Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
DE QUATTUOR ECCLESIĘ DOCTORIBUS
De laudibus diui Hieronymi carmen
Delmatię lętis olim generatus in oris Hieronymus toto notus in orbe fuit. Inter Catholicos unus facundior omnes, Iudice me, magno nec Cicerone minor. Cecropia doctus lingua doctusque Latina, Hebraicos didicit Chaldaicosque sonos. Felix tam uarię donis donate loquellę, Ingenio multum, nec minus arte ualens! Te Scripturarum castigatore recessit Omnis ab utroque menda fugata libro. Te monstrante patent sensus et enygmata uatum, Iam licet obscuris nil titubare locis: Sic sole infuso tenebras uanescere noctis Cernimus et nubes flantibus etesiis. Te bellante piis uerterunt terga prophani, Perpetuus nostris hostibus hostis eras. Te duce, prostratis erroribus, alma triumphat Ecclesia et laudes concinit usque tuas. Tu nobis consulta, modos monitusque dedisti Per quos alta poli scandere ad astra datur. 20 Nec tamen ista magis uerbis calamoque docebas Quam uita et factis, uir memorande, tuis. Nam Latium linquens Syrię deserta petisti, Sacco membra tegens esurieque domans. Illa angusta specus muscoque uirentia saxa, Nudaque paupertas assiduusque labor, Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis, Cur tot diuitiis delitiisque tuis? Noscere si cupias, rerum metire suprema, Et causam disces finis ab indicio. Ille etenim potuit qui talia spernere multa Contentus paruo, nunc bona summa capit. Nunc fruitur cęlo, sed quo quoque tempore terras Incoluit, mira dote beatus erat. Mentis enim leuibus transcendens ęthera pennis 35 Non semel angelicos fertur adisse choros Et sanctos uidisse patres, uidisse sedentem Fulgentemque super culmina summa Deum; Sępe supernarum pastus dulcedine rerum Ieiunus totas perstitit hebdomadas; Illi terribiles se submisere leones Nec dedignati sunt sua iussa sequi. Nullus tunc domitor, uis nulla subegerat illos, Et caput imperio supposuere suo. Grande uiri meritum, cui grex quoque mutus honorem 45 Pręstitit et sęuę quem coluere ferę. Grandius hoc tamen est: illius nomina diri Demones horrescunt effigiemque cauent; Illi uota homines persoluunt sępe periclis, Sępe graui erepti protinus exitio. Ossa uiri, Solymis defuncti, Roma recępit: Illius meritis hoc quoque credo datum. Christus nanque mori Solymis elegit et idem Ecclesię Romam pręstitit esse caput.
Ambrosius
Ambrosio eloquii, si uera est fama, futuri Certa nimis puero signa dedistis, apes, Dulcibus implentes patulas tinnitibus aures Atque aliter dulci labra tenella fauo. Hoc magno si credimus euenisse Platoni, Cur non et magno credimus Ambrosio? Par fandi splendore fuit, moderamine uitę Sanctior et ueri cognitione prior. Hic postquam Insubrum pręses peruenit ad urbem, Pontificis fungi cogitur officio. Tunc morum monstrauit iter, consurgere lapsos Iussit et exterso cautius ire pede. Oderat aduersos fidei, nisi dogmata praua Linquere iam uellent, et Tua, Christe, sequi. Intrepidus sęuos dum criminis arguit idem Induperatores, compulit esse pios. Ecclesię firmum columen fuit, inspice quicquid Scripserit, hoc dices uerius esse nihil. Inspice, pręterea, quicquid, dum uita manebat, Gesserit, hoc dices iustius esse nihil. Ergo sydereum merito conscendit Olympum Et fruitur summis perpetuisque bonis.
Augustinus
Augustinus erat stabilis defensio ueri, Et certum falsi dogmatis exitium. Ardua deplanans, dubiorum lubrica firmans, Errorem a nostra depulit iste fide. Credere mente Deo si uis magis ipse fideli, Quę sunt scripta suis, disce, uoluminibus. Et si uis morum cultu pręstare piorum, Disce quid in uita fecerit ille sua.
Gregorius Pontifex Maximus
Pręsul Iulęę fuerat Gregorius urbis, Cui datur inuito pontificalis honor. Mens humilis fastum fugiebat, tam magis ille Tanta superferri culmina dignus erat. Tunc tamen efulsit melioris lumine uitę, Cum magis eximio pręstitit officio Accreuitque illi sanctorum gloria morum, Auctus et est uerę religionis amor. Maior cura fuit miserorum pascere uentres Et plebem uerbis instituisse piis, Promere scripturę sensus atque ędere multa, Seruantur sacris quę recitanda locis. Magna dedit, maiora capit nunc munera cęlo, Consors imperii, Maxime Christe, Tui. |
Previous section
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.