Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].
1r
Ioannis Gotii legati Rhagusini Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi,
principi invictissimo dicta.
Postquam te omnes Pannonie principes, sacratissime rex, ipsa eciam universa Pannonia maximo omnium consensu ac pleno ore regem sibi lectum salutatumque et ad se iucundissime susceptum sancto et celitus lapso diademate coronavit et de hoc optatum nuncium littere celsitudinis tue reipublice nostre attulere, Rachusa (Nova Epidaurus ab eruditis nuncupata, civitas nostra, imo tua,
invictissime princeps, nedum per epistulam magnitudinem gaudii sui tanta pro re
merito conceptam, verum eciam per nos legatos voluit exprimere, mandavit
insuper, uti eam post graciarum accionem ob tua in nos maxima beneficia tuo
arbitratui expositam offeramus pedibusque tue Nemo igitur mirari debeat, si voluptatis incredibilis, leticie incomparabilis, gaudii inmortalis igniculos pectoribus nostris te Pannonico rege declarato suscitatos verbis referre non possumus, cum omnem vim dicendi ac copiam huius tanti gaudii inmensitas exsuperet, 1v in quo tamen exprimendo ingrata erit, si non et ipsa colletetur oracio. Gaudet profecto mirum in modum respublica nostra, eminentissime rex, et vultus illos priores, situ et squalore per minas ac metus inimicorum infectos inmutavit magnosque sibi tutande libertatis assumpsit spiritus et sub operculis nominis tui invictissimi constituta, armatos hostes ipsa eciam inermis parvifecit et cunctas inimicorum vires spernit. Bellica demum instrumenta et arma, que prius pro salute defensanda proque arcendis hostibus fabricaret, ad civitatis utique servet ornamentum. Annosi eciam senes hoc tanto tamque gravi bono vehementer exhilarati sunt et baculis proiectis, quibus membra senio tremencia fulciebant, internis quibusdam nove et inaudite voluptatis aculeis exagitati atque incensi et inflammati ardore gressus ut iuvenes huc et illuc ferunt. Quibus licebit sub te rege nostro sapientissimo et fortissimo reliquum etatis in alta mentis tranquillitate proferre et corporis, 2r quod prius dubie saluti tantum prospiciende intenti conterebant. Exultant deinde universi iuvenum conventus ac veneranda matronarum nostrarum comercia et candide puellarum turbe, pueri eciam ipsi vultibus ac gestibus innuunt leticiam. Tanto namque ipsius nature imperio intime quedam gaudii flamme in cuiusque vultibus excuti maxime solent, quando communis omnium salus lapsa pene erigitur ac servatur a discrimine tempestatum portum tandem securitatis ingressa componitur. Sacrarum deinceps virginum impollutus ordo gloriam Deo cnait et tantum pro felicissimo incolumitatis tue statu securus preces effundit, in quo tota earum salus sita esse videtur, cum prius tamen pro civitate nostra, pro templis, pro patria, denique salute solicitus anxiusque Deo precibus instaret continuis et ut procula a nobis hostilis ille furor arceretur, penatibus nostris in dies imminencior, antelucanis vocibus celos pulsaret. Quid demum menia nostra, olim nutancia metu instantis ac 2v maximi discriminis vicina inimicorum peste, firmata nimirum vallataque inmensa nominis tui mole et erecta ad sidera nimium sibi placere videntur, non minas, non obsidiones, non insidias ullas, non victus angustias, non telorum iactus volitancium, non vineas aggeribus institutas, non validos arietum ictus, non tormenta ruinam minitancia neque ulla hostilia machinamenta te incolumi, beatissime rex, expavescunt. Pulchrum erat profecto spectaculum, cum nobis littere maiestatis tue te regem
