O Genitor? Nec Tu lacrimas miseratus aniles
Supplicibus dignare Tuis succurrere Tecum
Qui pariter Christum, uenerabile numen, adorant?
Hoc pietatis opus? Quamuis mihi senior aetas
In senium fluxit, si Tu tamen annuis, ultro
Incolumis multos possum superesse per annos.
Ergo faue et Tua sacra iuua, Rex magne, colentem
Et praestare uelis nostrae quodcunque saluti est.
Sacrilegas auerte manus totamque repelle
Barbariem nostris minitantem incendia tectis.
Siquod et exitium est quo me mea crimina damnant,
Hoc Tu, Summe Pater, magna pietate remittas:
Quod mihi patratum est, quicquid rea nequiter aegi,
Ignosce atque meis erroribus, Optime Rector,
Indulge ueniam cunctosque absolue reatus!«
Tum Genitor rerum, magni dominator et orbis,
Incipit, ad nutum cuius tremefacta silescit
Machina cuncta poli Syrenque innoxia muta est,
Terra tacet, uenti ponunt, maria alta quiescunt,
Omnia uoce fauent ultroque silentia praestant:
»Pone metus, Epidaure, modumque impone querellis!
Vana fefellerunt nec te tua somnia, falsa
Nec monitus lusere mei sub imagine, uerum
Desistas seniumque tuum cariemque uietam
Et putres positura situs tua fata dolere,

Previous page

Next page