3 Exploratum est Illustrissimae Dominationi Vestrae, uti res minimas quasque, ita potissimum bonas artes ac disciplinas mutua animorum voluntatumque consensione crescere ac omnium maxime niti: anima haec corpus nostrum jam dudum deseruit et ab exteris etiam 2346 contempti sumus, quem contemptum minime frequentes disputationes nostrae abunde testantur. 4 Cujus culpa id accidat, notius est Illustrissimae Dominationi Vestrae, quam ut a me dici debeat. 5 Quamobrem resignationem istam insigne incrementum Academiae nostrae allaturam ac proinde ratam habendam esse humillime judico. 6 Hac probata Illustrissimae Dominationis Vestrae supplex sum, ne una eademque manus vulnus opemque ferat. 7 Quamdiu nostrates canonici aut (quod non ominor) jesuitae Academiae nostrae praesidebunt, imo in ea etiam censebuntur, affirmare audeo decem fere annorum experientia doctus, tandiu necessariam augmento litterarum exulaturam esse concordiam libertatemque: tanta est priorum imperitandi impotentia posteriorum reviviscendi desiderium ac machinatio. 8 Sed neque in corpore nostro (absit, ut in viscera saeviam) ullum reperio, iis instructum dotibus, quae non pueris utique, sed viris regendis splendide sufficiant: ut adeo foris quaerendum esset caput nostrum. 9 Hoc vero si dominus protonotarius Bussich, vir omnium dignissimus, recuset, dominus autem Szechen magis conspicuam operiri malit stationem, ubi quaerendum? 10 Neque enim ominari possum monachos nobis praefectum iri. 11 Itaque eo res adducta 2348 videtur, ut seu in prius illud malum recidamus sive (quod vili mea opinione miserae huic patriae maxime salutare esset) localis directoris officium certe non necessarium hac occasione cesset ejusque vices majore sane cum fructu singularum facultatum decani impleant, primario aliquo inter eos constituto, qui alternis vicibus consessus pro re nata cogat iisdemque praesideat, actuarium consessuum onere faciendarum (utique ex protocolis) relationum manente.