nostrum nunciassent, cernere universum populum undique in forum turmatim
confluentem diligenter anxieque
appellacionem transibant. Sic igitur civitati nostre et publicis votis redditus
mirabiles quosdam omnium nostrum in te Sed quid de ceteris gentibus, nacionibus ac populis, quos Romana fides sanctissimis ulnis circumquaque complectitur, dicendum putem? In gaudium diffunditur inauditum quidem Christiana resp/ublica/, serenissime rex, hoc tam excelso et sperato munere ab optimo maximo 45 Deo sibi concesso, cui quidem inmortales agit gracias, qui Wladislaum hac tempestate prestantissimum ac omnium sapientissimum principem, Kazimiri regis olim Polonorum eminentissimi filium, tantum extulit provexitque, ut eo duce felicissimo ac fortissimo quicquid sibi bello et armis fuerit occupatum, bello et armis eciam redimere valde speret. Et hoc merito quidem, nam et natura et virtus, ipsa eciam fortuna, quantum possint viriumque habeant, in te solo cumulatissime expressere. Quid enim te nobilius, dive rex, quid generosius, quid demum clarius dici aut fingi potest, quem genuit Kasimirus, rex Polonorum prestantissimus et ipse a patre rege natus, genuit, inquam, ex filia Alberti, regis Pannonum fortissimi, connubio sibi iuncta. Huic frater, avunculus tuus Ladislaus et ipse rex fuit Pannonum invictissimus, cuius mater, avia tua, progenita est a rege olim Pannonio felicissimo Sigismnudo et Romanorum imperatore eminentissimo. Nec preteribo eciam patruum tuum Wladislaum et ipsum
Pannonum regem fulgentissimum, qui cum armatus tela inter 4v et enses pro Christi nomine Sed ut te a puero aspiciam, christianissime rex, a primis annis totum te sibi
bone artes non invitum quidem precipua
litterarum studia amplexus es et in quibus eterna salus eniteret. Hinc tecum
crevit summa religionis cura et perpetua cultus observancia in optimum
maximumque Deum. Nihil enim apud te censebas iucundius, nihil suavius quam soli
Deo inservire et eo operam impendere, quod principi virtutes omnes imperatorias
prestare possit, iusticiam, liberalitatem, animi magnitudinem, facilitatem,
mansuetudinem, clemenciam, frugalitatem et rerum omnium continenciam, de quibus
voluptatum blandimenta rapuere prefecturam. Hec quidem virtutes tantum ex equo
tecum vivunt, integerrime princeps, ut non facile dignosci possit tene ille
beaciorem an tu illas eminenciores efficias. Quibus profecto armatus ad Boemie
regnum, que procio est Germanie, puer pene accessisti. Rex itaque constitutus et
assumpto regni gubernaculo quanta religione iusticiam colueris, humani comercii
vinculum, quis est qui ignoret. Testis est universa Boemia, que te rege preter
ceteros iustissimo ita fruitur, ut res eius ac facultates cum 6r privatim tum publice in incrementa extendantur et in
dies augeantur. Nulle ibi rapine, ius suum cuique tribuitur, nuli violencie
metus, quisque domibus patefactis modo libuerit, securus degit. Tu vero, ut
aiunt, iustissime rex, nihil tam libenter pollicebaris, quin promissa libenter
absolveres et verba re sanctires. Testis demum universus orbis: nam ad efferas
quoque ac prope ignotas naciones equitatis et rectitudinis tue splendor illuxit.
