XXVIII.

Illyr. Iſ ove koſce nemoghu u drughu.

Ex hac pelle in aliam immigrare nequeo.

Asinus, et Bombyx.

Mori virentis lentus in ramusculo
Dum fila Bombyx evomebat aurea,
Sibi ut pararet arte sic mira domum,
Paulisper opere supersedens obverterat
Ad Asinum ocellos alligatum stipiti.
Squallebat illi putri tergus ulcere,
Saniemque denso convolabant agmine
Haurire muscae; pars haerebant mordicus
Ventri: ut fugaret, se feribat calcibus,
Mordebat ore; mollioris carpere
Tensus vetabat funis herbam graminis,
Puerique saxis adpetebant per jocum.
Bombyx Aselli tanta miseritus mala
Sic illi: in ista pelle, quae te operit modo,
Plane intueri ut potui, es infelix nimis:
Statim ergo (credes id licere Auritulo)
Depone, quaeso, jamque corpus indue,
In quo calamitosam exigas vitam minus.
Tum voce moesta sic Asellus: ne tuo,
Amice dulcis, metiare me pede:
Tibi aequiore namque sorte contigit,
Modo fila vermis divite ex utero ut trahas,
Modo ut renascens papilio percandidus
Numerosa prole nobile aeternes genus:
Pelle at manendum semper in eadem est mihi,
Et dura verti fata me in melius vetant.
Acerba quosdam sors tot aerumnis premit,
Futuri ut ipsam his adimat etiam spem boni.