Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Ad Symonem fratrem ut a talorum ludo abstineat
Talorum uetitum tandem fuge, Symone, ludum: Dedecet ingenuos, dedecet iste iocus. »Lucror,« ais, »talis doctus subuertere talos Fallacique dolum composuisse manu.« Id fateor, sed tu meliorem quęrito lucrum: Lucri habuit semper fama pudica satis.
In Fortunam de annulo amisso
Iam, peior Fortuna, meo ditarier ęre Credis? Nec laudi consulis ipsa tuę? Annulus e digito cecidit mihi: scilicet isto Te falsum damno numen habere ferent! Si sapis, hunc reddas, ne clamet turbaque dicat: 5 »Non erat hęc uerę pręda petenda deę!«
In Periclem bona corporis sui iactantem
Attollit nimium te gloria uana, Pericles, Quod celeri excurris plana per arua pede, Quodque palestritis luctandi uiribus obstas, Lumine quod sano quęque minuta uides, Arrectaque leues quod colligis aure susurros, Nescit odor nares quod latuisse tuas. Cursu te superant tygres, te uiribus ursi, Plus oculis lynces, plus ualet aure lepus, Quam tibi odorandi canibus uis insita maior: Naribus agnoscunt quo fera torsit iter. Quid te igitur magnum censes, insane Pericles, Gloria quum pecudum non sit habenda minor?
De duabus uiis, uitii altera, altera uirtutis
Lata patensque uia est, prono quę tramite ducit Ad Phlegetontei stagna profunda lacus. Possidet hanc Tyrio uelatus Luxus amictu, Cuius capta dolis plurima turba perit. At uia quę spatio longe distenditur arcto, Hęc nos ętherii tollit ad astra poli. Cura, labor, contemptus opum, contemptus honorum Hic habitant: raris istud initur iter. Exitus ambarum monstrat finisque uiarum Quam fugere ex ipsis quamue tenere decet. 10 Imprudens uulgus tantum pręsentia curat: Qui pensat secum, quęque futura sapit. Ergo, dimissa cęci caligine uulgi, Cauti hominis sano cędite consilio. Ingressi angustum stabili pede currite callem Atque capi latę fraude cauete uię, Qui cupitis terris cęlestia regna relictis Scandere et ęterni pręmia ferre boni.
Ad nobiles Spalatenses
Cogite concilium, summę consulite rerum Ordine, lege, ęquo, simplicitate, fide. Non amor aut odium, mentes non occupet ira: Libera sint uobis publica consilia.
Ad sacerdotes
Templa male exornant argentum, uestis et aurum: Casta, sacerdotes, corda dicate Deo.
Causidicus uersibus rectis bonus, retrogradis malus
Pax bona, non mala lis, probitas non conscia fraudis, Questio quas pręstat, da mihi diuitias. Laus uolo, non uolo res crescat, nam diligo famę Lumina nec tetris me tego flagitiis. Simplicibus peto ius uerbis, non garrula fundo Iurgia, nam uerum me puto causidicum. Causidicum puto me uerum, nam iurgia fundo Garrula, non uerbis ius peto simplicibus. Flagitiis tego me tetris nec lumina famę Diligo, nam crescat res uolo, non uolo laus. = Diuitias mihi da pręstat quas questio fraudis, =5 Conscia non probitas, lis mala, non bona pax.
Versus in directum stoici, in transuersum Epicurei
Dilige uirtutes damnato turpia sperne Delicias omnes nomen seruato pudicum Incestum fugito fortis consortia quęre Mollia uitato conuiuia temne nepotum Quęre labores posce Catonum commonefacta 5
De lupo a rustico interempto
Frangebat teneros perduris dentibus agnos Bellua lanigero perniciosa gregi. Accurrens stricto ferit illam rusticus ense Et feriens: »Nostras i, rape,« dixit, »oues, Quęque diu nullo fueras saturabilis haustu, Sanguine nunc moriens exaturare tuo!« O utinam parili pendant examine poenas, Quoscunque impietas sęuitięque iuuant!
De morte
Illa ego terribilis Mors cum discrimine nullo Falce meto iuuenes et meto falce senes, Ac sine delectu uir, foemina, rusticus et rex, Diues inopsque mea concidit ecce manu. Sola potest nostras uires contemnere uirtus, Viuere quę ęterno tempore sola potest.
In Fortunam
Fallaci Fortuna manu dat et eripit omnem Remque statumque simul. Hęc struit atque eadem turres hęc destruit altas Imperiumque ducum. Indulget nunquam nec seruo dira nec ulli Simpliciter domino. NADGROBNI EPIGRAMI Ausus confertos incurrere Georgius hostes Ipse suo cęsus sanguine sparsit humum. Non potuit lęthum perferre Perina mariti: Hic demum nimio victa dolore iacet. Hęc quicunque legis, sęuę maledicito dextrę Una quę fecit cęde perire duos. Nanque suę totos uitę Tibi uouerat annos, Eloquio pręstans, religione pius. Nunc quoque cum fertur mortuus esse colit. Occidit in teneris Symon Selymbrius annis, Incepit doctis cum resonare modis. Gaudebat tali Musarum coetus alumno: Frigida nunc lachrymis irrigat ossa suis. Nam mage maturum uitam si ferret in ęuum, Vatibus antiquis annumerandus erat. Qui toties sęuum saturauit sanguine Martem Obtulit et magno parta trophea Ioui, Hic iacet insidiis Turcarum uictus et astu: Xarcus, Dalmaticum gloria prima ducum. Hic potius uoluit ferro confossus obire Pectora, quam turpi uertere terga fuga. Quod licet antiquę sint tradita membra parenti, At tamen illius fama perennis erit.
