VIRO CELEBERRIMO REVERENDISSIMO DOMINO GEORGIO ALOYSIO SZERDAHELY CATHEDRALIS ECCLESIAE VACIENSIS CANONICO S. MAURITII DE BOTH ABBATI AA. LL. ET PHILOSOPHIAE DOCTORI ARCHIGYMNASII REGII BUDENSIS DIRECTORI IN GREMIALI STUDIORUM COMMISSIONS AD EXCELSUM CONSILIUM REGIUM LOCUMTENENTIALE HUNGARICUM ADSESSORI BONARUM ARTIUM EASQUE COLENTIUM PATRI BONI GUSTUS PHILOSOPHIAE PULCRI ET PARNASSI PANNONII PRAESIDI SUO IN AESTHETICA OLIM MODERATORI PIENTISSIMUS AUCTOR FELICITATEM.

Ite, fragrantes, iuvenile dextra
colle Parnassi gemino iugisque
lecti Hyampeii, latices ad Istri
ite, racemi!
5 Ite, turgentes Apicae, propinqui
quas dedit colli veterana Graio
Tusculi vitis, tacito sub Ursi
pendula luco.
Ite, dulcentes Apianae, in ora
10 Sambori natae, veteri sub arce,
Naiadum sacra Dryadumque turbae;
ite, reducta
Molbicae vallis modo quas recenti
rore fragrantes tulerat, curanti
15 et melos dulce et citharam suavem
sacra sorori.
Heic et ardentes Tyriae sonoro
virginis plectra meditamur ignes,
Dardanus quos deperienti amantem
20 subdidit hospes;
et cava Nymphas Dryadesque avena,
quam dedit Cultor citharae, venustae
suave mulcemus numeris adapta
voce Thaliae.
25 Liberi munus, viridi е Dianae
valle Parnassi ad iuga, quae Sacerdos;
incolit palla rubea decorus,
ite, racemi!
Ite! Dilеcto simul et recentis
30 purpurae et sacrae superantis omen
mytrae et aeternum teneri futuri
pignus amoris.

Ad Lectorem,
Eos tibi, Lector, dat hic versus liber,
quos vena fudit iuvenis arte, non die;
sexto nam lustro proximi tum viximus.
Et ante nobis sterilis haud quidem fuit
5 ea, at rudis. Fundebat illa saepius
metrum, vocemque gnara metro iungere
lyram prendebat nervulis sonantibus;
melos sed omne duriusculum, rude
et obstrepens his auribus: quod nos quidem
10 non sentiebamus, sacrum inscii sonum.
Sed almus ille Mercurii Cultor rudes
ubi ductare coepit ardenti manus
plectrum atque pollicem adplicare chordulis
et aures mulcere sonitu novo, chelis
15 enimvero tum nostra, quam iuvenculi
rudi pectente novimus ferire, — tum,
inquam, quid suave, quid penetrans, quid sacrum
sonare! Quid loquar? Non queunt farier
linguae, quod corda sentiunt. — Amice, tu hic,
20 lector, quidquid boni videbis, consule id
boni laudemque redde Mercurii bono
Cultori et nostrae redde Cultori Lyrae.
Ferire si nosti hanc et artem possides
canendi (non enim Corinthum quilibet
25 adit) plerosque consules cantus boni,
adulta tu heic ne quaerito anxius metra;
duo sopitis lustra nervulos chelis
pulsare non licebat: ut Clio magis
Thalia quam placeret. Utraque est Dea.
30 Quod illi ceterum damus grati diem,
brevem huic, dum Liberi leguntur munera
tenent et Claudii recessus Molbicae
sinu nos, liceat horulam dedisse, Ei,
quem amamus, gratiam laturi,1 laturis Cuius haec,
35 amantis Musam, honori et ardori damus.
Tu, Lector, oro, munus hoc cape et vale! In reducta Molbicae valle Idibus Octobris MDCCXC.