Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Discedentes Descedentes itaque tua ab
humanitate, vir amplissime, tuaque nos consuetudine privari videntes,
tametsi hoc nostra studia, quibus incumbimus, meaque praecipue exigere
videbantur, quam aegre tulerimus quamve magno dolore affecti fuerimus,
tu, velim, ipse iudices. Corpore quidem Ferrariam versus tendebamus,
animo semper Bononiae persistenti navigando
digrediebamur. Voluntatibus connectebamur adeo, ut, quanquam ipso die
satis procul a Bononia navigassemus, tu tamen nos et nocte consequi
visus es. Quippe cum ea nocte in diversorio quodam constituti quieti
—-- siquidem illa quies appellanda fuerit, — corpora nostra
dedissemus noxque plurima sui parte lapsa fuisset, quin potius iam
aurora aderat, tota ferme cum nocte antea vigilassemus somnumque oculi
non vidissent, tandem lumina defessa sopor ad diem vehementius
oppressit moxque insomnium huius generis prae oculis se
obtulit, ut ipsa in visione ambigerem, anne Bononiae adhuc
persisterem, qui tamen pridie ea excesseram. an foris
Bononiam pernoctarem. Tua nanque benignitas mihi adesse visa est orans
atque obsecrans deum sanctosque eius angelos, ut, si abs te
digrederemur, navis, qua eramus navigaturi, aliquid pateretur
incommodi. Nobis vero tuis minime precibus acquiescere volentibus
tuaque orata irrita linquentes navim conscendere visi sumus. Ecce
autem nobis navigantibus subito tua optata rata fuere. Equidem magna
vis aquae quibusdam rimis visa est in navigium irrumpere adeoque omnes
magno timore perculsi trepidaremus moxque ego experrectus
totus sudore, quasi aqua perfunderer, dubitans, haesitans, incertus
existens, ubinam locorum sim. Haec quidem visio insomnii. Verum
aures adhibe parumper, quaeso, ut scias, quid et vigilantibus
contigerit.
Ego id insomnium
nemini indicans, quippe quod non magni penderam, surgens una cum aliis navigium
ingressus iter propositum conficere nitebamur. Cum vero trium quatuorve horarum
spatio per paludes immensas cursum satis felicem habuissemus, ubi nil aliud, aquas
dumtaxat sub oculis, cannis circumquaque omnia referta caelumque desuper conspicere
licebat, ut iure dixerim, caelum undique et undique pontus, nocturnas vigilias dorsis
oppositis nonnulli, alii capita humeris adhaerentium reclinantes egregie
restauravimus. Cumque in extremitate cursus iam affore videbamur terramque et eam
limosam quemadmodum putredine cannarum confectam non longe abesse videntes diverso
genere hominum, erant etenim diversi in eadem, constituto secundum varia ingenia et
naturas aliis et aliis rebus vitiare coeperunt. Equidem nonnulli religiosi
observantes de cultu dei conferentes religiosorum vitam paene in caelum extollebant
adeo, ut uterque nostrum monachum sancti Dominici nobis deditum, ineptum quidem nobis
hic adesse affectaret. Quidam vero conventuales largioris conscientiae de ieiuniis
primum ac demum de Bacchanalibus, quod eis potius visum est, dimicantes et eius orgia
optime fuisse instituta non minimis laudibus efferebant, eum vero noctes atque dies
coli asserentes. Alii praeterea contractis membris senio podagraque confecti deum, ut
ipsis opem ferret, implorabant. Et ego cum Helia Zaepes in tanta diversitate rerum
nostras partes nostrumque munus adimplere, si licuisset, conabamur primum nonnullis
lectionibus dediti, demum facetiis, ne inter postremos censeremur ignavique ab eisdem
iudicaremur, moram navigii deducebamus. Sed ecce, et infortunium nobis inter
huiuscemodi negotia non longe aberat; ut enim propiores puppi nos duo consederamus
loco sane amoeniori, propius iam et ipsum discrimen, nisi Helias primum
animadvertisset, nobis instabat. Nam, ut dixi, omnibus circa varia occupatis nemine
praecipiente magna aquae copia iam in navim introierat, ut etiam nonnullorum res
detrimentum paterentur. Denique nemine praevidente Helias casu se retrovertit moxque
exclamans aquas in navim vehementer irrumpere illicoque omnes, nisi providerimus,
aqua obrui naufragiumque pati. Cuncti obstupuimus nautam deprecantes, ut salutem
omnium tueretur ac meatus aquae occludendos curaret: nihil demum eo proficiente orare
coepimus, nos in terram exponere properaret. Ut ripas attigimus, raptis sarcinulis,
hoc est mantellis et bursis, gladiorum siquidem non memineramus, uti viciniores
periculo fuimus, primis in terram exilire contigit: tute iam nos videntes, cum
aliorum senum pedibus et aetate laborantibus opitulare sibi rogantibus misereri
debuerimus, fere omisimus, nanque fratrum ac monachorum iurgia de cappis eorum et
habitibus ac quibusdam lagoenis vino Bononiensi plenis audientes cachinno paene
dissolvebamur. Tandem alleviata restaurataque navi amplius trium miliariorum spatio
pedibus viam conficere quidam nobiscum deliberavere
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
|