Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
HOMERI ODYSSEAE LIBER PRIMUS.
Musa virum memora, varium qui pectore versans Ingenium, erravit longum post eruta Trojae Pergama, multorum mores inspexit, et urbes Ille hominum, multa et pelagi mala passus in undis, Dum sibi, dum sociis reditum molitur: at illos Providus haud valuit nigro subducere leto; Nam culpa periere sua, dementibus ausis Aggressi niveos Solis violare juvencos, Quos propter vetuit reditu deus ipse potiri. Ergo harum et nobis da rerum evolvere partem 10 Diva, precor, magni Jovis o pulcherrima proles. Jam Danai, quotquot leti crudelia fata Incolumes fugere, et ponto et marte soluti Attigerant Patriam. solum hunc arcebat amato Conjugis a gremio, magnoque ardebat amore Rupe sub excisa scopuli formosa Calypso. Quin ubi jam tempus venit, volventibus annis, Quo superis reditumque viro concedere visum, Optatasque Ithacae sedes, nondum ipse labores Finierat, saevo fortunae exercitus aestu, 20 Scilicet et caros infelix inter amicos. Illum omnes pariter duros tot volvere casus Caelicolae miserati: unus dominator aquarum Usque gravis pulso instabat maria omnia circum, Dum patrios fines, et dulcia tangeret arva. Aethiopas at forte pios tum visere gaudens, Extremos hominum Aethiopas, pars altera quorum Solis ad occasum, pars altera vergit ad ortum, Cesserat, atque illic sollemni more sacrorum Ante suas laetus conviva adsederat aras. 30 Di Jovis in sedes alii advenere frequentes Sidereum per iter: solio queis orsus ab aureo Ipse hominum summus fari pater atque deorum Aegisthi tum forte animo crudelia volvens Fata, agamemnonides leto quem strarat Orestes. Haec memorans, cunctis dis ille silentibus, infit: Proh superi! immerito sanctos mortalia culpant Secla deos. per nos mala nascier omnia dicunt, Quum tamen ultro homines dementi arcessere corde Triste sibi, nulla fatorum lege coacti, 40 Exitium properant. an non Aegisthus Atridae Eripuit nuper thalamos, ipsumque necavit Inscius haud cladis, quam nos praediximus olli Adfore, Mercurius retulit quum talia dicta: Parce torum violare, et parce Agamemnona ferro Laedere; namque aderit patriae ultor caedis Orestes, Ut primum flava sparget lanugine malas. Talia Mercurius: monitis parere sed ipse Dum negat, infando persolvit sanguine poenas. Juppiter haec. subito coepit sic caerula Pallas: 50 O pater, o divum rector, saturnia proles, Ille jacet merito parcarum funere mersus, Flagitia atque utinam molitur talia quisquis, Sic pereat. sed tale meus quid fecit Ulysses Infelix, qui nunc patriis procul angitur oris Insula in undisona, medio quae consita ponto Horret opaca jugis frondentibus? intus Atlantis Filia, qui pelagi tractus atque omnia novit Antra vafer, longas immania saxa columnas Ipse gerens humeris connixus, queis sola terrae 60 Distinet atque aptum stellis fulgentibus axem, Intus habet sedem. lacrimis heic ora rigantem, Fundentemque imo gemitus e pectore, blandis Detinet inlecebris mulcens, atque omnia tentat, Ne qua Ithacae oblitum subeat jam cura. sed ille Surgentem ut noto tantum de culmine fumum Aspiciat, certa malit cum morte pacisci. Nullane finis erit? necdum miserebere tandem O genitor? tibi dona quidem, tibi semper Ulysses Divite sub Troja sacravit vota per aras: 70 Cur, pater, heu tantum tu contra irasceris olli? At genitor, quem nimborum domus alta tremiscit, Reddidit oranti. quid te sic vana fatigas, Quidve tibi Pallas, sanguis meus, excidit ore? Mene umquam clari capiant oblivia Ulyssei, Qui supraque homines mente est, disque omnibus unus Ante alios fert dona volens? non Juppiter hostis, Sed ferus exercet miserum regnator aquarum Carum Cyclopem propter, cui lumen ademit Fronte olim