Sed est, est, inquam, ac recedat Quinti Fabii Maximi et ob Hannibalem mora fractum Cunctatoris appellati, summus de Liguribus triumphus! Excidat a memoratu C. ille Marius, quod Iugurtham, Numidie regem captum ante currum egerit deque Cimbris Teuthonibusque gloriosam victoriam retulerit! Pretereatur eciam P. Scipionis Affricani de victa Carthagine triumphalis in urbem ingressus incredibili omnium gencium spectaculo! Nec consecretur eternitati Lucius Emilius Paulus victo per se Macedonum rege, Philippi filio, et a se in triumpho ducto! Nec magnus Pompeyus, quem leta Roma sepcies lauro ob victoriam redimitum salutavit neque demum divus Augustus tris triumphos in urbem reversus agens imposito fine bellis civilibus, dum tu, prestantissime princeps, post multas victorias tuas fortune imperio subactas quottidie ducis in triumpho viciorum 10r agmen captivum, scelus subactum, domitam perfidiam, audaciam exinanitam, cathenatum furorem, seviciam in suum cruorem intumescentem, fastus depressos, superbiam expugnatam, inutilium voluptatum debellatos impetus, deliciarum instrumenta recisa, extinctam libidinem, luxuriam ferreis nexibus vinctam atque eius parvulos alumnos manicis pedicisque coercitos. Tu vero, eminentissime rex, in altissimo omnium virtutum, que tecum crevere, comercio aureum supra currum et pluribus resonantem victoriis totus fulgens, totus radians resides atque inde simul pariterque despicitis hostes ante pedes vestros infeliciter actos et vultus habitusque vestri maiestate et celesti quodam splendore situ et squalore ob diuturnum carcerem obsessos in angorem compellitis. Hic est triumphus egregius, hec pompa omnibus exuviis spoliisque preferenda, in qua nihil casurum, nihil mortale dominatur. Non hic expugnatur Numancia aut Hannibal ad venenum compellitur, non ferocissimi Gallie populi opprimuntur

neque Egiptus Romano additur imperio, sed animi multiplices et effreni (quod maximum est in principe) superantur impetus. Quod qui fecit, Deum non hominem referre videtur.