VI.

Illyr. Svaka ptiza k' svomu jattu.

Unaquaeque avis sui generis avibus coeat.

Coturnices, et Picus.

Picus Coturnices nimium obesas domum
Denso redire demiratus agmine,
Quonam fuissent ita saginatae in loco
Quaesivit: illae se labore id maximo
Mediocre adeptas rettulere commodum.
Nam se quotannis trajicere longum maris
Debere tractum, sub tepente ut pabula
Coelo reperiant. Avidus ille tum rogat,
Ut, transmeandi cum maris aderit dies,
Velint monere, semet ut eorum gregi
Et ipse pariter adjiciat; illae negant,
Suique suadent ut generis adeat aves.
Moestum repulsa fecerat, sed interim
Profectionis tacitus expectat diem,
Consiliaque explorat Coturnicum omnia,
Cum illis in oras ut beatas advolet.
Dum vesperascit, flante leniter Africo
Has aggregari sensit, utque praepetes
Movere pennas, subsequi imprudentior
Et ipse coepit. Has ferebat ocyor
Ala; ast acuta Picus usque lumina
Ad anteeuntes dirigebat alites:
Quas tandem ab oculis cum remotas haud sequi
Valeret ultra, longiore lassior
Volatu in undas lapsus interiit miser.
Similes coire similibus fabula docet.