e media latebroso inclusus in antro, 80 Dis similem Polyphemum, omnes qui robore vincit Aetnaeos fratres. hunc quondam nympha Thoosa Filia Phorcynos genuit, postquam aequoris alti Sedibus in glaucis Neptuni exarsit amore. Ex illo infensus semper germanus Ulyssem Insequitur; nec fata struit, sed distinet alma A patria, errantem terris, ac fluctibus actum, Sed jam agite, et cunctis placeat sententia nobis, Ut redeat tandem; saevus nec cedere frater Abneget, o superi. quid enim contendere solus 90 Audeat, aut omnes possit pervincere contra? Sic ait; atque olli virgo Tritonia subdit: O genitor, cui summa hominum rerumque potestas, Omnibus id superis si nunc placet, exsul Ulysses Ut repetat sua regna, lares et visat avitos, Fac age Mercurius properet jam Missus in Ogygias, nymphaeque edisserat omne Consilium, reditum ne certum ignara moretur. Ipsa Ithacae interea descendam ad litora gnato Auxilium roburque ferens, quo fretus Achivos 100 Concilio in magno socios sibi jungere possit Multa procis:minitans, olli qui plurima caedunt Et pecora et nigros ingentia corpora tauros. Mox etiam Pyliasque oras, Spartamque jubebo Tendere, si qua suas veniat genitoris ad aures Fama, vel ipse virum claro celebretur honore, Dixerat, ac pedibus primum talaria vinxit Pulcra, aeterna, auro fulgentia, queis super aequor Par levibus ventis, terram et volat ardua supra. Corripit hinc hastam praefixam cuspide ahena Fortemque ingentemque, domat qua densa virorum Agmina, queis magno fata patre irascitur olim. Tum summo aërii descendit vertice olympi Prona ruens, Ithacenque adiens levis adstat Ulyssei Vestibulum ante ipsum surgentiaque atria sedis; Hastam habet, ac Taphium regi par omnia Mentae est. Heic genus invisum juvenes prope limina cernit Sese inter talis ludentes, mollia stratos Tergora taurorum supra de caede recenti. Circum ipsos famuli et lecti de more ministri 120 In cyathis lymphas alii cum munere bacchi Miscebant, alii mensas abstergere jussi Atque onerare epulis, in partes exta secabant, Illam Telemachus venientem ad limina vidit Alta prior: medius nam forte adsederat inter Convivas tacita genitorem in mente volutans, Si rediens qua parte procos indigna furentes Exigat a domibus, seque in sua regna reponat. Id juvenis volvens conspexit Pallada, et altis Prosiliit foribus subito, indignatus amico 130 Quippe animo, ante domos longum quod degeret hospes. Jamque adstans propior, dextramque amplexus inhaesit, Accepitque hastam, breviter sic deinde Salve, hospes; tibi tecta patent, epulisque refectus, Quidquid erit, prodes tranquilla per otia fando. Sic dicens graditur prior ipse, et Pallas euntem Subsequitur. celsis ingressi ut sedibus ambo Constiterant, hastam praecelso in parjete firmat Pulcrum intra septum, validi quo multa parentis Condita fulgebant praefixo hastilia ferro. 140 Ipsam autem mollique toro, stratisque locavit Vestibus in pictis, queis alte innixa residat, Componatque pedes. tum sese proximus addit Telemachus solio posito, qua parte sub aula Haud fremitu offensus juvenum, vastoque tumultu, Et dapibus possit melius gaudere paratis Hospes, et ipse sui scitari nuncia patris. Dant famulae manibus lymphas, quas lucidus auro Urceus irrorat supra, purumque fluentes Subjecti excipiunt argentea labra lebetis. 