prohibet tamen aequa voluntas, Ne ferro confecta cadat. Sic ille locutus: “Grata fuit Patri aetherio tua pectore fixa Virginitas; cuius meritum plus grande probari Si cupias, placituro istum, thalami impote voto Perpetuum servare prior promitte nitorem. Ire per adversos casus saevasque dolorum Quod voveas tolerare neces, non vana cupido est: Poenarum immunem temet non esse futuram Indubita sed morte procul. Te funeris expers Poena manet, sine morte chalybs: quae verus amator Numinis extremâ vitae discrimina luctâ Sustinet, inferiora tuo dabit esse dolori Disponit qui cuncta Deus: sine sanguine maior Omnibus his veniet, sed non sine vulnere palma.” His Virgo Aligeri monitis demissa reponit: “En humilem ancillam! Quidquid divina voluntas Immittet, non maesta feram: quin alme minister Numinis hoc opto, veniat mihi durior ensis Qui pectus, qui membra secet: passura sereno Mille neces vultu, poenas mea gaudia dicam. Laeta etiam stabili pro virginitate tuenda Audivi placitura Deo me vota daturam. Iam dudum mens fixa mihi est, ut tempore nullo (Opprobrium quod nostra putat Iudaea) viriles Ducar in amplexus, sanctorum exempla sequente Proposito: sic Thesbites, quem flamma iugalis Commendat neglecta thori similique praeivit Virtute Helciades, quorum vestigia pressi. Sed quod perpetuum voto firmare nitorem Me doceas, ignota licet foret hactenus altae Semita virtutis, mentem festina parabo.” Nilque morata, statim genibus minor ardua dixit Sic vota: “O cunctarum opifex fortissime rerum, Summe Pater, cuius placitum non falsa meorum Regula votorum est. Arsit concepta pudoris Virginei si flamma mihi, variare sed illam Libertas potuit; tua nunc arcana voluntas Affulsit, quam tota sequor, tibi gratius esse Virgineum pressâ quoque libertate nitorem, Perpetuo, stabili et mansuro in funera voto Si supplex ancilla feram. Nihil ecce moratur Se meus offerri fixus constante deinceps Arbitrio candor, quem nunc promitto, meique Corporis aeternum niveum tibi spondeo florem.”
30.
Aliger hic Mariae praesens, caeleste serena Iucundus facie, prolato ad sidera voto Evolat atque hilaris iurati afferre pudoris Primitias, summo coram Solymaea Tonante Exponit vota, aethereas superantia mentes, Quëis simplex natura pares non sustinet aestus. Tunc sic orsus ait: “Rerum suprema potestas, Astrorum, terraeque author, nova gaudia caelo Terra parit, iuste Empyreus quibus invidet aether. Fert animas tellus, quorum de pectore virtus Exiliens in membra novis castigat habenis Terrestres habitus corpusque indemne recenti Prodigio, labi facilis, iurare voluntas Incipit et nostro votis contendit Olympo. Concessit nobis sensûs natura quod expers, Nescia foedari, dote hac excessimus omnes Terrigenas; Solymis hodie tamen aemula tanti Muneris est Virgo. Qualis, proh, Virgo! Stupete, Caelestes animae! Nostrûm non contigit ulli Par virtutis apex, par nulli admensa favoris, Qui vos, Caelicolae, solus facit esse beatos, Divini ubertas, par nulli affluxit amoris Aetherei torrens, quali Solymaea Virago Aestuat, assiduis cumulans praecordia flammis. Illa quidem carnis vestitam pondere mentem Nacta, sed huic carni data tanta licentia, quantum Virtuti servire potest. Cui integra desit Si virtus et motus abest: ratione movetur Non sensu, una rei cavit quae crimen Adami. Purior est nobis: tanti tamen illa nitoris Non contenta gradu, sua, caeli maxime rector, Accessit voto thalamos fugitura iugales Integritas. Alias ibit, scio, fusus in oras Tantus in exemplum candor, caelestibus istâ Spiritibus virtute animas faciente sorores.”
