Qui superhumanus calor est: natura stupescit,
Divina accendunt quam sola charismata flammam.
Phaebea hic virtus, hic grande Machaonis haesit
Parcarum imperium. Phaebi tamen ille minister,
Cui decumbentis primo explorare Thienis
Languorem licuit, visus nescire quod alter
Doctior inspiceret, multorum examine, fato
Quaerendam suadebat opem; iunctisque repertum
Consiliis morbum, certa expugnare medela.
36 Caietanus ad haec promptus respondit eadem
Qua decumbebat flamma: mea pluribus, inquit,
Est medicis, quorum totus stet pectore Phaebus,
Commendanda salus[ERROR: no reftable :] correxi ex selus? tantine est debita putri
Esca solo? tantine cibus praebendus amicis
Vermibus, ingratoque fluens faetore cadaver?
Non patiar, gratos animo qui deside fructus
Rugosa nec fronte fero, solertia vestri
Muneris, aetati suffragatura procuret
Fila meae: nimis est quod pondus inutile terrae
Segniter expendi tot lustra recenseat aevi.
Ut corpus valeat, plane est contraria votis
Cura meis: nullus proprio mihi corpore maior
Hostis: et aethereas frangens caro livida palmas
Arcana Stygium superavit Alastora fraude.
Vultis ut immitem foveam regalibus hostem
Blanditiis? an non potius lethalia dirum
Damna subire sinam fati mucrone latronem?
Quae tamen offertis tenuis fomenta medelae
Amplector, quibus impositum mihi Numine pondus
Corporis adversi tolerem: compendia tritae
Admitto curae, vestrae adiumenta recuso,

Previous page

Next page