150 Ponunt et mensam juxta, cereremque canistris Expediunt, cumulantque epulas ante ora repostas. At pueri patulis varias in lancibus escas, Fumantesque gerunt armos, et viscera tosta, Caelatoque auro fulgentia pocula: circum Praeco obit, ac laticem bacchi de more ministrat. Jamque domum subiere proci, seque undique pictis Ingressi fudere toris. dant ordine longo Gaudentum manibus fontes, et jussa facessunt Praecones, famulaeque ferunt cerealia dona. 160 Ipsi autem laeti dapibus pascuntur opimis, Poculaque exsiccant, pueri quae plena coronant. Postquam pulsa fames, potusque exstincta cupido, Sese in laetitiam solvunt (nam nulla fatigat Cura alia ignavos), et cantu tempora fallunt, Et choreis, hilarantque suis convivia ludis. Nec minus hos inter citharam pertentat eburnam Phemius: invitus qui quamquam solveret ora, Grata tamen resonis jungebat carmina nervis. Atque heic Telemachus placida sic voce Minervam 170 Alloquitur jungens propius caput, auribus hospes Solus ut accipiat, non alter, dicta loquentis. Irascere mihi, si quid nunc, dulcis amice, Fabor, ait? capiant hos quaenam gaudia, cernis: Semper amant citharam, semper sua carmina cordi. Et merito: quoniam possunt impune vorare Parta labore viri, cujus jam candida putrent Ossa vel ignotis terris, vel gurgite in ullo. At si fors Ithacae redeuntem in regna viderent, Credo equidem, pedibus mallent superaddere pennas, 180 Munere quam pictae vestis splendescere et auro. Sed jacet ille miser jam perditus: ulla videndi Nec mihi spes reducem est, etsi quis spondeat ultro Nunc meliora; olli redeundi haud ulla potestas. Sed jam age, fare mihi, nec ficto pectore narra, Quis? genus unde tibi? quaenam urbs tua? quique parentes, Qua rate et advectus, quaque haec ad litora caussa Venisti? sese dicunt quo nomine, qui te Vexere huc nautae? puppi nam vectus, opinor, Venisti, haud pedibus gradiens, quando undique ponto 190 Cingimur. expedias mihi vera, ut noscere possim, Huc primumne venis, an patri foedere junctus Hospitii antiquo? multi haec late undique adibant Quondam tecta viri; genitor sibi jungere multos Namque hominum hospitio facilisque et comis amabat. Vix ea Telemachus, reddit quum talia Pallas: Vera quidem referam, quaecumque o amice rogasti. Mentes Anchiali proles ego dicor, et omnes Me Taphii observant late regemque salutant. Cum sociis navique haec vestra ad litora veni 200 Longum iter aggressus: Temeses ad moenia tendo Aera relaturus, vehitur mihi copia ferri. Nec procul hinc religata stat uda ad litora navis Ante urbem portu in Rhethro sub Neïo alto. Hospitia alterno jamdudum foedere nobis Icta vigent: nec vana fides mea dicta sequetur, Laërten heroa adeas modo, quem procul urbe Degere nunc perhibent, solosque errare per agros Vitantem vulgi strepitum, curisque gravatum Et senio; una epulas ubi custos fida ministrat 210 Olli anus, infirmos quoties subrepit in artus Languor oberrantis per consita viribus arva. Veni autem, nam fama tuum rediisse parentem Attulerat mendax, quum tristem fata morantur, Dique procul. neque enim terris decessit Ulysses, Sed circum clausus maris alti a gurgite vivit Rupe aliqua in sola; fors et gens effera captum Detinet, invitumque domo procul arcet avita. Nunc te, si qua fides dictis, quae numina caeli Inspirant sub corde mihi, eventura docebo 220 Vaticinans, sim nec vates licet ipse, nec augur. Adveniet cupido genitor, nec tempore longo Exsul erit, non si teneant vel ferrea vincla: Ille fugam inveniet non ulla segnis in arte. At mihi tu contra, si fas, dic pauca roganti: Num fatus ex ipso juvenis jam tantus Ulysse In viridi flores aevo? sic ora gerebat, Sic oculos, sic ille caput mihi cognitus usu Haud parvo, ante ratem quam scandens iret ad altum Ilion, argivum pubes quo prima ruebat: 230 Numquam ego post illum, numquam me vidit Ulysses. Huic breviter juvenis. poscis quaecumque, fatebor Vera, hospes: genitrix natum me dicit ab illo, Sed non certus ego; neque enim quo sanguine cretus, Nosse potis quisquam est. o! si quem tarda senectus Exciperet propriis felicem in sedibus, auctor Ille foret generis, non sic miserabilis