31.
Hic Numen contra solio sic infit ab alto: “Gaudete, aethereae mentes, nunc illa resurgit Luciferi vacuas sedes habitura propago: Descendet mox axe puer quem saucia spectat, Terrigenis factura parem, sumenda nocentis Adami pellis. Thalamique hunc nescia mundo Virginitas fecunda dabit, meaque edita terris Viscera conclusam pandet mortalibus aethram. Interea pro voto virginitatis habebit Virgo aequum Solymaea decus statuamque trophaei, Laude suo numquam carituro insignia facto. Ardua tollatur, qua parte retorquet Eoos Phoebus equos, saxi moles, sub lumine nostrae Urbis in occiduis facibus non sole receptis Occiduo, bisseno astrorum ardore refulgens, Sessurae quondam caelo diadema puellae Emineat; mundique iam Regina vocetur, Virginitatis honor, decus et tutela pudoris. Huic ego bis duplices ignotos hactenus addam Assertos gazae, pro frontis honore pyropos; Huic totidem radiis lucentibus esse smaragdos, Sardoniches quatuor totidemque adamantia fronti Lumina inesse volo. Non haec communia dextrae Dona meae, sed quae aeternum latuere repostae, Virginei coetus Maria pro Principe gemmae.”
32.
Exequitur mandata cohors festina piorum Aligerûm, dum surgentem qua parte diurnam Aethra rapit lucem, molem aptat, iaspide iustam Componente basim. Stantis pretiosa columnae Materies ignota mihi est: non illa Carysto, Non excissa Paro fatalisque excedere cunctas Quasve Tyrus niveas secat aut Sydonia rupes, Idaeusque chalybs: hic dat ruitura trophaeis Marmora. Quae caelo semper statura paratur, Non fragilis laus est: quae aevo nequit esse superstes, Vilescit superis ruituri gloria saxi. Mole dein summa, sed mole venustius ipsa Conspicuum diadema stetit bis nobile seno Stellarum numero. Lumen quod habentibus ingens Numinis e gaza sumptis fulgere lapillis, Dotis inaequales longe stupuere Cherubi. Tale fuit primum Mariae quod iussit honori Stare Deus vota pro Virginitate trophaeum.
33.
Apta maritali thalamo iam venerat aetas Tangebatque sacros Hymenaei cura ministros; Connubioque parem patrum iam vota calebant Quaesitura virum, et pavidi ne accederet impar Augusti vultus tantique decoris amator, Ingenio sollerte cavent. Studiumque decentis, Explorata dabat probitas et gratia taedae Regiaque ad dotis cumulum accessura propago. Cumque nefas propria fuit olim stirpe diremptas Connubiis miscere tribus Mariaeque tribulis Progenies Iudae medio Davide fuisset, Hinc erat augusto Iudae de sanguine natis Virginei spes facta thori; nec segnibus iste Sanguinis eiusdem caluit rivalibus Hymen.
34.
Ut vero thalami Mariam vox attigit, haesit Anxia Virgo, suum constans servare pudorem Et voti memor ingenti se pectore munit Seque animo taedis obnixa iugalibus armat. Sed quid agat mystisque thorum suadentibus illa Quid referat, concepti anceps obstacula voti Prodere? Suspensae menti dum affulgeat aequa Responsi ratio, responsum examinat omne. Illa sed afflatâ caelo data lumina mente Excipiens, inter prospecta pericula Numen Consultura sacro statuit depromere templo. Ancipites animos voti monitura Tonantem Aligeris aperit primum demissa ministris Pectus et arcanum quali ratione, requirit, Adversis thalamis possit contendere votum. Aliger huic contra: “Nihil est quod corde vacilles Grata Deo Virgo! Taedas votumque tuentem Astra viam invenient: tu tantum supplice templum Ore pete et sacra signante doceberis Arcâ Quid facias.” Paret Virgo, stellataque caelo Cum medium nox torquet iter, sacraria cunctis Interdicta subit, solito caelestis ephebi Obsequio, taedam manibus lucemque ferentis.