Aliud eiusdem
Hic Xarcus iacet ille qui solebat Ingentes minima manu cohortes Turcarum rigido fugare Marte. Quiuit non alio perire fato Hostis quam ualida phalange et astu. [ERROR: no link :]Primum edidit B. Lučin, "Nepoznati Marulićev epigram u ostavštini don Mate Ivčevića", Poslanje filologa: zbornik radova povodom 70. rođendana Mirka Tomasovića, Zagreb: Sveučilište u Zagrebu, Filozofski fakultet, Odsjek za komparativnu književnost, FF-press, 2008, p. 259.
Epitaphium Stephani Capogrosso
Diues Stephanus et pecuniosus Olim qui fuerat, loco sepultus Nunc isto queritur nihil se habere De tantis opibus sibi paratis. Ergo, quid properas, homo miselle, Argentum tibi comparare et aurum, Mox nudus gelida tegendus urna Et iam iam tenuis cinis futurus?
Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris, Horrendum cuius nomen uterque polus, Sub iuga qui terras, qui sub iuga miserat ęquor, Ottomanum paruus nunc tegit ecce lapis. Pręcipitat celeres humana potentia cursus Et cito dilapsis corruit illa rotis.
Epitaphium Leonardi Lauredani, inclyti Venetorum principis
Hic sunt ossa ducis Leonardi condita, cuius Virtus sub uaria sorte probata fuit. Nam cum forte prius nunquam maiora pericla Contigerint, nunquam prospera fata magis, Illum nec tristis fregit fortuna nec alte Lęta tulit: fortes res decet ista uiros.
Epitaphium eiusdem
Hic tumulata iacent Leonardi principis ossa, Qui Lauredano sanguine natus erat. Quam charus patribus, quam plebi gratus obisset, Testata est lachrymis utraque turba suis. Nam licet in centum uitam protenderit annos, Visus perpropere est omnibus ille mori.
Epitaphium Luxę de Bilsa Spalatensis
Hic sum Luxa situs lucis cognomine dictus. Qui legis hęc, lucem dic mihi perpetuam.
Epitaphium eiusdem
Credere quis posset: felix in morte quiesco, Gratior est tumulus quam mihi uita fuit. Nam neque nunc lites nec iurgia sentio dirę Vxoris, nec res iam petit illa suas. Ergo ego dilectos omnis uolo Luxa rogatos Hinc procul ut condant coniugis ossa meę, Ne mihi post cineres etiam conuitia dicat Neue mea exagitet lite sepulchra graui.
Epitaphium Hieronymi de Lucaris Spalatensis
Hieronymus tegor hic, Lucarę gentis alumnus, Messe quaterdena iussus obire diem. Quid fortuna decens, quid florida profuit ętas? Quid mihi diuitię nobilitasque domus? Quidue pii fratres, uel quid fidissima coniunx, Aut quid multorum sępe probatus amor? Nulli mors parcit, rapit omnes, omnibus illa Iniicit armatas impietate manus. Flere tamen nostros prohibet sors altera casus Quę dedit amissis commoda plura bonis. 10 Nam mea me uirtus superas euexit ad arces Illic ut uita iam meliore fruar. Dilige uirtutem quisquis cupis esse beatus: Mors super hanc solam non habet arbitrium.
Epitaphium Bernardinę Pauonię
Bernardina nitens morum formęque decore Hic recubat primo rapta puerperio. Primo igitur genito dans ultima basia dixit: »Viue diu, fili, non mihi: uiue patri!«
Epitaphium diui Hieronymi
Condita Hironymi recubant hoc ossa sepulchro; Ipse colit celsi regna beata poli. Disce quibus meritis, nostro dum uixit in ęuo, Tot bona nemo uni contulit ecclesię. Correxit sacrę corrupta uolumina legis, Exposuit ueterum mystica uerba patrum, Errorum tenebras ueri splendore fugauit, Assiduus recti doctor et autor erat, Et Latię et Graię callebat Palladis artes, Nouerat Hebraice Caldaiceque loqui. 10 His tamen ingenii magnis insignibus olim Sancte actę uitę gloria maior erat.
Epitaphium Sanctę Catherinę
Passa rotas gladioque caput truncata tyrannum Vici; sicque Deo sum modo iuncta meo. Virginitas etiam dignam me fecit amore Eius, qui genitus Virgine Matre fuit. Filia regis eram, nunc Regis filia regum 5 Sedibus in superis regna beata colo.
De Durato equo
Gloria nobilium iacet hic Duratus equorum, Qui potuit currum, Phoebe, decere tuum. Ocior hic uentis, Euro, Zephiroque Notoque Non potuit mortem pręteriisse feram.
De morte accipitris Marini
Accipitrem reuocas dum tu, Marine, uolantem, Ille redire suum noluit ad dominum. Ceruorum rapido poenas dedit ungue petitus: I nunc et dominum despice, stulte, tuum! |
Previous section
| Next section
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.