aevum Ipse adeo exigerem fortuna oppressus iniqua. Dis aliter visum: fama est ex omnibus, unum Quem miserum vixisse magis mortalibus, illo 240 Me genitore satum, quando haec vis noscere, dicunt. Haec ubi Telemachus, rursum sic diva Non tibi di generis spondent ignobile nomen, Spero equidem, talem genuit quum te inclita fama Penelope. sed pauca mihi precor insuper addas. Quodnam epulum, quaenam turba haec? sollemnia sacra, Connubia anne paras? non haec socialia mensae Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos: Usque adeo insueto misceri tecta tumultu Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250 Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira. Cui juvenis. dicam, quando haec te cura fatigat Ignarum: fuit olim haud ulli obnoxia culpae, Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat. Nunc aliter superi voluere infanda parantes Damna mihi, passique meum sine honore parentem Concidere exstinctum. nec flerem ita tristis ademptum, Si socios inter miles cecidisset in oris Dardaniis, interve manus jam victor Grajugenae ingenti decorassent mole sepultum, 260, Partaque venturos esset mihi fama per annos. At nunc harpyiae indecorem rapuere, nec ulli: Occidit heu notus, luctumque et triste reliquit Exitium gnato. nec tantum caussa doloris Ille mihi: graviter miserum premit altera clades. Regnant finitimis proceres nam quotquot in oris Dulichioque Samoque alta viridique Zacyntho, Quotquot et apricis Ithacae dominantur arenis; Tot matrem poscuntque meam, meaque omnia vastant. Ipsa autem nec amans nec dedignata petentes 270 Cunctatur, nectitque moras. ruit omnis ab imo Interea domus alta, et mors mihi certa paratur. Dixerat. indoluit Pallas, miserataque curas: Absentem haud frustra suspiras, inquit, Ulyssem, Qui juvenum tales ausus tamque improba facta Comprimat, ac subitus scelerum super ingruat ultor. Nam veniens primo si nunc in limine staret Protectus clipeo, galeaque, et bina coruscans Longa manu valido praefixa hastilia ferro; Qualis erat, nostris quum primum in sedibus olim 280 Vidi gaudentem dapibus ludoque, reversum Ex Ephyra; (puppi nam curva Mermeriden procul hinc virus letale petitum Iverat aeratas cupiens armare sagittas. Nec tamen ille deos veritus concessit: at ultro Ipse meus caro genitor donavit amico.) Hos adeo juvenes inter si talis adesset, Flerent angustumque aevum tristesque hymenaeos. Id tamen obscura fatorum in lege repostum Scilicet est, ultorne idem sua tecta revisat, 290 An secus? interea tibi prima ea cura recurset Usque animo, hanc diram quamprimum avertere turbam. Jamque age quae dicam, memori tu pectore conde: Cras in concilium Grajis de more vocatis Omnibus haec edic, sint dicto et numina testes. Tecta proci sua quisque petant: si jungier optat Connubio mater, generosi regna parentis Illa sui repetat. claro comitata hymenaeo, Atque opibus ditata novis, dotabitur illic Dote, patrem gnatae quantam largirier aequum est. 300 His actis, ni forte sequi mea jussa recusas, Instrue Optatique diu genitoris nuncia captans: I procul hinc alias in gentes, sicubi vocem Audieris vulgi, demissamve ab Jove magno Famam, quae summo mortales nomine clarat. Primum neleis dium pete Nestora terris, Tum Spartam et flavi Menelai ad limina tende, Ultimus Argivum patrias qui venit ad oras. Vivere si audieris patrem, reditumque parare, 310 Omnia adhuc unum praestat mala ferre per annum: Sin vero exstinctum fors nunciet ulla, nec aura Amplius aetheria vesci, persolve supremas Inferias patri, atque ingens attolle sepulcrum; Nupta alias genitrix taedas thalamumque sequatur. Verum adeo haec postquam perfeceris omnia rite, Multum animo reputes jubeo, quo robore quave Arte