35.
Vultibus oppositis geminos tulit arca Cherubos Custodes laterum, quorum fiebat ab alis In medio nexis, augustae sedis imago Aurea: pressa autem pedibus responsa daturi Auxiliatoris summi fuit Arca scabellum. Ista Throni facies, dubios consueverat unde Eventus rerum consultum pandere Numen. Hoc ingressa adytum Virgo cumulata ferebat Vota Deo: tum divinum deposcere lumen Orsa, maritales mystis urgentibus ignes, Quid faceret: votumque tenax non prodere; quali Polliciti constans premeret connubia curâ. Unde ait: “O terrae et celsi moderator Olympi, Te mea Virginitas voto statura benignum Propitiumque vocat patrem; te authore profecta Cui ego vota mei numquam ruitura pudoris, Meque unà tibi, numquam aliis placitura dicavi, Nunc mea si thalamis aetas matura, tuorum Pontificum nutu veniat socianda iugali Foedere, qua potero Virgo pupilla potentes Imperii mystas voto inclinare pudori? Damnabunt docti vota imbecillia patres, Nec licuisse mihi quidquam decernere spreto Praesidis ignari placito, dicentque puellam Iudicio graviore senum monitoque parentum, Non proprio debere regi, quibus omnia fas est Quae calor ignarae statuit resecare iuventae. Obicient legale probrum, quale innuba suffert Virginitas, nec vota thori divortia sancti Aequa fuisse, tibi quëis servitura Tonanti Posteritas perit. Inque modum telluris avarae Vivere me dicent, spicas et poma negantis. Hic ego Virgineae tibi si fore grata reponam Dona pudicitiae, doctis certare volentem Patribus illudent: tum quae mihi pectora versat Vana superstitio, quae non audita fatigat Religio, mystaeque graves scribaeque requirent Imbellemque sibi sexum contraire querentur. Cogar et hinc sacro quod me pudor abripit aestu, Non bene morigerae probrum tolerare puellae. Te, cui cunctorum, o Numen, subiecta voluntas Servit, egens animi supplex ancilla precatur: Consilii me luce tui, pater optime, serva Connubii expertem defendendoque pudori Sacratas templi votis appone tiaras.”
36.
Dixerat haec, rutilaque involvi nube Cherubos, Et medio densae condi caliginis Arcam Spectat et ignitos fundentem oracula sedem Eiectare globos, prae nubibus impote cerni Auxiliatoris solio. Quo talia tectus Dein responsa Deus, genius vel protulit ales: “Hebraei generis Virgo, Davidica proles Plena Deo, oratus moneo parere meorum Pontificum iussis. Voto mea cura pudori Invigilat; tibi si templi connubia praeses Suaserit, Antistes quod velle videbitur, illud Imperium caeleste puta. Sociabere sponso, Cui tua Virginitas et nupti exempla pudoris Custodita dabit: vir erit cum Virgine Virgo.”
37.
His simul auditis fertur rutilante locuta Prona pavimento: “Rerum Pater optime, summas Ima fero grates, oculis dignate pusillam Delubri ancillam! Ignaram quod caelite verbo Erudias, quo tuta loco vestigia figam, Ostendasque simul flammae pro mole paternae Quanta meus tibi cura pudor. Parebo, nec uno Deprensi veri discedam a tramite puncto. Connubium iubeant mystae; dabo prompta sacratis Vocibus assensum, mansuro flore marita.”
38.