At summa illa prudencia et consiliorum tuorum altitudo, que sepe in secundis,
sepe in adversis rebus spectata est, quam tui tanta dicendi felicitas, ut celebrare dignis laudibus possit. Modestiam quoque tantam tibi inesse videmus, ut minoribus eciam in rebus non desit ordo, dictorum factorumque omnium modus, ita deinde liberalem, ita te munificum in omnis exhibuisti, ut non tibi tam tuum, quod cepisti, quam quod dedisti, videretur. Mansuetudo vero tua et clemencia quibus laudibus, qua nominis eternitate celebrabuntur? Hec enim eo clariora in rege, quo rariora sunt. Ceterasque virtutes tuas pretereo, quas preclaras ac inauditas in maiestatem tuam ita ars et natura coniecerit, ut velud exemplum quoddam ac spectaculum nobis propositus esse videaris, in quo contemplemur (ut hoc iterum dixerim), quantum in homine virtus possit. Hec a te plurima virtutum decora parata si velim persequi, sacratissime rex, et me dicentem angustia temporis deseret et ingenioli mei mediocritas nimio pondere depressa succumbet. Quas qui iam dudum amplecti velit, mentem sibi a Deo inmortali exoret, que 75 tantam molem sustinebit, optare eciam vitam per secula debet et innumerabiles evi dies et quantos tu mereris annos. Illud vero affirmo has esse, que te supra omnem regiam dignitatem extollunt, que imperii maiestatem sub se vident, que regie claritati alium longe maiorem adiiciunt fulgorem. Unum insuper asseram celsitudini tue tam libenter quam necessario dicendum, quod
virtutum tuarum eternitati novum quendam et inusitatum nec alias aut raro
cognitum addit splendorem. Cum enim bella fiant, ut in pace vivatur nec Romano
imperio absque Cannensi clade pax successit, eo temporis cum
artes parit, quicquid nascitur, alit, quicquid alit, educat, virtutibus demum
omnibus erigit artem et habitaculum perpetuum, ipsum eciam chaos iampridem in
elementa distinctum tuetur. Pax deinceps et in celestibus dominatur. Legimus
enim celos ipsos vertigine sua, perpetuo quodam cursus ordine suavissimos
indigenarum aribus offere contentus eosque, ne ab ullo quidem adverso impediri
signorum deinde ac planetarum ceterarum quoque stellarum fulgencia lumina,
quibus celorum machina illustrata divicias suas videtur terris ostentare, ita
inter se arctissimo quodam pacis vinculo atque lege convenire, ut quodque in suo
regno triumphans maneret. Postumius Libertus primus omnium ovans urbem ingressus
est, quoniam bellum leviter et sine cruore gesserat, myrto Veneris Genitricis
coronatus divus Augustus O principem felicissimum et astris conferendum, cui contigit pacis artibus de facili consequi, quod alii non absque cruore conati sunt perficere! Tu itaque, eminentissime rex, his corporis et animi bonis fulgens aut nullis aut raris concessis et fortune successibus plenus, que tibi semper a teneris annis fidissima comes astitit ad huius Pannonici regni gubernacula capessenda incredibili omnium Pannonie principum optimatumque consensu, ingenti eciam populorum et nacionum plausu et lectus et susceptus es et tandem, rex faustissime, declaratus. Ubi ita eluces, ita excellis, ita omnibus in rebus mirabilis videris et existis, quas geris in dies mentis oraculo, ut virtutes illas, quas sub patre tuo, rege olim sapientissimo, et dum Boemiam tantum frenares, comparasti, tanto regni huius fastigio reddas clariores simulque et hoc regnum virtutibus tuis efficias sublimius. Veluti enim ardens gemmarum purpura, quanto puriori auro insidet, tanto redditur oculis nostris fulgencior aurumque, quo habitat, exprimit comercio suo nitidius feliciusque. Ita et ipsa virtus una cum imperio crescit et imperium 8v cum virtute et quo magis res geste augentur, eo maior et virtus, qua geruntur, efficitur. Gesta eciam pariter comite virtute magis inclarescunt, verum si prius hic aliquid se tibi fortune volumen asperius obiecerit, tua illa prudencia divina prope explicasti, nullum quippe