Praefatio.
Carmina sunt partes tenerae, studiumque iuventae,
Fas quibus intento vix rear esse mihi.
Quam prope iam senium , morbi tristesque fatigant
Angores animi, qui patuere tibi.
Desinit unde mihi causis de pluribus esse
Vividus ingenii, qui fuit ante, vigor.
Quando dabam laetus ventis mea vela secundis,
Expertus tumidi murmura nulla vadi.
Qui si decrevit, moles crevere malorum
Inque meas poenas area lata patet.
Curarum veluti suspensus in aequore versor,
Ne mea, victa malis, cymba fatiscat aquis.
Nique mihi dudum subvenissetis amici,
Mersisset nostrum vis decumana caput.
Et videor mihi tristis adhuc audire frementis
Vndosas moles in mea damna freti.
Hoc, utcumque fuit, crescente timore, peractum
In specimen nostri carmen amoris habe.