VI.

Illyr. Iſplivoje na sidru.

Enavit in anchora.

Homo enatans in anchora.

Saxosa forte cum carinam ad littora
Magnis procella propulisset fluctibus,
Formido mortis occuparat pallidis
Jam corda nautis: ventus usque saevior
Gliscebat, eque nubibus densissimi
Imbres ruebant, jamque victa fluctui
Latus carina fortiori praebuit
In frusta laxis diffluens compagibus.
Sibi quisque quaerit mortis, at frustra, fugam;
Omnes profundum navitas sorbet mare.
Adhuc natabat unus, quem frementior
Pene obruebat fluctus alto gurgite.
De prora in aequor forte sed dum ferreus
Cadebat uncus, vis furentis aequoris
Tabulam peramplam nuper effractae ratis
Utriusque dentis egit inter angulos;
Clavoque veluti fixa cum consisteret,
Ponto innatantem sustinebat anchoram.
Hanc dexter uncis manibus ut prehendidit,
Ecce illa fluctu grandiore concita
Incolumem in oras littoris amici dedit.
Fortuna si te praepotens salvum velit,
Tuam in salutem vertere id efficax erit,
Minus quod aptum tu saluti existimas.