XXXIV.

Illyr. Sve svojem vremenom.

Omnia tempus adducit.

Vitis, et Ficus.

Radio diurni verberata sideris
Ut jam colorem subrubentem ducere
Suum ante tempus coepit uva, plurimos
Ad se helluones pertrahebat; haud tamen
Impune, acerbo morsu namque singulis
Perstrinxit exta. Ficus illi proxima
Voracitatem sic bene ut plexam videt,
Quidni, inquit, aliquid simile liceat et mihi
Tentare, ut avidis ventribus vertat male?
Primis at illa non posuit in fructibus,
(Hac fraude vitis usa nam fuerat) dolos,
Verum in supremis, forma queis inest sua,
Colorque primis pene quam simillimus,
Succi at redundat insalubris copia.
In has viator dum jejunus incidit,
Ventremque replet, viscerum arripuit dolor.
Maturitatem rebus adducit dies,
Monitusque disce non colori credere.