39. Tabellas alloquitur, ut eundem Franciscum secure adeant
An quia magna times intrare palatia forsan
Et domino mixtis oscula ferre iocis,
Retrahis iccirco, fidissima littera, passus,
Fida ministerii munera ferre mei?
Num pudet? Ipsa rogo uanum depone timorem:
Est leuitas quod non cuique timere nocet.
Altiuolas igitur felicibus excute pennas
Ominibus, uento curre secunda tuo.
Ni mihi nota forent uirtutis praemia clarae
Illius, ingenium, sors, probitasque fides,
Non ego per dubios uario discrimine casus
Te traherem, nocuis haud mihi missa fores.
At quoniam facilis noster deus ille perennis,
Phoebe, tuus cultor conspicuumque decus,
Qui mea facundo carpsit praecordia uersu,
Cuius in extremo funere seruus ero,
Te manet, acceptam perstringet et aurea labris
Adiciens roseis basia multa dabit.
Tum leget et releget formoso saepius ore
Te meus aeterno tempore factus amor.
Tum niueis manibus nimium retinebere fausta,
Tum domini blando suscipiere sinu.
Quam fortuna tuum clarescet candida fatum!
Tunc eris accepto munere laeta nimis.
Sis precor at memori, placeat si, percipe mente,
Quae referas domino, pauca sed apta dato:
"Non tibi pauca meis possunt, Francisce, libellis
Reddere condignas carmina facta uices.
Nam tua tanta seges cumulati muneris explet
Ingenium nobis exiguumque latus.
Littoribus conchas, coaceruas gramina campis;
Obruimur meritis undique nempe tuis.
Qui modo pro uersu quaerebam mittere uersus
Proque sonis tenues, mollia uerba, sonos.
Nunc in amore tibi non tantum uerba licebit
Mittere, purpureis, ut fit, operta comis,
Vera sed ex animo uerum testantia amorem
Promere, dulciloquo mutua scripta sono.
Tanta suo nunquam concepit pectore Bacchus
Gaudia Gangeticis cum traheretur equis.
Tanta nec, Hectoreae caderent cum moenia Troiae,
Audiit Haemonium Graiugenumque decus.
Tanta Giganteus Phlegraea ualle triumphus
Nec meruit, superi parcite quaeso dei,
Quanta meas nunc oh penetrarunt nata medullas
Prospera, quod domino tantus amicus ero.
Per uada, per Libyes mecum, per curua Maleae
Littora, per Stygias est aditurus aquas.
Sauromatas, glaciale solum qui uisere pro me,
Nec timet extremis qua fluit Indus aquis.
Cui ueterum cedunt arctissima uincla uirorum,
Qui Phrygiam uincit Tyndareamque fidem.
Haemonius cui sum fidus, cui Theseus ipse,
Scipio, Patroclus Castoreusque comes.
Ah tua magna nimis, dulcissime, littera nobis
Pollicita est, meritis haud agitata meis.
Ast ego quid merui? Qualis mihi munera confert
Heu dominus? Quae sunt haec benefacta rogo?
Militis en princeps, dominus tu munera serui
Exigis at mores hoc meruere tui.
Hoc genus e celsa demissum postulat aula,
Hoc sibi perpetui nominis altus honos.
Non mea, quae nulla est, uirtus, non praemia grati
Muneris, accenso non in amore fides.
Attamen utcumque est, sic habetur epistula, quam tu
Misisti, extremo pectore fixa mihi.
Vt nec Erythraei pretiosum gurgitis aequor,
Fulua nec auriferi fluminis uada Tagi,
Non opibus Persae, felicia munera Croesi
Hanc mihi de nostris, eriperent manibus.
Hanc ego pectoribus perstringam uiuus, eandem
Mortuus obliquo substituam capite."