XXXII. DE LACRYMIS CLEMENTIS XI. ELEGIA
O lacrymae, quas non vincit Danaeius imber,
Este, precor, menti Castalis unda meae!
Exigui latices, sed quos veneratur et horret
Et Tagus et totis cernuus Ister aquis;
Credo equidem, tali si se spectaret in unda,
Damnaret vultus ambitus ipse suos.
Puri animi testes vos sacra e fronte volutae
Inclita fulgenti lambitis ora fuga,
Parvi orbes, in quos sese tenuasse putanda est,
Ut tangat vultum principis, ethra micans,
Sacra per ora vagae decoris monumentaque laudum
Pingitis atque animi scribitis acta pii.
Scribitis, ut tantae regina modestia mentis
Proscribat vestris vota superba notis;
Neve homines tanto perstringat Numen ab ore,
Velatis molli lumina sacra gelu.
Sydera vos dicam, quamvis non alta tenetis,
Ad sola sed liquido pergitis ima gradu.
Terra refert superos tanto sub principe, in illam
Par est ut superae desiliatis opes.
O gemmae, foedi quas non ad praemia luxus
Fudit Erythreo squallida concha sinu,
Verum magnanimae divo de sanguine venae
Finxit laudata daedalus arte pudor,
Ut decus et vestro virtus torquata monili
Principis augustis splendeat alta genis.
Clementi caelo tandem (venientia saecla,
Auspicium felix sumite) gemma fluit.
Dumque notat gemmis regni primordia Clemens,
Aurea queis cedant, gemmea saecla facit.
At te, magne Pater, supplex rogat orbis et aether,
Terna velis domina stringere sceptra manu. 133
Egere per lacrymas hominem terrenaque fata,
Nam manet humana te vice maior apex,
Egere per lacrymas humanae vilia sortis,
Nam posthac mundo iudice numen eris.