III.

Illyr. Tkogodse i ſa lis skrje, a koga nemoſce ni dub da sakrje.

Aliquem et folium celat, alium neque arbor integra.

Dives judicium devitans, pauper damnatus.

De plebe quidam cum fecisset infima
Exile furtum, suspicio in eum mala
Quod caderet, urbe derelicta proximi
In nemoris penitos se recessus abdidit.
At diligentum multa lictorum manus,
Hac passim et illac quaeritans, in ilicis
Trunco latentem pervetustae repperit,
Traxitque tetra protinus in ergastula.
Ad praepotentem mox manus eadem virum
(Per fas nefasque multa qui sibi bona
Adjudicarat rem gerendo publicam,
Quemque et veneno sustulisse patruum
Disseminabat rumor, et materteram
Cum mitteretur jussione principis,
Suis hic inter combibones plurimos
Mensae assidebat tunc opimae in aedibus
De more viridi fronde redimitus caput.
Frons haec, et aurum praebitum satelliti
Acuta fallunt quaeritantum lumina.
Delicta pauper si patravit, et luet;
Impunitatem consequentur divites.
Obilnoj nas goſbi on tad meu mnoſima
Ù kuchi naghjen bj skupno [...]
Obicjajnim listjem okrugnen na glavi.
To listje, i ke sviem ù ruku on stavi,
Pjeneſi ſlatni ti tacim ſabljesctisce
Oci, da uhititi gnega nevidisce.
Sakrivi kad ubogh ki, ſa grjeh svoj platichje,
Bogataz veliki beſ pedepse otichje.