Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Etenim quis suae mentis compos, in quem omnis amoris omnisque
humanitatis scintilla non in totum extincta est, quis, inquam, adeo delicati est
sensus uel tantus sui ipsius amator cui non dulcescant uniuersae praesentis uitae
amaritudines ac poenae si diligentius intueatur quanta et qualia pro se sit noster
passus saluator? Qui primum, ut ita loquar, caelos relinquens ad nos in terras
descendit, qui patrem maximum optimumque, mirificam angelorum reliquorumque
supercaelestium ciuium societatem, non enarrabiles delicias posthabens, se
credidit inimicis, perfidis ciuibus, detractoribus blasphemis et
grassatoribus [1] impiissimis; qui sanctissimus, immo
qui solus est sanctus, nasci de peccatoribus uoluit, ex domino seruus fieri, ex
principe frater, ex Deo homo, et sempiternus mortalitatis subire infirmitatem.
Atque ille [2], qui
caelos, sidera, angelos, et pretiosissima quaeque condiderat, luteam assumpsit
uestem; qui omnis denique diuitias distribuit ac largitur, de paupercula uirgine
in summa inopia est editus et educatus. At in quibus palatiis altissimi
filius est natus? Nempe in uilissimo pastorum deuersorio; pro segmentatis cunis
praesepe uile [3] habuit, pro molli pluma ac
bisso fenum et paleam. Triginta tribus annis multas inedias passus,
sitim, aestum, nuditatem, algorem, opprobria, derisiones, uerbera, colaphos,
euulsam illam barbam sacratissimam, faciem uenerandam consputam [4] inaudita pertulit patientia; stetit mutus
ueluti ouis coram tondente se, non fuit in uniuerso corpore illo gloriosissimo
quantum grano sinapi tegeres quod non fuerit plagis et liuoribus sauciatum ac
labefactatum. Ad extremum, quod reliquum et summum erat, uitam suam
ignominiosissime acerbissimaeque morti pro nostra uita exposuit; ut nos uiueremus,
ipse mori uoluit; ut nos salui essemus, caput suum saluare noluit; quae, obsecro,
est ista beniuolentia, qui amor inauditus, quae incredibilis caritas? aut a quo
fratre, a quo parente, a quo domino uel amico umquam impensa? Dicite uos, quibus
omnipotens integrum dedit sensum, cogitate, pensate, narrate! Quis ergo
est adeo durus, adeo ferus aut inhumanus, quibusue exaggeratus malis, qui ista
atque eiusmodi de saluatore suo, de Domino et conditore uniuersorum, de altissimi
Dei filio cogitans non mitescat; aut cui cuncta amara, quaecumque uel passus est,
uel patitur, uel pati posset, non uideantur amoena, et quasi domino suo seruus pro
tantis ac talibus rependat uices, praecipue ipso Domino admonente ac clamante:
Qui cupit meus esse discipulus me sequatur: et qui uult uenire post me,
abneget semet ipsum et tollat crucem suam et sequatur me. et rursum:
Qui diligit patrem aut matrem, uxorem filios uel sorores plus quam me,
non est me dignus. et: Beati qui lugent quoniam
consolabuntur. [1]
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
|