XIII.

Illyr. Tughja ſemglja ubja cjovieka.

Terra aliena homini animos adimit.

Asini, et Lupus.

Fame premente, nemore ab obscuro Lupus
Ovile quaerens in viride descenderat
Pratum, quo Aselli pascebantur plurimi.
Pars ut rapacis ora viderunt feri,
Timore victi protinus capessere
Fugam, pars alia nil raptoris horridum
Pavere rictum, ferreisque athletice
Coepere in auras calcibus proludere,
Ut, si ausit ultra progredi, praesentiat,
Quanta obruendus sit procella: scilicet
Addebat illis patrium usque adeo solum
Vires in advenam hostem, ut audacissimos
Domi leones singuli se crederent.
Sibi Lupus cum hoste dimicandum ut strenuo
Vidit, simulque venit in mentem, (*) gravi
Quam fuerit olim de genere quidam suo,
Dum pactum ab asino praemium stulte petit,
Percussus ictu, retroire maluit,
Famemque ferre, quam perire calcibus.
Patria addit animos saepe et imbelli viro,
Aliena minuit terra vel fortissimis. (*) Alluditur ad fabulam Aesopicam, quam eleganter expressit Faernus; quaeque in numero ejus Fabularum quarta est.