De duobus Criticis Lampridio et Albinovano.
Seu recitata placent, sive inquit, corrige sodes,
Haec, aut illa meus carmina Lampridius.
Gratum utrumque mihi. Nam versus scribit ad unguem.
Praeterea emunctae naris, et albus homo est.
Nulli iniurius est, nulli blanditur, in omnes
Alba velut tabulis linea rasilibus.
At quis Aristarchi vultum ferat Albinovani?
Aut stomachum cui non moverit ille senex?
Haec Romana parum vox est, ea Graecula, tolle
Haec, atque illa suis verba repone locis.
Non erat anthitetis locus hic, et syllaba peccat.
Hoc poterat ferri carmen, at arte caret.
Grande quidem sophos, et critico res digna magistro
At mihi non libeat discere grande sophos.

Poeta figulo similis.
Qui figulo similem Sagri putat esse poetam,
Ipsam (crede mihi) rem prope tangit acu.
Nam figulo, dum creta recens, modo grandior aequo,
Amphora, et interdum ducitur olla brevis,
Ducitur et gemina Sileni cantharus ansa,
Et quocunque libet figitur illa loco.
Non secus Aonio quicunque e fonte liquorem
Ebibit, argillae mollis ad instar agit.
Namque ut quisque dedit, vel non dedit, alter eodem
Carmine Thersites, alter Adonis erit.

Vulgi circa virtutem imperitia ad Antonium Medicen.
Tusce puer vulgus virtutem ut nomen inane
Ridet. et hic pernox ludit, et ille bibit.

Previous page

Next page

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

---