laborem, nullum periculum renuisti, modo tibi experiri animum et virtutem exercere pro servanda augendaque Pannonici imperii maiestate liceret. Nec ab illa quidem oneris mole turbatus es, sed ut Olimpi monits arduus apex, qui summitate sua et ventos excedit et hiemes serenusque nulla nubium caligine premitur, extollitur pluviis eminencior auditque sub pedibus varias procellas invicem colluctantes et tonitrua ignibus micancia calcat, sic tuus ille animus omni furore adversoque motu depulso liber emersit et victor tandem magnitudine sua fruitur. Nam cum videres regni tui sublimitatem infestatam ab hostibus, per asperrima hiemalis tempestatis frigora et inter oppositas continuasque nives imbresque tantos, quantos Pleiades, nimbosa 9r celorum sidera, solent effundere, paciens eciam ultra fidem laboris et viarum turbinis oblitus, ut opem feras Pannonice corone, magnis itineribus hinc es digressus. Tum cito reversus cum maximis Boemorum tuorum copiis ingenti eciam armorum strepitu et equorum hynnitu tamquam fulmen ab ethere vibratum et repentinus in hoc regno et galeatus emicuisti et unde clam solus quasi discesseras, eo palam valido quodam exercitu comitatus apparuisti atque omnes, qui tibi molesti erant, subito quodam ictu tamquam igneo fulguris impetu huc et illuc dispersos fudisti et quicquid inplicatum extitit, evolvisti et sic omnis ad votum composuisti, ut te omnes pocius e celo lapsum quam in terris natum suspicentur. Iulii profecto Cesaris et industriam in rebus conficiendis adequasti et celeritatem et in armis demum prestanciam, fortunam vero longe quidem superasti. Nam cum ille a Dirachio piscatorium navigium in littore maris nactus Brundusium versus ad accersendas militum copias, que ibi cessabant, transvehi maturasset, adversa procella reiectus infecto eciam voto rediit in Epirum. Tu vero et superata itinerum tempestate et traducto in Pannoniam exercitu victoria 9v es magna tui cum gloria potitus. Nunc itaque rebus tuis clarissime gestis et victor frueris et triumphator. Sed est, est, inquam, ac recedat Quinti Fabii Maximi et ob Hannibalem mora
fractum Cunctatoris appellati, summus de Liguribus triumphus! Excidat a memoratu
C. ille Marius, quod Iugurtham, Numidie regem captum ante currum egerit deque
Cimbris Teuthonibusque gloriosam victoriam retulerit! Pretereatur eciam P.
Scipionis Affricani de victa Carthagine triumphalis in urbem ingressus
incredibili omnium gencium spectaculo! Nec consecretur eternitati Lucius Emilius
Paulus victo per se Macedonum rege, Philippi filio, et a se in triumpho ducto!
Nec magnus Pompeyus, quem leta Roma sepcies lauro ob victoriam redimitum
salutavit neque demum divus Augustus tris triumphos in urbem reversus agens
imposito fine bellis civilibus, dum tu, prestantissime princeps, post multas
victorias tuas fortune imperio subactas quottidie ducis in triumpho viciorum
10r agmen captivum, scelus subactum, domitam
perfidiam, audaciam exinanitam, cathenatum furorem, seviciam in suum cruorem
intumescentem, fastus depressos, superbiam expugnatam, inutilium voluptatum
debellatos impetus, deliciarum instrumenta recisa, extinctam libidinem, luxuriam
ferreis nexibus vinctam atque eius parvulos alumnos manicis pedicisque
coercitos. Tu vero, eminentissime rex, in altissimo omnium virtutum, que tecum
crevere, comercio aureum supra currum et pluribus resonantem victoriis totus
