Ex literis praeclari patriotae nostri venerabilis quippe P. Franković, Guardiani in ejate Franciscanorum claustro mihi innotuit, illum versiones Higgianas Virgilii et Horatii pro typo parare. — Si Tu de bonitate conatuum nostrorum convictus es, nullus dubito, te alacriter omnem operam daturum, ut desiderata unio quantocyus suum sortiatur effectum. Adhibe igitur curam, ut et ejatem typographum Martekinium ad deficientes sibi litteras comparandas adurgeas, et praelaudatum nostrum eruditissimum virum Franković permoveas, ut memoratas versiones in nova orthographica forma apparare non dedignaretur. Maximum nationi et patriae beneficium praestiteris, si Rhacusii, in tota Magna Illyria maximi momenti puncto — Athenis Illyriae! — fundamenta futurae felicitatis per introductionem novae orthographiae Tibi jacere successerit. Non me fugit, magnas in eo subversari difficultates, sed et pariter scio, constanti et assiduo labore omnia obstacula superari posse. Vel forte meliora tempora exspectanda esse putas? Verum quidem est, hoc anno multa obstacula esse, sed an quaeso post unum, duos aut si vis etiam post viginti annos, censes pauciora futura? Omne initium, esto secus optimum aut plane sanctissimum fuerit, suos habuit adversarios : etiam res nostra ergo, non modo in praesentiarum, sed et post secula, si tum initium factum fuerit, omnino habebit: ast quo prius fit initium, eo prius finem sperare licet; dulce autem esset si et nos ipsi necessarios ex literaria Concordia promanantes utiles fructus supervivere possemus!