NUNCUPATIO.

Cui melius, aequiusque, quam tibi, Ragusa, dilectissima patria, extremum laborum meorum fructum nuncupabo? Hic vitam hausi, adolevi, literas colere coepi, veri et boni fontes attingens, mentem animi divo hoc lumine illustravi: hic senium ago quasi in portum quietis reductus : hic iacent ossa meorum procerum, parentum et amicorum : hic mea etiam quiescent, quum Deo Ο. M. libuerit e terris ad meliorem vitam me educere : hic servantur monumenta et reliquiae antiquae tuae virtutis et laudis, qua inter Illyricas

-- --

gentes effulsisti. Grati animi erga te officium iamdudum aliqua publica devotionis significatione testandi cupidus, benevole excipias, precor, hoc exiguum ingenii mei munus, quod tibi nunc offero. Quod si me quoque templum gloriae tuae ingredi non dedignaberis, praemium summa laude atque honore coniunctum me retulisse mihimet ipsi laetabor.