Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
LIBRI DECIMI.
Aggredi se profitetur Auctor argumentum minus, quam superiora, certum, de
primis nimirum corporum elementis, ducemque sibi in hac etiam parte
potissimum assumit Newtonum, ejusque in laudes excurrit. A vers. 81. incipit
ab attractione mutua particularum in exiguis distantiis, ac ejusdem affert
exempla in ebullitione, fermentatione, dissolutione, praecipitatione,
caeterisque hujusmodi chemicis experimentis, ac primo agit de attrahentibus
salis Tartari viribus, tum olei vitrioli, ac item salis nitri et sulphuris:
unde exhalationum variarum e terra ortus, effectusque deducitur, ac aquae
tam fortis, quam regiae natura, partiumque fixarum, et volatilium et
acidarum, alcalinarumque discrimen, caeteraque hujusmodi plurima, ac
generatim salium ipsorum compositio, et figura expenditur ad vers. 484. Inde
naturalium corporum origo ac forma, ut lapidum, crystallorum, gemmarum,
arborum, animalium, explicatur, ex quibus omnibus attractio minimarum in
brevibus intervallis partium magis magisque adseritur, a qua et cohaesio
oritur, per eamque tuborum capillarium phaenomena, similiaque alia
declarantur. A vers. 699. viam sibi sternit ad vim repulsivam in minore
spatio, attractivae succedentem, asserendam, eamque exemplis multis
explicat, ac ob oculos ponit usque ad vers. 839., a quo concludit, ad motum
conservandum, per quem omnia fiunt in natura, requiri vires quasdam, quae
deprehenduntur et in gravitate, et in chemicis experimentis, a quibus
praesertim constat mutua partium pro variatis distantiis et attractio et
repulsio. Inde a vers. 913. delabitur ad inquirenda corporum elementa, ac
primo de iis exponit Leibnitianorum sententiam, inter se dissimilia esse
statuentium, quam refellit, observarique evincit naturam semper ad
similitudinem quandam consequendam, simplicitatemque propendere, eamque per
se, nisi extra impediatur, attingere. Tum a v. 1033. paucis legibus indigere
naturam probat ad ea omnia peragenda, quae tantam varietatem praeseferunt,
easque posse ad vim nempe gravitatis, fermentationis, et cohaesionis reduci,
sed hae postremae, qua ratione vigeant, nequaquam satis deprehensum,
praesertim, in quo consistat partium cohaesio, cum dubitari jure possit,
quod vulgo de illa existimatur, a praejudicatis opinionibus proficisci.
Innuit hic, quantum hae, ab infantia hausta decipere non valeant, quamque,
quod de contactu, de continua corporum extensione, ac impenetrabilitate
sentimus, temere perceptum, falsumque esse posse videatur. Quae omnia usque
ad v. 1329 pertractat. Ac tum, ut viam sibi paret ad certiora simplicioraque
corporum principia, legem continuitatis, ut vocant, a natura ubique servatae
considerat, quae in eo posita est, ut nihil ab una magnitudine ad aliam
transire possit, quin per omnes alias, quae in medio sunt, magnitudines
transeat, ita ut nusquam ulla sit interruptio, aut saltus ullus. Quod variis
exemplis probat, per inductionem scilicet, sed illis praesertim, quae loca
Geometrica appellantur; quaeque objici possunt, dissolvit, concluditque,
quascumque etiam improvisas velocitatis mutationes confici perquam exiguo,
verum continuo tempore; ut spatium enim, ita et tempus suas habet partes,
quae in infinitum imminuantur. Evicta continuitatis lege jam a v. 1485.
expendit duo corpora penitus dura, quorum unum in alterum incurrat; eo
incursu debere fieri velocitatis mutationes per saltum in ipso contactu
videt, quod etiam in mollium corporum superficie contingere debet; quare ne
continuitatis lex infringatur, is contactus excludendus omnino esse videtur,
ac incipere velocitatis mutatio fieri in parva corporum accedentium
distantia, per vim quandam repellentem, et contactum ipsum impedientem,
proinde in spatiis infinite minutis haec esse infinita ad v. 1600. Quare cum
in magnis distantiis vigeat vis attractiva, seu gravitas, necessario debet
alicubi haberi transitus a repulsione ad attractionem, ubi quidam erit velut
limes contrariarum hujusmodi virium. Sed nec unus hic erit limes, cum saepe
transiri possit a repulsivis viribus ad attractivas, quod ex variis naturae
effectis deducetur. Quapropter admittenda quaedam est tanquam generalis
materiae proprietas hujusmodi invicem sibi succedentium pro auctis
distantiis virium nunc repellentium, nunc attrahentium cum intersitis
limitibus; quae proprietas, ut Geometris est in usu, exprimitur ope cujusdam
curvae lineae ad axem relatae per rectas nimirum lineas ab ipsa ad axem
perpendiculariter ductas ad v.1719. Ab ejus lineae curvae, quae ab auctoris
sui nomine Boscovichiana dici debet, natura, quomodo corporum proprietates
deriventur, exponitur, ac primo agitur de extensione, ubi prima corporum
elementa debere esse simplicia, ac nullis constantia partibus, tanquam
puncta, ostenditur, tum de impenetrabilitate, de divisibilitate, de
densitate, ac raritate, mobilitate, ac demum de primorum elementorum
immutabilitate. A v. 2065. fit transitus ad considerandas peculiares etiam
corporum formas, earumque discrimina, ubi de vi magnetica, de soliditate, ac
fluiditate etc. Usque ad v. 2540. Inde deducitur per illam Boscovichianam
curvam facile omnia explicari, quae per quascumque vires in natura fiunt,
variis elementorum inter se junctorum ordinibus constitutis. Ex quibus
omnibus a v. 2570. consequitur, nullam omnino haberi in natura quietem,
multaeque subjiciuntur de ipsius naturae foecunditate, varietate, ordine,
nexuque considerationes. Demum a v. 2630. ad omnium investigationum fructum
percipiendum deducimur, ad magis magisque agnoscendum Potentissimum et
Sapientissimum Conditorem et Conservatorem Deum, qui manifesto omnibus suis
in operibus se prodit, in quae universim excurritur, neque magis a totius
orbis consideratione, quam a singularibus ejus partibus, ac parvis etiam
animantibus, nostroque praesertim, ut vocari solet,microcosmo, illius ubique
praesens infinitae potestatis ac intelligentiae vis declaratur. Postremo ad
ipsum naturae universae Auctorem ac Parentem extollitur, ac justa quadam
admiratione correptus animus, unicam illam rerum Causam invocat, eidem se
submittit, ac movendum, ducendum, illustrandumque tradit, suasque illi
facultates omnes, animi affectus, cogitationes, spes, vota debere, referre,
dicare profitetur.
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
|