14. In obitum Patris.
Care Pater, teneris qui nosmet ab unguibus inde
eduxti, ut columen fractus habere queas,
quum mihi spes esset, quum te sperare iuberem,
tolleris, incredulo haec fata futura mihi.
5 Lugebam, et merito, sed iam vixisse nequibas;
vires languebant, debile corpus erat.
Sex denos, lustrumque super, numeraverat annos
Atropos, ut voluit scindere fila tibi.
Vixisti placidus, placidoque obiisse licebat.
10 Mortuus es, mihi sed, Luca, perennis eris.