Andreas
Andreas, Petri quondam germanus et idem
Discipulus Christi sicut et ille bonus,
Achaię populos docuit; mox ponere iussit
Plurima iam noto templa dicanda Deo.
Hunc Egea furens crudeli uerbere cęsum
Constituit turpi morte necare crucis
Vanos esse deos dicentem quos colit ipse,
Vtque uni Christo uota precesque daret.
Semper quippe pio monitori irascitur ille
Obdurat uitio qui nimis ipse suo.
Andreas biduum pendens pręcepta salutis
Auribus arrectis excipienda dabat.
Plebs miserata uirum certę subducere morti
Cum tandem uellet uel simul ipsa mori,
Non tulit id sanctus finemque petendo laborum
Orauit, cassę nec rediere preces.
Nanque animam multo perfusus lumine spirans
Tradidit hanc Domino protinus ipse suo.
Exanimes artus Egeę pręsidis uxor
Maximilla tegens contumulauit humo.
O male dissimili mulier coniuncta marito,
Te docuit pietas, impius ille fuit!
Impietas poenam, pietas solatia carpet:
Quam quis habere uolet, pręmia consideret.
Iste necem tandem Patrarum passus in urbe
Viuit in ętheriis iam sine fine plagis.
Passus est anno a Dominica passione XLVII.