XII.

Illyr. Gollo ſdravglje, gotova nemoch.

Nuda salus, praesens morbus.

Sanus aegrotans.

Praesente morbo se teneri Corbulo,
Sanum indicabat lucidus quem oris color,
Medico asserebat. Exterius hic cernere
Cum signa morbi nulla posset, indole
Meticulosa Corbulonem credidit,
Tetrasque monuit inquieto ut pectore
Curas abigeret. Alter obfirmatius
Perstans priore fixus in sententia
Medicum coegit nominare plurimos,
Occultioris esse qui generis solent
Morbos, ut hominis proprium deprenderet.
Cumque hic eorum se negaret quopiam,
Quos indicabat, affici, jam coeperat
Timere medicus, tristis humor impotem
Ne mentis hominem reddidisset. Corbulo,
Cui praeter unam sanitatem caetera
Deerant, medentem cum videret anxium
Se propter, illam verbis rem secuit tribus:
Ne plura, quaeso; nam mihi pol! adest salus,
At nuda cum sit, morbi germana est soror.
Perinde egestas summa ab hominibus solet,
Ac quodvis aliud triste permetui malum.