318. De se et Lyda.
Si qua me laesum facto, dictoque putavi,
Arguto soleo nempe dolore queri,
Nec celare animi sensus; hoc nam reor esse
Magnum equidem verae pignus amicitiae.
Tu quoque idem facias ni quando, Lyda, molestum
Sed quod erit, tacito pectore dissimules,
Multa queror, questu nimium dum parcis amico,
Te mihi, quam decuit, non retulisse vicem.