Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Illius quoque abbatis laudatur mendacium, qui (ut Cassianus tradit) Simeoni
monacho prospexit, ut in proposito uitę perfectioris perseueraret. Hic
nuperrime ex Italię partibus ad Aegypti solitudinem se contulerat, nullius
exercitii gnarus, pręterquam Latinos libros transcribendi, quorum illis in
locis usus nullus erat. Senior igitur fingit olim quęsisse se, qui sibi
Pauli Epistolas Latino charactere conscriberet, uolens ear (ut aiebat)
muneri mittere fratri in cohorte Latina militanti Latinique sermonis non
ignaro, ut aliquid de Scripturis diuinis habeat, quo sese etiam inter
militię labores utiliter occupet. Hac itaque simulatione illum ad scribendum
compellens, et quę operi et quę uite necessaria erant, dedit tum
ocio subtrahens adolescentem, tum penurię eius mercedis occasione
succurrens. Nisi sic abbas finxisset, Simeon ipse uel cogitationibus per
inertiam expugnatus, uel inopia superatus diu ibi manere non potuisset.
Neque enim puduit accipere, quod offerebatur pro labore. Puduisset autem, si
nihil agenti ultro impenderetur. -- 2-530 -- Quid Abrahę, celebratissimi
inter Aegyptios anachoretas uiri, simulatio, quantę erga proximum
charitatis, quantę miserationis fuit? Posito quippe monachali habitu
secularia sumpsit indumenta, ne posset agnosci. Et peregre profectus,
neptim, quam iuxta se nutriens diu sanctorum operum sociam habuit, diaboli
tandem latrocinio sublatam anxie perquisiuit. Illa enim iuuenis cuiusdam
libidini semel consentiens criminisque conscia patrui conspectum ferre non
ualens, clam ad urbem effugerat et iam desperatione quadam corpus uulgando
pecuniam demerebat. At senex, obi tandem illam conuenit, notam incognitus
aliquandiu considerauit ac deinde in colloquium euocatam, cum se
prodidisset, flens exhortatus est, ut secum rediret. Rediit et multa uitę
districtione commissa diluens cum ipso pariter sanctorum collegio meruit
annumerari. At nisi Abraham alieno se amictu occuluisset, fama aduentus sui
pręnuncia, ut qui ubique celebris erat, illam exterruisset et uel fugam uel
latebram petere coegisset. Alium ergo se finxit, ut amissam inueniret, et
non alium se dixit, ut inuentam secum reduceret, reductam sanctificaret.
Quanti igitur fructus tunc simulasse fuit, liquido sciemus, si
perpenderimus, quanti econtra damni non simulasse fuisset.
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
|