Non infleta mihi sit mors. solatia praestat
Manibus, ut perhibent, ultimus ille dolor.

Cui sua libertas anima prior, ille ruenti
Pro patria, seu vir, seu puer, arma gerat.

Casta tibi domus, et castum sit Paule cubile,
Ornet ut illustres filius ortus avos.

Quod dicam, dici credo sine crimine posse.
Omnis homo mendax. foemina rara proba est.

Qui loquitur quae vult, quae non vult, audit et ipse
Haud male labra premens fingitur Harpocrate.

Mortuus ut vivas, vive, ut periturus Alarde,
Supremum nec ames, ne metuasve diem.

Alba velut muro quae linea ducitur albo,
Tale ferunt magni Socratis ingenium

Absit, ut is mecum navim conscendat eandem,
Cui sua ludibrio pristina relligio est.

Qui muliebrem animum iuvenis gerit, absit ab urbe
Dicat Aristoteles, semivir ille mea.

Parca domi meae coena, et fidos inter amicos,
Te capiant regum prandia lauta foris.

Natus homo mortalis, at immortalia novit
Solus, et aeterno proximus ille Deo est.

Si qua seni facta est iniuria, saevit in aegro
Pectore. non illam concoquit ulla dies.

Ut Musis inimica Cato fugit ocia, sive
Ille senex Censor, sive Uticensis erat.

Facundus comes, et miscet qui seria nugis,
Diminuit longae taedia saepe viae.

Quod toties repetit Sapiens Epicharmus ἀπιστεῖν

Previous page

Next page

---

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

---