VIII.

Illyr. Ni dobru stezi, ni aerghjavu ostavi.

Nec bono acquire, nec relinque.

Homo pro haerede nimis sollicitus.

Exempla quidam solida virtutum suae
Sobolis ob oculos suetus usque ponere,
Animumque honestis institutis fingere
Sat liberalem se futurum in filios
Existimabat, illa si relinqueret
Bona, quibus animus inclarescit. Divitem
Hic porro quemdam cum videret improbo
Labore niti, ditior ut evaderet,
Interrogavit, cur suum miserrimus
Angore tanto maceraret spiritum?
Cui dives: amor in filios sic anxiam
Me cogit operam ponere, ut sit maxima
Haereditatis singulorum portio.
Tunc ille, sobolis si tuae est animus, ait,
Virtute vera praeditus, haud opibus eget,
Quas tu relinques; pectora at si sordibus
Infecta vitii, sic parabis fomitem,
Evadat ut adhuc illa depravatior.
Idcirco dictum: nec bono accumules opes,
Contento paucis; nec relinquas improbo,
Suas profusuro omnia in libidines.