VII. Igitur Blondus ex victoria a Cervino reportata certior factus eum poetam non unum e multis, sed inter paucos praecipuosque primas ferre, communicato cum sodalibus consilio, laurea donandum censuit. Hinc ipse ad illum Cervinus: [ERROR: no link :]Elegia ad Blondum
Fallor an, ut video, mihi serta virentia nectis
Dignarisque meas cingere, Blonde, comas* Quod summi etiam illi viri, Quirinalis academiae sodales, quos paulo ante laudabamus, dignum censuerint eo honore Cervinum, constat ex iis, quae ipse in saepe laudata ad Blondum elegia scribit:
Ergo perpetuum sic dona poetica tradas,
Teque diu noster principe collis ovet.
Praemia laurigeris tribuas gestanda poetis,
Quantulacunque aliis praemia, magna mihi.
Hoc te Sulpicius pariter Marsusque precantur
Pomponiique rogat Musa diserta mei,
Hoc mihi tergemini fratres, Cortesia proles,
Gaspare cumque tuo, docte Capella, rogas,
Hoc et amicorum nulli Baptista secundus,
Cumque suo Lepido gens Sinibalda petit.
Praecipue studio est cumulandi accensus honoris
Farnesius, generis gloria magna sui. Adolescentulus summum huiusmodi in poetica facultate honorem consecutus est Cervinus et annos natus non amplius, ut puto, quam circiter duodeviginti. Sic ipse ad Blondum:
Sic viridi lauro teneris donandus in annis
Praedicor et placeo pene poeta puer. 11

5