314. Se Lydae, nisi quid aliud illa jusserit, perpetuo adfuturum.
Quod viso cupide Lydam, mirorque, coloque,
Illius ingenio captus et eloquio,
In me, Guasce, soles ullo sine fine jocari,
Multaque cum multo dicere verba sale.
Sed tua dicta, joci et pereunt, salsusque, dicaxque
Nusquam abigis Lydae me tamen a latere.
Nil moveor, quoties dicor "gravis omnibus horis
Illi haerere comes scilicet assiduus".
Vis pellar? Toties iteras quod tu mihi carmen;
Si potis est, facito, dicat ut illa semel.