Regnantem tellure, Hecate, quam saeva canum vis
Horret per tumulos vadentem atrumque cruorem.
Salve, Hecate, incoeptumque favens, Dea magna, secunda.
Nostra haec ut Circes ne cedant pocula succis,
Ne vel Medeae, ne vel flavae Perimedae.
Duc, lynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Vruntur salsae fruges. age, Thestyli, sparge,
Sparge molam; infelix, abiit quo mens tua longe?
An miseram me tuque tibi facis, improba, ludum?
Sparge simul, simul et dic: spargo Delphidis ossa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Delphis me malus urit; ego hanc in Delphide laurum.
Laurus ut haec magnum crepuit, flammataque in ignem
Continuo versa est, cinerem nec cernimus ipsum;
Sic totum indomitus Delphin male torreat ardor.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Igne liquefacio ceram hanc en auspice diva.
Sic, Dea, sic nostro liquatur Delphis amore.
Rhombus ut hic rapido se turbine versat ahenus,
Attonitus sic ille meo se in limine verset.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Furfuris hoc libo tibi, Delia: flexeris ipsa
Infernumque adamanta, et si quid durius ipso est.
Audistine? canes ululant: Dea furva propinquat;
In triviis Dea furva: aes aes age, Thestyli, pulsa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Nunc placidum late silet aequor, nunc silet aura;
Non silet haec sed cura meo sub pectore gliscens.
Namque virum deserta voco et male prodita, qui me
Sic viduam casta nuper pro virgine fecit.
Duc, lynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Ter libo, Dea magna, ter haec non irrita dico;

Iam, quocumque calet, iam deserat immemor ignem;
Non minus ignoto quam Diae in litore Thesea
Oblitum perhibent flavam crines Ariadnen.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limiua Delphin.
Arcasin hippomanes planta est, gustata furore
Quae subito stimulat montes armenta per altos.
Sic Delphin videam insanum similemque furenti
Ex nitida huc rapido cursu adventare palaestra.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Delphidis ex ima lapsa est haec fimbria veste:
Hanc ego divelloque manu, doque ignibus. eheu,
Heu, crudelis amor, nostro de pectore totum
Hausisti, veluti fluvialis hirudo, cruorem.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Cras tibi pharmaca nigra feram, tritamque lacertam,
Thestyli. nunc succos hosce accipe, et illine limen
Illius inspergens: limen quod prodita servo,
Cui teneor constricta, licet me negligat ille;
Et spue, dicque spuens: en spargo Delphidis ossa.
Duc, Iynx, duc ipsa mihi tu ad limina Delphin.
Illa abiit; sum sola, meas nunc unde querelas
Ordiar? hanc miserae quis mi cladem intulit auctor?
Sacra canistra ferens Eubulis venit Anaxo
Huc ad nos, Triviae in lucum; visenda ferarum
Magna ubi pompa ibat; quas inter fulva leaena.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Theucharileque adeo nutrix me Thressa vocavit,
Mortua iam, tum cara mihi vicina, paratae
Spectaclum ad pompae. quam dis invisa sequebar
Bysso culta fluente, gerens pallam Clearistae.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Dum via qua ducit, gradior prope tecta Lyconis,

Formosum Delphin, formosumque Eudemippum
Aspicio e nitida redeuntes forte palaestra:
Mollis helichryso flaventior ore nitebat
Lanugo, puram vincebant pectora Lunam.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Vt vidi, ut perii malesana! ut saucia curis
Pectus eram! coepitque vigens tabescere formae
Protinus ille nitor; nec pompae iam super ulla
Cura fuit, nec quaeve domum sim, quave reversa
Commemini; morbo sed conflictabar acuto
Bis quinas luces, bis quinas languida noctes.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Oraque pallebam thapso magis, et mihi toto
Paullatim crinis de vertice lapsus abibat.
Dira artus macies adduxerat, ossaque tantum
Duraque restabat cutis aegrae. cuius ad aedes
Non misera adrepsi? quae me non multa precantem
Vidit anus, morbos docta excantare morantes?
Nil cunctaexpertae melius fuit. hora fluebat
Interea fugiens incassum praepete lapsu.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Tunc famulae verum retegens, age, Thestyli, dixi,
Morbo aliquam fer opem: totam nam Myndius urit
Me miseram malus ille puer, quin compita gressu
I subito, servaque meantem saepe palaestram
Ad Timageti: longa illic otia degit.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Atque ipsum invenies ubi solum, te tua, furtim
Dic, Simaetha vocat. subitoque huc ducito tecum.
Haec ego mandaram. celerans iter illa nitentem
Nostra egit Delphin in tecta. at lumine vidi
Vt propius superantem ipsum iam limina portae.

Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Obrigui nivibus mage tota; ac plurimus uda
Sudor iit de fronte, noto ceu tacta pruina
Liquitur humenti; poteram nec dicere quidquam,
Solvere nec vocem, quantam, quum somnia turbant,
Ad matrem pueri clamantes tollere suerunt:
Sic gelidae penitus rigui assimilis crystallo.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Ille autem crudelis, ubi me vidit amantem,
Lumina defixit terra, solioque resedit;
Tum residens: Simaetha, inquit, praevertere tantum
Tu me adeo voluisti ultro, quantum ipse venustum
Antevolans liqui nuper post terga Philinum,
Te coram ut veniamque, tuis et sedibus adstem.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Atqui ego venissem, iucundum testor Amorem,
Aut tribus aut quatuor sociis comitatus, eadem
Venissem nocte hac servans canentia Bacchi
Mala sinu, circum et redimitus tempora fronde
Herculea, ornaret levibus quam purpura vittis.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Quod si in tecta forem admissus, tibi dulce fuisset
Spero equidem; neque enim mihi vel contendere cursu,
Vel quisquam sese valeat componere forma.
Et si labra labris potuissem inferre, quiessem
Munere contentus parvo, sin forte fuissem
A foribus longe pulsus, nec tela nec ignes
Cessarent, gemerentque effracto cardine postes.
Disce mei caussas, disce, о bona Luna, furoris.
Nunc fateor Veneri grates me reddere primum,
Dein tibi post Venerem debere, quod igne retractum
E medio invitas tua sponte ad limina, diro

Iam iam aestu exustum, mulier. quippe improbus ille
Saevit Amor gravius Liparaeo saepe calore.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Ille actas furiis patrio discedere gnatas
E thalamo intactas, docuitque relinquere sponsas
Coniugis elusi necdum bene frigida strata.
Dixit: ego facile dicenti credula, dextra
Correptum iuvenem mecum in penetralia traxi;
Mutuaque exarsit confestim in corpore flamma,
Oraque flagrabant dulci mussantia voce.
Neve diu teneam te dictis, optima Luna,
Maxima res perfecta, optato et fine potimur.
Post illo nec me culpavit tempore Delphis,
Ipsa nec illum, hesternam ad lucem. at cara Philistae
Atque Melixonis veniens huc mater in altum
Quum veherent caelum roseae Titanidos axem
Oceano e rutilo, nondum orto sole, iugales,
Multa inter fando miserae haec narravit: amore
Captum alio Delphin; puerine, an forte puellae,
Incertum. tantum saepe inter pocula dixit
Plena mero miscere, malus quo flagrat, amorem,
Et fugere, et raptim solitum sua visere tecta
Floribus ac semper multis halantia sertis.
Haec mihi narravit non mendax hospita. ad aedes
Terque quaterque meas prius adventare solebat,
Doricaque heic pyxis posita illi saepe relicta est.
Nunc vero necdum duodena est luce reversus;
Immemor anne etiam nostri nova gaudia servat,
Deliciasque odit primas? quare ipsa fugacem
Experiar philtris iuvenem reprendere, quod si
Laeserit heu rursus, Parcas immitia testor
Numina, tabescetque, fores pulsabit et Orci;

Talia in hac nobis latitant mala pharmaca cista,
Assyrius quae me docuit miscere viator.
At tu, candida, salve, et equos, Dea, tinge sub alto
Oceano: ipsa feram, coepi quos ferre, dolores.
Salve, Luna nitens candenti corpore, vosque
Salvete, o placidae comites, vaga sidera, noctis. page

Previous paragraph