Interea templi proceres, quos Virginis acre Urgebat probitas naturaeque addita virtus Maior et aetherei vultus formaeque venustas, Solliciti quid agant circa caeleste puellae Depositum, quo grande loco statuatur adultae Prodigium formae, multo sermone requirunt. Mens eadem est cunctis: Numen si principe parvam Nutrivit templo, eiusdem quaesita voluntas Ostendet quo Virgo statu matura locetur. Sic de pupilla sanxerunt Virgine mystae: Namque Ioachimum, postquam is templi atria Natam Intrantem vidit, lunaris imagine sphaerae Vix quater expleta, fatum commune resolvit. Orba viri mulier, gravis et castissima mater, (Cui alios censere thoros placuisse iugales, Arbitror esse nefas) reliquos transegerat annos (Lustra fuere duo) Solymaeis innuba tectis. Anna maritales inclusos urbe penates, Et soboli et templo magis opportuna colebat. Ante tamen natam completis fervidus annis Quam caperet Hymen, etiam vis ultima matrem Eripuit sobolisque suae tutela migravit Ad templi mystas, quorum tunc plena potestas Et dare connubiis leges, votumque solebat.
39.
Quëis autem viduis praecessit funera lustris Anna quod aut pietas aut quod dictabat honoris Divini studium, primis absolvere curis Fervebat: multam votis producere noctem Et precibus praeire diem, stipe pectus egenis Pandere propitium manibusque afferre levamen. Hic Annae labor, haec pietas: ieiunia castâ Continuata Domo sanctaeque indemnia legis Iussa. Probatarum[ERROR: no reftable :]988 probatarum : probatorum nuruum vestigia, qualis Iudith, Achaemeniis qualis vel fascibus Esther, Qualis fuit Sarai, totum fuit Anna; sed una Et merito, atque uteri fructu prior omnibus Anna.
40.
Nec decor in vultu reliquis minor: ore triumphans Pulchra Manasseis profugos dans civibus hostes Cervicem dum fronte scidit; sed pulchrior Anna Exemplar quae fronte tulit formamque puellae, Qua Pluto cadit. Egregii fuit oris Edissa Sceptra ducis curvare potens; sed fortius Anna Ore sibi similis Natae curvavit Olympum. Pulchra fuit Rachel, pro qua septennia sudans Quinque laboravit sponsus; formosior illa, Cuius ut effigiem genitam natura videret, Tota laborabat motu totius Olympi, Temporis immani spatio, tellure gemente. Sed quid ego haec? Non est sanctorum gloria pulchrae Frontis honos; animi species mentisque character Divinus totum est, verum quod poscit honorem. Laus tamen est Annae, quod nullam a corpore laudem, Nullam a fronte tulit, quam non calcaret et omnes Naturae premeret subiectas gratia dotes.
41.
Fata vocant Annam: foret his felicior Anna, Horrida Divinus si iam solvisset Averni Claustra Nepos: tunc festivo super astra volatu Iret ovans caperetque ingens sua praemia virtus. Sed veteri Adamo necdum spoliata columba Debuit infernae damnum tolerare cavernae, Quam complevit Adam. Septem post lustra secundus Donec Adam celso vinctos inferret Olympo.
42.
Sed tibi sanctarum ter maxima Matronarum, Si modo Pieria tumulum signare Camena Est animus, modicae munus ne despice venae. Hic iacet Anna, parem ventris cui germine matrem Nulla tegit tellus: animo complexa quod omnes Isaciae tenuere nurus fecundaque fructu, Cui similem salvo solius pignore Natae, Nullae aliae meruere nurus. Hac clauditur urna Femineus cinis, in cinerem dare digna reversos Quae fuit, invicti mole et virtute Nepotis, Terrigenas claris caelo fulgere pyropis. Seu fuit huic regum, aut Levitica stirpis origo, Posteritas divina fuit. Cum coniuge vixit Si sterilis donec proles excelsa veniret, Hoc voluit natura pati: consultiùs unum Admisit, sed sola dabat quam gratia partum. Septenis[ERROR: no reftable :]1034 septenis : septennis post fata sinum felicis Abrami Incoluit lustris: meruit festiva Nepotis Ad superos post signa rapi caeloque beari Mater prole minor. Scandit prior aethera mater Caelum ascensurae prodiret ut obvia Natae, Matrem ubi sublimem proles sublimior ornat. Haec quicumque legis si vis tibi cernere Natam Propitiam, Matrem supplex orator adora.
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.