procos perimas, seu vi congressus aperta, Sive dolo insidians? an non pervenit ad aures Fama tuas, retulit nuper quam clarus Orestes Insignem in cunctis, patriae quum tristia caedis Crimina nil metuens Aegisthi morte piavit? Tu quoque, nam valido florentem corpore cerno, Aude animo, sileant ne te venientia secla. Ipse autem ad socios, qui me jam forte morantem Increpitant, celerans ibo, navimque revisam Litora fida petens; tu dicta haec omnia serva. Sic ait; ac juvenis, dum diva abscedere tentat: Cara quidem mihi sunt, inquit, quaecumque Ut genitor gnato es; memori stant omnia mente. Verum age, paullisper, quamvis iter urgeat, oro, Heic maneas. jam jam lotusque animumque refectus Velivolam repetes pinum, sociosque revises Dona ferens te digna, mei quae pignus amoris Sint tibi, et hospitii foedus testentur amicum. Cui dea tum breviter: ne me discedere aventem Jam teneas. quaecumque paras nunc tradere dona, Haec reduci post ferre dabis, quum litora adibo Rursum eadem; ingratae dederis nec munera dextrae. 340 Haec ubi dicta dedit Pallas, velut ales in auras Miscuit aetherias sese. simul addita virtus, Atque habilis juveni venit vigor, ipsaque patris Acrior ardentem subiit cura, ille volutat Omnia dum secum monstro defixus, et haeret, Haud dubiis sensit caelestia numina signis. Jamque procos visurus adit, quos carmine dulci Mulcebat vates tacitos atque auribus omnes Intentos cupidis. reditum tum forte canebat, Difficilem a Troja dederat quem Pallas Achivis. 350 At cantum postquam tecti in penetralibus altis Audiit Icarii magni pulcherrima proles Penelope, extemplo sedes descendit ad imas Hinc atque hinc geminis propius comitata puellis. Atque ubi devenit, juvenum qua densa caterva Parte sedet, postes stetit aulae ingressa sub ipsos Tenvia praetendens niveis redimicula malis: Stant pariter famulae circum, custodia fida. Nec mora; sic vatem lacrimis affatur obortis: Phemie, namque alios cantus et plurima nosti 360 Gesta hominum divumque, solent quae dicere vates, Dulce aliquid modulare precor, dum pocula pubes Haurit plena sedens: jamque isto desine cantu, Qui miserae laniat jamdudum рectorа curis. Meme hic luctificus nimium tabescere cogit Heu dolor ante alias cupientem cernere frustra Conjugis amissi carum caput, inclita cujus Hellada per totam, mediumque it fama per Argos. Sic ea; Telemachus referens sed talia reddit: O genitrix quid cara vetas, ne carmina vates, 370 Quae libitum sit cumque, canat? non sponte feruntur, Juppiter at vates agitat, fingitque canentum Ingenia ipse regens nutu pater ora potenti. Hunc etiam voluit Danaum memorare labores, Difficilemque fugam: tangunt super omnia mentes, Quae nova sunt, famaque vigent celebrata recenti. Quin tu animum obfirmans ferto haec haud mollia quamquam Auditu; neque enim est reditu fraudatus Ulysses Unus: apud Trojam multi periere Pelasgum. Si renuis; tua pensa colum telamque revise 380 In thalamum scandens, operique instare puellas Cura sit una tibi, non haec sunt auribus apta Femineis, sed digna virum virtute meaque Ante alios, uni cui summa heic tradita rerum est. Dixerat: at gnatum genitrix mirata loquentem Continuo paret dictis, thalamumque repostum Scandit, ubi lacrimans famulantum septa corona Plorabat Laërtiaden, dum lumina somnus Clauderet armigerae submissus munere divae. At magno juvenum fremuere obscura tumultu 390 Atria, et accensi studiis certantibus ignes Optantum propius discumbere. queis ita fatus Telemachus: vesana, inquit, genitricis amatae Turba, proci, mensae nunc tempus; ponite voces Implacidi. satius vatem exaudire canentem Dis similem liquidae mita dulcedine vocis. Vos ego, quum primo lux crastina fulserit ortu, Concilium cogam in magnum, certusque jubebo Deserere has sedes, aliasque requirere mensas, Scilicet ac vestro convivia ducere sumptu. 