XXVI.

Illyr. Ghdje silla gospodj, s' raſlogom nehodi.

Ubi vis imperat, nullus rationi est locus.

Corvus, et Vulpes.

Rerum potitus sceptra Leo praeceperat,
Ut quotquot essent tollerentur stirpitus
Omnes Cameli: triste scelus, at regia
Vox legis instar: quod tyrannus imperat,
Differre culpa est, plectitur ferro mora.
Ut praepes ergo fama per terras iit,
Novumque Vulpes regis edictum audiit,
Diriguit amens, et fugae quaerit loca
Sibi tuta: mortis undique est comes timor,
Oculisque semper dirus occurrit Leo.
Huic Corvus alta desidens in ilice,
Tibi nulla certe est causa, cur timeas, ait:
Te namque Bactra non tulere informibus
Tumentem gibbis, et reflexo in pectora
Collo, nec oneris ipsa patiens dorsum habes:
Canum ergo potius vim time, et hominum plagas.
Sursum illa spectans, porro, Corve, es garrulus
Nugator, inquit, qui me et annis et bona
Tibi praeeuntem mente Regum addiscere
Arbitria jubes: forte clitellas tibi
Si aptet, deindeque, sis Camelus, dixerit
Tibi Rex et idem testis, et judex Leo,
Num judicio abibis incolumis, et Rhetorum
In morem acutis disputabis formulis,
Ut te Camelum haud esse, sed Corvum probes?25
Felix, quod aevum degis aeria in plaga;
Sin minus, et ipse mecum hiantia quaereres,
Ut fata fugias, latibula exesi specus.
Causas tyrannis opprimendi quos velint
Nunquam deesse, fabula explicuit brevis.