Ad Nicolaum sibi carissimum
Si modo tanta foret dicendi copia nobis
Quantam iudicio dicor habere tuo,
Horrida sanguinei canerem nunc pręlia Martis
Atque coturnato bella cruenta pede.
Non ea, sed potius quantum te pectore fixi,
Me quoque tu quantum diligis ex animo,
Hoc arguta meę resonarent plectra Camenę
Tamque pium nobis extrueretur opus.
Pasiphes generi iuuenisque Ixione nati
Esset, crede mihi, non mage notus amor. 10
Sed licet aut sacrę faueant mihi numina Cyrrhę
Siue colit Nysę qui iuga celsa deus,
Effari, Nicolae, tamen non carmine possem
Quam mihi sit nostrum dulce sodalicium.