400 Aequius at nobis contra si forte videtur Unius heu miseri sic omnes perdere census, Perdite certantes; jam nil moror. ipse deorum Numina testabor, si quando Juppiter aequus Supplicia exposcat scelerum, fortemque rependat, Et vos haec eadem tecta intra perdat inultos. Sic ait: at juvenes presserunt hispida morsu Labra omnes, fixique haesere loquentis in ore Mirantes animum pariterque minacia dicta. Tum sic Antinous: di, credo, talia fari 410 Te docuere ipsi altiloquum, magnumque sonantem. Quid si Ithaces etiam regnum Saturnia proles Spondeat, ac patrium tibi sceptrum deferat ultro? Tantum effatus; et ille haud contra multa moratus: Antinoe, irascare mihi licet, eloquar, inquit, Ipse tamen, si fata velint, ac Juppiter auctor, Regnum etiam cupio; nec enim deterrima regum Conditio, nec triste viros frenare potenti Justitia. subito partis aggesta renidet Divitiis domus alta, et primo gaudet honore, 420 Cui mens aequa deum regni concessit habenas. Verum alii proceres multi juvenesque senesque Sunt Ithaca in diti; regnet, cui candida laudem Fata dabunt, oris postquam discessit Ulysses A superis. rex, ipse domus ferar, unus et omnes Pace regam famulos, genitor quos liquit habendos. Dixit: at Eurymachus Polybi de sanguine cretus Excipit his juvenem compellans vocibus ultro. Telemache, obscura superi caligine condant, Per populos Ithaces olim quis regnet Achivum 430 Sceptra tenens. tibi parta quies, et copia rerum Tuta manet: solus patria dominabere in aula, Quin metus impediat, ne quis tua barbarus hostis Aggrediens impune ferat, dum cultor habebit Haec loca, nec solae stabunt per litora rupes. Nunc age pauca mihi quaerenti effare: quis ille Hospes, et unde domo? qua se regione ferebat? Quave satum de stirpe? an cari nuncia patris Ulla tulit veniens, an vasta per aequora vectus Appulit huc longis repetens compendia terris? 440 Ut citus eripuit sese, neque noscier ulli Sustinuit! vis magna tamen se corpore magno Prodebat, nec erat deformi ignobilis ore, Haec ubi finierat, juvenis sic orsa vicissim Ore refert. reducem jam spes mihi nulla videndi, Eurymache, est misero patrem, nec nuncius ultro Si veniat, nec fida reor fatis auguris ora, Si qua meae accitus ferat haud ingrata parenti. Ille Tapho e viridi fertur vetus hospes Ulyssei, Magnanimo Anchialo generatus, nomine Mentes, 450 Oppositasque mari Taphium dat jura per oras. Haec juvenis, certoque deam sub corde volutat Vera tegens. choreis pubes et carmine capta Nil metuens genio indulget, dum vesper ab undis Prodeat. occiduo postquam de litore nigrum Extulit os, tum quisque suos petiere penates. Nec non Telemachus pulcrum de more cubile, Olli celsus ubi thalamus surgebat in aula, Multa putans animo subiit. praeit aurea quassans Lumina taedarum, servare adsueta pudorem, 460 Clarum Opis Pisenoridae genus, Euryclaea. Pro qua vernanti primaevo in flore juventae Bisdenos capita alta boves persolverat olim Laërtes, magnoque ipsam complexus amore Haud tetigit, fugiens offensae conjugis iras. Ergo eadem ardentes juveni tum sedula taedas Portabat, teneris fuerat quae semper ab annis Carior ante alias, jamque ut penetrale reclusit, Ille toro sedit, mollemque exutus amictum Longaevae thalami dat sueta in parte locandum. 470 Ipsa plicans aptansque datum suspendit ad alti Fulcra tori: dein versa retro vestigia flectens Postibus attractis, niveo qua lucidus ardet Annulus argento, stridentia robora clausit, Firmavitque Heic juvenis pernox florenti vellere tectus Jussa deae tacito volvebat pectore secum.
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.