Carmen macaronicum in Crisienses 1792.
Forte per horvacko Marcus Trbuša viator
Selo ibat, notus Musis notusque molosis
Publica cesta fuit, cucki tacuere jacentes
V koprivju, praeerat dum pago trabula, kangya,
Imo et tota comusorum gens repe movebat
Veselo, quotiens Trbušam praetereuntem
Viderat ex klada; ast modo quae conversio! kakti
Stekli omnes lajant, cviliunt et lampe minaces
Ostentat, gubce crispant et kundrave sursum
Repe levant, quasi vuk Trbuša foret, comus inde
Prosilit ex stobor, saltat čez plote Popiško,
Foetidus ex kuhnja prodivit Šarko relicto
Napoj; hinc Pepeljuh, Garov et čorava Citra,
Masnec cum Kurtek, Belin et šantava Liska
Irruit in pugnam; režant, lajant, tuliuntque.
Quid Trbuša facit? placat, rukaque minatur;
Quae rabies coepit vos cucki! Marcus ego sum
Inquit, v kraj pogani! Nil prodest, imo Melampus
Fortis vukodlak et psina audacior unus
Insiluit na blizu, et vix non, bogme, momordit.
Viderat hunc tristem casum Kalnikia vila.
Vila, memor Marci, custos vernissima recti,
Ne timeas! inquit, kučkas, Trbuša cliens, sic
Mos psorum est, lajant, sed nullum grizere possunt
Pišivi dentes; nil mirum si tibi ruljce
Ostentant domini qui pišavere cothurnos,
Sic moneo, vučkom tu macaronice canta
Carmina, dum kefkant rabidi, sprotimque tacebunt.
Hoc Marcus sequitur monitum, i nut desinit av, vav,
Unum omnes kolec erecto crure spirantes
Mirni contractis kundris v koprivje redibant.