fulgens, totus radians resides atque inde simul pariterque neque Egiptus Romano additur imperio, sed animi multiplices et effreni (quod maximum est in principe) superantur impetus. Quod qui fecit, Deum non hominem referre videtur. Sed hec 10v uno in te iuvene tanto prestancius enitent, fortissime rex, quanto anni tui nondum evo maturi liceencius in voluptatis recessus abire utique possint nec habeant ad deliciarum irritamenta viarum angustias. Quinymo in primo adolescencie ingressu ita animum celesti quadam continencia formasti, ut nihil de solutis cupiditatibus, nihil de concessis etati remissionibus deque vagis voluptatibus in castrum hoc et divinum pectus admitteres. Parit namque virtutes labor, ocium gignit voluptatem, quorum alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi conscivisset. Tu etenim securus et letus regni huius 11r gubernacula, dum alii principes cura et metu suspensi attonitique imperent et minime hiis, quibus presunt, confisi dumque prodeant in forum hinc atque inde satellite vallati et domum teneant militibus circumventam thalamoque vigiles apponant custodes, tibi amor ac universe Pannonie benivolencia (ut omittam generis tui splendorem) tutella est et inexpugnabile munimentum. Atque ubi alii extrinsecus arma ad tutamen inquirere coguntur, te tui interni milites, comites et clemencia ceterarumque virtutum claritudo servant ac tuentur. Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro
adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit,
sola effecit, ut tu rex Albertum, fratrem tuum optimum, regem alterum erigeres
et creares utque tuus in fratrem 11v ardentissimus
amor spolia de te reportaret et sincera in sanctam parentem tuam caritas
triumpharet, cuius precibus non invitus quidem paruisti. Et dum in hoc a fratre
simul et matre vincaris, victor Sed cum plurima in te et nature munera et fortune ornamenta inmortalis Deus preter ceteros principes cumulatissime congesserit, quecumque largiris et donas, penes te sunt et hiis semper tamquam propriis frueris. Ac veluti Oceanus ille, quas celo et terris summinstrat, easdem possidet aquas, ita et tu, quodcumque fratri 12v dedisti, solus habes et obtines. Huc itaque nuper attulisti geminas tecum coronas, Boemicam et Polonicam, et eas huic sanctissime Pannonum corone subiunxisti ex floribus in celis nascentibus et manibus divum compacte et huic regno misse. Cui utique ambe famulantur et certatim applaudunt, quam suspiciunt, admirantur, colunt, observant, venerantur et suam reginam salutant. Ast hec modo hanc modo illam hilaris respicit, diligit, amat, alit et miris quibusdam affectibus amplectitur gaudetque et sibi maxime placet et in ethera mentem sublimat videns ante se prosterni tot regna, tot provincias, tot naciones. Quis non ergo Wladislaum regem nostrum tot diadematum coruscantem fulgoribus expavescet? Expavere modo summi imperatores, qui magnis conatibus in imperii tui maiestatem concitatis nominis tui magnitudine et virtutum mole prospecta ultro a ceptis et festinato recessere. A te itaque et armato regni huius libertas servata est et aucta quidem dignitas togato. Nam te et nobis galee splendor gemmis 13r undique coruscans et divini verticis tui sublimitatem exprimens, aureus eciam clipei candor et armorum igneus ille nitor horrendum hostibus obiecere et trabea Palladiis modis contexta et Typrio acantho insignis deposito ferreo, semper tantum de bello cogitans, admirandum. Quorum alterum veneracionem tui, alterum terrorem illis incussere. Peperit salutem nomini Romano ille dies communis boni auctor, quo tu regni huius imperium suscepisti. Auspicia eciam tua, beatissime rex, omnes gentes maxime timebunt, que regni tui extremitates vel attingunt vel spectant: Ea namque parte, qua lucis exordium est, Anarti, Teurisci, Cistobocidarum populi, Tibiscum deinde, Rabosum Alucanique flumina incolentes, Meotim eciam paludem et mare Ponticum quave solem cadentem excipit Oceanus, Goreta silva et gens Noriciorum Vindelicorumque et memoratum Elvetiorum nemus, tum Adula mons, qui tuum Istrum peperit, septem hostiis in mare Ponticum salientem Rhenique primas excussit voces,
qui tandem magnus Germanicas undas 13v aggreditur
et eo impetus suos enervat, Rhodani deinde pater est, quem mare Gallicum
multorum fluminum receptubus tumentem excipit quaque Arctos polo firmata,
subiectis terris semper aspirat sali, populi pictique Agatirsi, Pagirite, Sauri
