155. De Lyda. Ad Somnum.
Somne veni, ambrosia vigilem perfunde liquenti,
Et caput et penitos sparge sopore sinus.
Somne veni, Lydam serva, servaque sodales,
Illa quibus caris carior est oculis.
Thura tibi grati certatim et liba feremus,
Sertaque purpureis nexa papaveribus.
Certatim laetas voces tollemus ad astra,
Dicemusque: Tuo munere, Lyda, valet,
Munere, Somne, tuo, queis cara est Lyda, valemus;
Parta uni haud unam sospitat alma quies.