Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Cipiko, Alviz (1456-1504) [1474], Naenia de clarissimo adolescente Petro Rhiario Sixti summi pontificis nepote, versio electronica (), 124 versus, verborum 799, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [cipikoanaenia].
130
Naenia Alouisii Cippici de clarissimo adolescente Petro Rhiario, Sixti summi
pontificis nepote
Frustra igitur dites superis attollimus aras Et damus arsuris thura Frustra legiferi seruamus iussa Lycurgi Cumque sua colimus simplicitate fidem. Parcite, caelestes, uos cogitis impia uatem Dicere: non homines, non habet ira deos. Cur totiens uideo confundi sacra profanis Vltimaque in summo prima sedere gradu? Cur semper meliora cadunt primosque sub annos Deficiunt, cupias uiuere si qua diu? Sic Paris amplexu tenerae languebat amicae Haemoniis Hector cum traheretur equis; Iam Styga Pelides et magnus uiserat Aiax, Thersites Phrygia laetus agebat humo. Et nunc, heu facinus! uiuant cum mille nocentes, Tres in te, Rhiari, ius habuere deae, Et cadis ante diem, Picentum et per te reddita terra nocens. 130v Heu, modo ad Euganeam Troiani Antenoris urbem Fecerat ingenii quanta pericla sui! Ille et pontificum et ciuilia iura tenebat Stabat et Aonii primus in arce iugi. Euocat a studiis Sixtus, torpere nepotem Tam longum uita deside turpe ratus. Iamque et purpurei sperabat dona galeri Et si quid Petri regia maius habet Spes hominum; medio in cursu, dum pergit ad Vrbem, Tristia in ignota fata peregit humo. Non soror aut mater miserabilis affuit aegro Et tulit ad surdos ultima uota deos; Non animam patulo Condidit aut oculos composuitue caput; Oscula non carpsit sensitque nouissima uerba; Quis scit an et fati tempore laeta fuit? Certe laeta fuit: quid enim non indole tanta Gaudeat et festum nescia tempus agat? Non tamen Eliseas Desiliit; mater, desine maesta queri. Nondum oculi, nondum comitum infelicia cessant Brachia: adhuc gemitu cuncta furente sonant. Cuncta sonant gemitu, Adiuuat et luctu publica damna suo. Attoniti mussant, lucemque odere sodales Immitesque deos implacidosque uocant. Nec minus ignoti lugent ad funera busti Si soror aut Atque hostes capta tamquam bacchentur in urbe, Nec iuuenes lacrimis, nec caruere senes. Quin etiam ad tumulum scissa Tritonia palla 131 Venit, et Vtraque sparsa leues per candida colla capillos Vtraque purpureas ungue notata genas. Sed primum subito uelut obriguere dolore Nullaque sunt gemitus uerba secuta suos; Mox, ubi uerba dolor laxauit, prima Dione Incepit tales ore "Tene ego care puer, te nunc ego, parue, iacentem Aspicio? An fallit lumina Non fallit: liquet, ecce liquet; nosco ardua colla Impubesque genas Nosco manus, nosco faciem uultusque uerendos Solaque Quid tamen, infelix, prodest tibi gratia nostri? Heu, quantum uobis, tristia fata, licet! Cur mea, crudeles, renouatis uulnera, Parcae, Dilectumque Nunc demum nobis periit Cynareius ardor, Nunc demum uideor uilis et orba mihi. Per te celsus Eryx, per te mihi Troius heros, Et meus, heu! per te saluus Adonis erat. Omnia si fuerat orta necesse mori! Vix tribus addiderat mediam triaterida lustris, Extremum et fati uidit adesse sui. Scinde arcus, extingue faces, infauste Cupido, Et sonet ex umeris nulla pharetra tuis. Vos quoque fas pueri, Charites, in funere nostri Tundere tergemina pectora nuda manu." Talia clamabat Cytherea, et talia Pallas 131v Intulit, anguifera pectus operta coma: "Parce, quid immisces te luctibus, inuida, nostris Extendisque tuas in mea iura manus? Parce, Venus, meus ille, meus. De matre cadentem Prima tuli manibus sustinuique meis. Prima sacrum tinxi pectus moresque pudicos Totque animi dotes ingeniumque dedi. Vnde suis illi grauitas maturior annis? Vnde Imperiis parere tuis an forte necesse est Cui sua natiuum fata dedere decus? Obiecit Lyciae quem Stheneboea Nec tuus hos, quamuis tentaueris, ignis adussit, Propositique fuit uictor uterque sui. Vtque Quid tamen in Sixti sanguine iuris habes? Scandere in has sedes (licet importuna) uereris, Ianua Acidalio non patet illa pedi; Quae domus aethereo par assurrexit Olympo Nempe erat illecebris instituenda tuis!" Plura loquuturam Venus occupat, atque uicissim Iurgia pro tumulo pro lacrimisque Interea Conditur et parua contumulatur humo Ille Sed fuit ad cultus Heu heu, quanta iacet tam paruo in cespite uirtus! Non solum hac tegitur uile cadauer humo Tecum omnis Virgineus socia cum grauitate pudor, 132 Doctorumque fauor, spes et certissima uatum Et reliquum ingenii quicquid in orbe fuit. O mihi si molles animaret dextra figuras Et duraturum fingere nosset opus, Leuis et expressum te mihi cera daret, Et nunc in Libyco similis mihi dente niteris Et nunc Sed quoniam nobis hoc inuida fata negarunt Et praeter nugas nil mea reddit humus, Quod datur, aeternum memori Et sine te crescet pagina nulla mihi. |
Previous section
|
Cipiko, Alviz (1456-1504) [1474], Naenia de clarissimo adolescente Petro Rhiario Sixti summi pontificis nepote, versio electronica (), 124 versus, verborum 799, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [cipikoanaenia].
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.