Boriscique, sed qua Liber pater triumphans siti laboravit, Albani Babiique,
moncium et tocius Adriatici maris incole. Et non solum hii populi, sed quos
externus calor abegit aut continuum frigus In hunc itaque doctorum natum centum ora et totidem conferantur voces proiectis veteris fabulositatis figmentis, in hunc facundus Helicon, vocales declinet undas et Pieridum turba victura excitet ingenia. Huic gesta scribencium nocturne inserviant cure nec de historie eternitate angantur, cum ab ipso scriptis suis perennis exeat splendor. Hic Parrhasii vivat in tabulis, hic niveo spiret in ebore Phidiaco expressus celo, hic gemmis Pyrgotelis incisus irradiet, hunc era Lysippi conflata exprimant et candidum Praxitelis referat marmor. Et sic in te hiis artibus illustrato duo maxime fulgebunt, dive rex, virtus et forme dignitas, quorum alterum te prestitit opportunum, 14v qui reipublice christiane laboranti succurreres, alterum decentem, quo viso terrarum incole veluti mentibus sic et oculis morem gerant. Sed iterum ad nos gradus proferremus, preclarissime princeps, finem dicendi
facturi, ne te rebus christianis prospicientem longiori oracione detineamus, cum
presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria
plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum
tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti,
munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas
instituisses, uti civitati nostre perpetuo corone tue famulanti subvenires et in
lubrico securitatis certamine laboranti succurreres. Sed adiicit huic rei
plurimum fulgoris et gracie animi tui munificencia et studium. Nam neque
expectasti, ut te precibus fatigaremus neque moras ullas adduxisti neque nos
parca manu iuvare voluisti, sed hoc ea celeritate, promptitudine, liberalitate,
affectu gestum est, ut appareret non alienam rem, 15r sed propriam (sicuti est) a tua sublimitate curari. Si pluribus eciam nos
indigere cognovisses, persuasum habemus et te plura fuisse daturum, veluti per
litteras celsitudinis tue ingenue nobis confessum est te in nulla re nobis
unquam defuturum, quam vel honori vel usui nostro conducturam deprehenderes. Pro
hiis igitur beneficiis et promissis tuis maximis atque inmortalibus habemus
tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur
occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre
potest? O Ragusam felicissimam, o beatissimam civitatem, cuius hoc tempore a
divis et semper regibus progenitus princeps non est oblitus, cuius meminit
sanctissimus rex atque idem potentissimus et tot coronis insignis, in tanta
eciam rerum suarum mole occupatus, quam inmortali numen veneremur 15v non casu
aliquo aut forte, sed consulto celorum nomini Romane nutanti pene concessum.
Quid enim aliud a Deo inmortali Rachusa tua sperare potuisset, optime princeps,
quam quod ei hac tempestate ultro quidem et opportune prestitisti et sic nimirum
effecisti, ut metus cum tranquillitate, merores cum leticia, languores cum
gaudio, angustias cum largitate, labores cum quiete, bellum eciam inminens cum
pace commuteret. Totum namque tuum est, eminentissime rex, quodcumque boni sub
te principe nostro felicissimi ac fulgentissima
lumina, ipse 16v eciam Pannonie rex sapientissimus
ac fortissimus princeps mathias multa gessere memoratu digna, quos te nimirum in
beneficiis (si res exegerit) in nos conferendis longe fore speramus superaturum.
Nam hoc, amplissime, fatemur, nihil a nobis maiore voto expeti, quam ut
dignitati, ut amplitudini, ut glorie tue inserviamus. Interim, ut tibi prolique
ac nepotibus et posteritati tue ac universe Pannonie, nobis eciam nominique
Romano faustum felixque sit hoc regnum, Deum precamur, qui precipue in maximis
rerum voluminibus potencie sue robur declarat. Dixi, si prius hoc carmen
absolvero:
|
Previous section
| Next section
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.