| Croatiae auctores Latini: inventa |
| domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].
Orantem, atque meis facilis, precor, annue votis. Dulcem ego quam genui gnatam, carum mihi germen, 80 Praestantem forma gnatam conterrita mater Audivi longe flentem: fundebat acutum Clamantis late se se vox aëre vasto Non secus ac passae vim duram; nec mihi visus Quisquam est frustra oculos passim percuncta ferenti. 85 Verum age, qui coelo nil non specularis ab alto Terrasque tractusque maris, dic: num tibi nata Visa mea est unquam? Quisquis vir sustulit illam Vel deus errantem caraque a matre remotam, Vimque adhibens raptae fugit malus Sic ait, at contra sic magno Hÿperione natus: "Nata Rheâ regina Ceres, vera omnia nosces: Namque ego te venerorque animo doleoque dolorem, Diva, tuum, gnata miseram qui torquet adempta. Istos nemo alios luctus, quam Jupiter ipse 95 Attulit altitonans; fratri qui temperat umbras, Floridulam ille dedit cupido sibi ducere nuptam Luctantem frustra. Curru hic devexit in alto Obscuras Nympham ad sedes, quas jam colit illa Sceptra tenens regnique dato laetatur honore. 100 Tu, dea, sed nimio Desine jam, frustra nec te furor iraque luctu Vexet inexpleto: non est, quem spernere possis, Quem turpem dixisse, gener qui maximus umbris Jura dat innumeris; cognato sanguine junctus 105 Ille tibi, magni frater Jovis et sibi mundi Sorte datam ob partem praestanti clarus honore." Sic ait ac bijugos stimuloque et voce frementes Admonuit: volucrum ritu fugere, relicta Atque dea, rapuere levem per inania currum. 110 Illi mente dolor magis et magis aestuat ima. Ergo furens animi divumque irata parenti Coelum odit sedesque alti devitat Olympi Diva colens hominumque urbes et pinguia rura Os mentita aliud: non vir, non foemina visam 115 Agnovit, donec Celei pervenit ad aedes, In sacra fortis qui tum regnabat Eleusi. Heic dea moesta, viae sedes ubi proxima, sedit Parthenium ad puteum (cives hinc saepe liquentem Languidulo flectens artus requievit in umbra Annosae similis vetulae, nec gignere prolem, Florida nec Veneris jam suetae carpere dona, Qualis vel regum pueros educere nutrix Cana solet procerumve aedes ancilla tueri. 125 Hanc Celeis natae, pueros haurire liquores Dum veniunt patriamque urnis deferre sub aulam, Conspexere, almo vernantes flore juventae, Bis duo pulchro ipsas aequantes corpore divas, Callidiceque et Clisidice Demoque decora 130 Calliroeque, omnes inter quae maxima natu est. Nec novere deam (non pronum noscere divos) Sed prope stant verbis et sic affantur amicis: "Quae genus? Unde venis? Qui te genuere parentes, O bona? Cur sola secretam in sede morari 135 Te juvat? Atque urbem tecta et vitare domorum? Aequaevaeque tibi multae multaeque vigenti Florentes aetate colunt heic ditia tecta, Excepto quae te dicto factoque juvabunt." Haec illae; has contra retulit dea candida voces: 140 "O quaecumque estis, Nymphae, salvete. Profabor Vera equidem; quidquam nec vos celare decorum est. Doris ego (hoc matri me dicere nomine visum est) Creta huc e magna vastum delata per aequor Advenio haud ultro: sacri rapuere latrones 145 Vi longe avectam luctantem et plurima frustra. Hi Toricum ut celeri tetigerunt inde carina, Matrum ingens numerus de puppi exponimur alta. Coenam illi ad naves festinant litore in ipso. Aegram nullus amor mentem mihi tangere dulcis 150 At coenae poterat: moerenti pectore furtim Progredior, nigris horret qua terra tenebris, Et saevos fugio dominos, ne vendere inemptam Neu pretio possint pro me gaudere soluto. Sic errans venio huc; nec quae sit, noscere, tellus 155 Haec potui, nec quis terram colat hanc bonus hospes; Spero equidem. At vobis dii, celsi quotquot Olympi, Laetam habitant sedem, dent cunctis nubere sponso Florenti atque, pater qua gaudeat, edere prolem. Me vetulam interea dulces curate, puellae, 160 Neu pigeat miserari animo, mihi tecta subire Si qua viri aut nuptae contingat, quotquot et aevo Fessa queat mulier, pulchre exercere labores. Et puerum gestare ulnis nutrireque possum Infantem et servare domos et sternere lectum 165 Rite queo thalami domino in penetralibus et, quod Foeminei est operis, quidvis praestare volenti Possum animo." Haec postquam dulci dea voce locuta est, Reddidit haec inter Celei pulcherrima natas Callidice, matura viro jam virgo: "Deorum 170 Fata decet quaevis, mater, tolerare vel aegra Mente hominem; praestant invicto robore longe Nam dii hominum mortale genus. Quaecumque rogasti Nunc tibi ego pandam dicamque ex ordine, quinam Hic sceptroque viri primo et dignantur honore 175 Atque regunt populi coetus, urbemque tuentes Consilioque boni servant ac legibus aequis. Triptolemus colit hanc sapiens, domus illa Diocli, Illa Polixini, et magnanimi Eumolpi, Et Dolichi, et fortis Celei, nos unde creatae. 