Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
Fundamentum cantus
gregoriani seu choralis
pro captu tyronis discipuli
ex probatis authoribus collectum
et brevi ac facili dialogica methodo
in lucem expositum opera ac studio
Admodum Reverendissimi
Domini Michaelis Sillobod,
parochi in Martinszka Vesz.
Zagrabiae,
Typis Cajetani Francisci Härl,
Inclyti Regni Croatiae Typographi,
1760.
-- --
MDCCLIX. XXII. Augusti
Reverendissimus dominus cathedralis ecclesiae Zagrabiensis canonicus
decanus Georgius Bisztriczey, praesens opus revideat ac suam
superinde censuram apponat.
Georgius Rees,
catholicae ecclesiae Zagrabiensis
custos et vicarius
generalis manu propria
-- --
fundamentum cantus gregoriani seu choralis
-- 42 --
Approbatio censoris
Postquam librum, cui titulus: Fundamentum cantus Gregoriani,
seu choralis etc. perlegissem, ac cum probatis authoribus contulissem,
occurrit quod de Platone olim Poëta dixit, dicam ego de libro
hoc: Hic unus instar est omnium. Sive enim cantum choralem
omnium ritus Romani ecclesiarum, sive chori nostri cathedralis
ecclesiae Zagrabiensis antiquissimam canendi consuetudinem
spectes, ita haec attemperata prae se fert, ut nulli in aliquo deesse
videatur. Dignum itaque iudico, ut in publicam prodeat lucem ac
tyronibus, ad musicum concentum e fundamentis penetrandum
aspirantibus, lucis plus afferat.
Zagrabiae, die 4. Septembris, Anno 1759.
Georgius Bisztricey,
canonicus Zagrabiensis
et sacrae sedis dioecesanae Zagrabiensis notarius,
manu propria.
-- --
Praefatio ad lectorem
Etsi multi olim fuerint, qui omnem musicae supellectilem copiose
ac erudite, arte et ratione in communem usum traduxissent atque
etiam modo sint doctrina et authoritate clarissimi in ecclesiis chorostates,
ad omnem melodiam, ut ait Vergilius, et cantare pares, et
respondere parati, attamen vidi ego tyrones iuvenes, nobilissimae
huius artis amantes, qualis ego olim fueram, ita inter se disceptare,
ut uter ab altero discere debeat, ex adverso audiens haud discernere
valebat. Nequaquam ideo quod deessent aut auctores aut
magistri, qui eorum nodos solvere possent, aut vellent, sed quod
deesset facilitas et claritas rudi ac inerti iuvenum ingenio accommoda.
Quamobrem operae pretium haud mediocre, ut spero, me
facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque
auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum
methodo dialogica, utpote suaviori, ac magis pervia, qua totius rei
summa in animos iuvenum facilius ac fructuosius influere posset,
colligerem collectaque ratione quasi amico foedere ita copularem,
ut nec claritati suavitas, nec suavitati deesset claritas, quibus
et magister et discipulus, tanquam delectabili vinculo, tenerentur.
Quo in scriptionis genere quantum profecerim, intelligentis censoris
fuerat iudicare. Verum ea moderni temporis est corruptela,
ut cum multi sint, qui novis operibus legendis delectantur, longe
plures esse, qui iis carpendis linguas suas intentent aliosque censurare,
cavillare, iudicare audeant, praesumant, etsi fors nec opus
-- --
auctoris viderint. Eiusmodi Zoilos ego quoque, licet minimus, ut
evitarem, scripturus, suspensam identidem tenui manum, atque
etiam calamum abieci, abiectum tamen, suffragio gratiosi Moecenatis
ac patroni mei resumpsi, qui ex Platone monitum me esse volebat:
Nos nobis natos non esse; sed ortus nostri partem patria, partem
parentes, partem amici, partem denique posteri sibi vendicent.
Atque hac ut plurimum ratione motus, ingenuos iuvenes vitae laborumque
meorum participes, quasi haeredes esse volui. Accedite
ergo nobilissimis praeceptis meis imbuendi, ut horum facilitate
et recte canere sciatis et quod canetis, a Deo optimo impetretis
atque alios etiam ad pares devotionis affectus excitetis. Si enim
(quemadmodum Dialogo I. dicturi sumus) reliquis artibus praestantior
haec ars, felicem in terris Platonem, ac beatum in coelis fecit
Davidem, minime vos inopes relinquet orphanos. Quod si me,
qui vos ita alloquor, nosse cupitis, adite eundem divinum Platonem,
libro de legibus dicentem: nulla ex re magis hominem, quam
ex verbis, quae loquitur, et opere, quod facit, cognosci. Cognoscite
ergo me ex hoc opere, quod totus vester ita esse voluerim, ut corpore
etiam a vermibus absumpto, cor saltem meum, in animis vestris
vivum inventum iri confidam.
Michael Sillobod,
parochus
-- 48 --
Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
|