180 Horum consortes thalami sua quaeque gubernant Tecta domus. Harum, si te modo viderit, ulla Haud spernet foribusque abiget, sed laeta volensque Excipiet tecto; sacris namque ore deabus Es similis. Quin hic potius tantisper eadem 185 Sede mane, patrias donec veniamus ad aedes; Et sciat haec Metanira parens ex ordine cuncta; Illa domum in nostram te forsan laeta vocarit Et jubeat non usquam alias perrepere ad aedes. Illis tecta puer nam sero in fine senectae 190 Editus ampla colit, cura nutritur et omni, Optatum votis, carumque et amabile germen. Hunc tu si cures, pubem contingere donec Incipiat primam, nutrix te nulla beatam Non dicet; pretiumque, feres quod laeta, laborum 195 Non sibi discupiet: tantis ditabere donis." Haec ait; alma Ceres fanti annuit, ergo nitentes Impleruntque urnas laetaeque ad tecta reportant. Jam patriam subiere domum, jam singula matri Visa suae narrant auditaque; nec mora, mater 200 Ire jubet magnaque ultro mercede vocare. Ceu quondam cervaeque leves, teneraeque juvencae Expletae largo pastu per florea prata Exsultant captaeque nova dulcedine ludunt, Sic illae sinuosa manu suspensa tenentes 205 Pepla, viae per strata ruunt rapidoque feruntur Mente alacri cursu: flavus se lactea circum Colla, croco similis, fundit, luditque capillus. Quo liquere loco, divam invenere sedentem Et patrias laetae festinant ducere in aedes. 210 Tecta caput, luctuque animum dejecta, puellas Diva duces sequitur: peplus, celerabat anili Dum studio, circumque pedes et crura crepabat. Jam Celei venere domum mediisque feruntur Porticibus. Celsi Metanira ad limina tecti 215 Prima sedens aderat, natum et gestabat odoro Floridulum ipsa sinu. Visa occurrere puellae Matre alacres, imo pedibus dea magna beatis Nixa solo, summi celso laquearia tecti Vertice tangebat gradiens multaque coruscum 220 Luce jubar sacro fundebat corpore, totas Illa fores dio complens fulgore: pudorque Et niveus pallor nuptam et stupor altus habebat. Discessitque loco exsurgens divamque locare Sede sua voluit; sedem diva abnuit aegro 225 Maesta animo, vultu dejecto, lumina figens Uda solo; sedem pulchram abnuit, impigra donec Illi aliam vili compactam robore sedem Obtulit ac niveum vellus substravit Iambe. Heic residens sacri capitis velamen operta 230 Prae facie manibus tenuit longumque morata est, Haud quemquam nutu, quemquam vel voce salutans. Nullas illa dapes tetigit, non pocula siccis Admovit labris, maerensque et Sede sedens unam versabat pectore toto 235 Persephonen, cura tabescens mater in una. Interea mordere joco non cessat Iambe Salsa levi tacitam, multo et perfusa lepore Dicta jacit sapiens, donec diducere labrum Et ridere deam, laetari et mente coegit. 240 Cara deae ante alias hinc semper mansit Iambe, Illa dato longum celebrans sacra Ergo ubi contractae diffudit nubila frontis Laeta Ceres, Metanira olli dat plena Lyaeo Pocula. Se avertens diva abnuit ac "Mihi", dixit, 245 "Vina nefas potare". Jubet dein frugibus undam Misceri tritis liquidam frondemque nigrantis Pulegi. Paret dictis Metanira, liquorem Atque manu miscens quae jusserat obtulit almum. Diva capit; quo fas et potu proluit ora. 250 Orsa loqui prior est Metanira et talibus infit: "Salve, praeclaro prognatam sanguine regum Quam reor, o mulier, tantus pudor insidet ori Atque oculis, tantus vultu lepor emicat et quae Augustos formae commendat gratia reges. 255 Fata deum quamvis invitis ferre necesse est, Colla jugo quando premimur mortalia secla. Nunc quoniam te sors nostris huc appulit oris, Quae mihi sunt, tibi cuncta puta communia mecum, Hunc modo ni renuas puerum nutrire, beati 260 Quem mihi languentis supremo in fine senectae Carum, insperatum, votis precibusque petitum Coelicolae dederunt. Hunc si nutriveris, almae Dum florem pubis primum contingat, habebis Mercedis quantum nutrix sibi nulla referri 265 Non cupiat: tantis large ditabere donis." Haec prior illa, refert tacito cui talia vultu, Quae dea triticeam gestat formosa coronam. "Tu quoque salve itidem, mulier: tibi munera magni Magna ferant divi. Puerum, quem tradere gestis, 270 Excipiamque libens omnique educere cura Aggrediar; nec erit, nutrix ut stulta nocenti
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem]. |
|||||
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.